24. Uşaqlıqdan bəlkə də əlimə aldığımda qorxmadığım, rahatlıqla bir yerdən başqa yerə götürüb qoya bildiyim yeganə həşərat ola bilər. Niyəsə çox sevimli gəlirlər adama. Sevimli olmaları ilə yanaşı, heç vicdanım belə acımadan həmin qarışqalara müxtəlif işgəncələr verməyim ağlıma gələndə üzülürəm. Hələ bir səfərində çempionat keçirmişdim qarışqalar arasında. Deməli, 10 dənə qarışqa yığmışdım. Sonra onların hər birinə ciddi ciddi bir ad qoymuş, çətin də olsa yarış zamanı onları fərqləndirməyi bacarmışdım. Qarışqaları bir birinə yaxınlaşdıranda, güləşməyə başlayırdılar, sonra biri taqətdən düşüb qaçmağa çalışanda onu məğlub sayırdım. Nəysə, "Şı" adında bir qarışqa var idi, o bunların hamısını udmuşdu. Çempion olmuşdu. Onu da çempion olması şərəfinə ağır bir işgəncə gözləyirdi. Qarışqalara əziyyət etməyi fetiş halına gətirmişdim bir ara. Bu anılar yadıma gələndə uşaqlıqda necə bir şərəfsiz olduğumu daha əsaslı bir şəkildə dərk edirəm. (indi də dəyişən bir şey yoxdu, eynilə şərəfsizim yekəsiyəm.)