15. işləməkdən zəhləm gedir. Həyatım boyu hobi olaraq əla bacardığım şeyləri qısa müddətdə işə dönüşdürəndə buraxmağımada səbəb bu olub. Oxuduğum yeridə ilk zamanlar həvəsli olsamda zamanla nifrət etdiyim bir yerə çevrilmişdi iş olma ehtimalına görə. 3 gün sonra 1 il olacaq ki rəsmi bir işdə işləyirəm zaman zaman işdə çox ilərləyişlərimdə olsa əsla iş yerimə adapte olabilmirəm. Həyatını kimlərisə milyoner etmək üçün satırsan, sən isə qarşılığında sığınacaq bir dam, yeyəcək bir yemək, geyinəcək paltardan başqa heçnə əldə etmirsən. Bütün ilini satırsan və qarşılığında sənə 25 gün məzuniyyət verirlər. 5 gün eşşəy kimi işləyib 1-2 gündə onun fiziki və mental yorğunluğunu çıxarmağa çalışırsan. Artıq anladım ki, Həyatım boyu işləməyə nifrət edəcəm indi yavaş yavaş başa düşürəm ki, uşaqlıqdan bəri niyə arzuladığım hərhansı bir peşə olmayıb və böyüyəndə nə olassan sualına heçvaxt cavab verəbilməmişəm. Ümid ölümü daha yavaş və ağrılı edir demişdi hansısa filozof, eləcə də işləmək də həyatınızı və ömrünüzü daha yavaş ama ağrısız şəkildə məhv etməyinizə səbəb olmaqdan başqa bir işə yaramır. Ən azından azərbaycanda.