9. Əslində bu yazacağım entry "Xaricdə Yaşamaq" deyə bir başlıq olsa idi oraya daha uyğun olardı. Birdə ayrıca başlıq açmaq istəmədim. Deməli xaricdə yaşamağın bəlkədə ən yaxşı cəhətlərindən birini deyəcəm. Bu deyəcəyim sürgündə olub zorla ölkəsindən çıxarılıb gecə gündüz vətən həsrəti çəkənlərə aid deyil. Deyim indi xaricdə yaşamağın ən yaxşı cəhəti hər 2 ölkəyə vecsizlik göstərməkdir. Yəni azərbaycandan gedirsən hansısa x bir ölkəyə bu ölkə inkişaf etmiş və ya qeyri inkişaf etmiş də olabilər azərbaycan kimi fərqi yoxdur. Qəribə bir vecsizlik olur. artıq nə azərbaycana aid olursan nə azərbaycanın dərdi səri ağrısı səni yorur nədə getdiyin həmin ölkənin dərdi səri ağrısı sənə təsir edir. Yəni oturub bakıdan gedirsən roma ya yaşamağa. Nə olur güya onda ölkənin mafiya problemi səni maraqlandırır? italyada qəhvə kulturasının yozlaşmağına görə dərd çəkirsən? Yox heçnə olmur nə mənəvi nədə siyasi dərdləri vecinə olmur. Orada olandada öz ölkənlədə çox maraqlanmırsan əgər hələdə izləməyə dəvam etmirsənsə heç xəbərin də olmur. Ona görə təsadüf deyil ki xaricə çıxan azərbaycanlılar qəribə bir şəkildə internet istifadəsini çox məhdudlaşdırır. Görürsən bakıda hərgün post paylaşan fikir bildirən adam xaricə gedəndə həftədə 1 fb yada instaya ya girir ya girmir. Özümdə bunu təcrübə etmişəm. 2017 nin axır ayları idi Sıxıntıdan və s. ukraynaya getmişdim bir müddət qalmağa həmdə yüngülvari yaxınlarıma işlə bağlı kömək etməyə. Sonradan təsəvvür edəndə ki mənim getdiyim ukrayna əyaləti və ya oblast hər nə isə ən ağrılı vaxtlarını keçirirmiş. Təsəvvür elə birtərəfdən ruslar işğal edə edə gəlir. Bir tərəfdə millətçilər rus dilliləri sıxır. Getdiyim oblastada lugansk və donetskdən 200mindən artıq qaçqın gəlib. Həmçinin qalacağım arada bir işləyəcəyim əyalət (dnipropetrovsk) rus tərəfdarlarının işğal arzusu olan əyalətlərdən biridi. Təsəvvür elə belə poxun poxa qarışdığı dövrdə varlılıq və xoşbəxtlik indeksi azərbaycandan aşağı olan bir ölkədəsən adamların pul vahidi hər gün daha çox dəyər itirir millət 200 dollar maaşı zornan görür ancaq sənin heçnə vecində deyil. Özüm üçün evdə oturursan tv ya baxırsan telefonla oynayırsan. Adamların dilini bilmirsən onsuz dilini bilib nə edəcəksən? Dəhşətli bir biganəlik olur. Onsuzda fikirləşirsən ora aid deyləmdə ala mənim nə işimə qalıb ukrayınların dərdi səri. Ardından azərbaycanın məsələlərinə gəlirsən görürsən ala ölkədən çıxmısanda güya orda olan şey sənə necə təsir edəcək? internetə 3-4 gündə bir zornan girib baxırdım ki ölkədə nə olur. ancaq insan yenədə dəhşət vecsiz yanaşır. Neyniyim ala bakıda yollar buz götürüb yədə aranda hansısa rayonda ər arvadını öldürüb və ya hansısa siyasətçi tutulub. Qısa açıq desək heçnə qozuna olmur. Biganə vecsiz bir insana dönüşürsən səhər durub həyəttə çay qırağında gəzib evdə damaşni kalbasa və zavod çörəyindən yeyib əminoğlunu gözləyirsən ki ford tranzitlə səni gəlib götürsün gedəsiniz hansısa başqa şəhər arası yük daşıyasan. Mən şəxsən ukraynada dediyim vəziyyəttdə belə bunun rahatlığını yaşadım gördüm necə deyərlər birdəfə daddım. Adam xaricdə olanda ən pis ehtimalnan deyir ki uzağı qayıdacam azərbaycana nəqədər yaxınım var həmdə nə olasıdıki. Düzü mənim rus dili səviyyəm sıfır idi. Ancaq rus dilini bilsəmdə böyük ehtimal elədə fərq etməyəcəkdi. Belə sadəcə öz qısa fikirlərimi bildirdim. Olabilər ki xaricdə yaşayıb bu soft şirin biganəlik hissini yaşayabilmirsiniz gecə gündüz getdiyiniz yern və ya azərbaycanın həsrətini çəkirsiniz dərdi dərdiniz olur. Ancaq nə deyim məncə böyük çoxluqdada belə olur. izləyirəm görürəm təkcə rus-ukrayna kimi mdb ölkələri yox avropada və abş.a da köçmüş insanlarda bunu görmüşəm. Ona görədə xaricdə yaşamağa adam ayrıca bir şirnikləşir ki gedim başım rahat olum. Bəlkə çox uzun müddət qalsa insanın fikiri dəyişər və ya başqa cür düşünər ancaq mən öz hisslərimi fikirlərimi belə başa salmaq istədim.

Son olaraq oradaki biganə günlərimə aid 1-2 şəkil buraxaraq yazımı bitirirəm.

Dnipropetrovsk oblastı, Dnipro şəhəri