20. bir dəfə bir dostum mənə maraqlı sual vermişdi: "yenidən doğulsaydın hansı dövrdə və harada doğulmaq istəyərdin?" sual qədər maraqlı, əsaslı bir cavabım yox idi. "elə doğulduğum vaxtda, doğulduğum yerdə" deyib keçmişdim. fərqi yox idi çünki.
bəlkə də həmin dostumu qeyri-adi bir cavab eşitmək üçün verməmişdi bu sualı, ancaq sual mənə "qeyri-adi" dəyişiklik yaradacaq qədər toxundu. suala cavabım yox idi və başa düşürdüm ki, bunun səbəbi nə istədiyimi bilməməyim, özümü tanımamağımdır.
bu faktı gördükdən sonra özümə və həyata baxışım dəyişdi. hər şeyə daha ciddi yanaşır, mənim üçün yaxud elə özlüyündə nə dərəcədə əhəmiyyətli, nə dərəcədə xoşagəlməz, nə qədər doğru, nə qədər yalnış olduğunu soruşmağa, sorğulamağa və həyata fərqli yöndən baxmağa başladım. başladım və başa düşdüm ki, mən heç olmamışam. sən demə mən yayın istisini, günəşi yox, qışın soyuğunu və melanxolik ruhunu sevirmişəm. çox adamın əhatəsində olub, hər gün qruplu gəzməyi, deyib-gülməyi yox, sakit, tək və məqsədli yürüşləri daha üstün tuturmuşam. sən demə disco mənlik deyilmiş, klublar mənlik deyilmiş. mən baletə baxmağa vurğun imişəm, operaya qulaq asmaq mənim ruhumu oxşayırmış. sən demə, mən hərəkətli trash mahnılardan, hiphopdan daha çox rock, blues, klassik sevirmişəm. ən çox da öz milli klassiklərimizi, retro mahnılarımızı sevirmişəm mən..
azərbaycan retro mahnıları deyəndə ağlıma bir ad gəlir. hansı ad ki, həmin adın qarşısına hansısa təyinedici söz yazmağa, onu izah etməyə nə mənim gücüm çatır, nə də hansısa sözcüyün. o ad ki, milli mahnılara onun sayəsində könül bağlamışam, azərbaycan musiqisinə onun "pəncərə"sindən baxıram, onun səsindən sevirəm..
sənətinin ən güclülərindən biri, orijinal ifaçı, əvəzedilməz səs sahibi, dahi sənətkar, bir şuşa(!) incisi...

1915-ci ilin bu günündə - dekabrın 14-ündə tiflisdə dünyaya gəlmiş rəşidin atası məcid behbudov əslən şuşalı xanəndə imiş. uşaq yaşlarından məktəb xorunda oxumuş, sonradan tələbə öz fəaliyyət orkestrində çalışmışdır. 1943-cü ildə "arşın mal alan" filmində baş rol üçün dəvət almış və 1946-cı ildə bu roluna görə mükafatlandırılmışdır. dünyanın 30-a yaxın ölkəsində öz repertuarları ilə azərbaycan xalq və bəstəkar mahnılarının məhşurlaşmasına böyük töhfələr vermişdir.
Rəşid Behbudov 1989-cu il iyunun 9-da Moskva şəhərində dünyasını dəyişdikdən sonra onun xatirəsinə bakıda küçə, həmin küçədə mahnı teatrı və həmin teatrın qarşısında abidəsi ucaldılıb. 2016-cı ildə isə Azərbaycan Xəzər Dəniz Gəmiçiliyi tərəfindən "Rəşid Behbudov" adında sürətli sərnişin gəmisi istifadəyə verilmişdir.

hə, indi dostumun sualına verməyə tutarlı bir cavabım var. dövrünün çətinliyinə baxmayaraq, yenidən doğulsaydım 20-ci əsrin əvvəllərində, yenə azərbaycanda doğulmaq istəyərdim. rübabə muradova, şəfiqə axundova, şövkət ələkbərova, oqtay ağayev, qara qarayev, tofiq quliyev, emin sabitoğlu, asəf zeynallı, fikrət əmirov və daha neçə dahinin dövründə. radio və televizorun yeni ixtira olunduğu həmin zamanlarda adını sadaladığım karifeylərin musiqisinə, səsinə qulaq asmaq üçün,onlara daha yaxın olmaq, canlı görmək üçün nələrimi verməzdim ki? əsas da rəşid behbudovun..