11. adətən real ya günlük həyatımızda əksik ya da artıqlamasıyla mövcud olan hiss və hadisələri əks etdirən filmləri sevir və izləyirik. yaşamaq istədiyimiz həyatlarla yaşadığımız həyatları göstərən filmlər arasında gedib gəlirik. başqalarına çox bəhs etmədiyimiz tragediyalarımızı dram filmləri ilə qurduğumuz empatiya bağları ilə doyururuq. kitab oxumaq da eyninidir, film onun yeni bir başqa və daha güclü versiyasıdır. film başa düşülmə və başa düşmə ehtiyacınızı o qədər doldurur ki başqa insanların yanında sakitləşirsiniz. "niyə bu qədər sakitsən?" sualı əslində sizin yox sualı verənin narahatlılığını göstərmiş olur (- bəs sən niyə bu qədər səslisən?)

bəzən günlər və həftələrcə evdə olub insan ehtiyacımızı film və seriallarla ödədikdən sonra evdən çölə çıxanda hər şey film kimi görünür. yeriyən adamlar və maşınlar böyük ekranda sanki psixodelik halusinasiyaların səhəri günkü disoriyantasiyası kimi hiss edilir. sonradan ani olaraq dərk edirsən ki sən əslində bu insanlara və şeylərə toxuna bilərsən. və izlədiyin filmin gedişatını dəyişmə gücün var.