5. söz var ki, azadlığı da ola. boş lağ-lağadan başqa bir şey yoxdu cəmiyyətdə. ağzı olan danışır. hər ağızdan bir şey çıxır. çoxumuz oxumadan bilənlərdənik. və bir də bunun üstünə gələn yaşlı nəsil: " a bala elə döööll", " sən, indi maa baax" deyə-deyə gənc nəsli dala atdılar. Gənclər də bir söz deyən ki, "abır-həya", " böyük-kiçik" kartlarını işə sal, olmadı keç " peysəl", " qəhbə" versiyasına. bizdə cancel culture belə işləyir.

siyasi və hüquqi anlamda söz azadlığı: yoxdu axı, nə olsun? bir şey demək istəyirsən, tutub aparırlar. yəni adicə bir şey, nə dövlət söyürsən, nə kimisə asıb kəsirsən. normal vətəndaş şikayəti. danq!!! sivil polis burdu qolunu apardı. narkomaniyadan getdin içəri. sirk ustaları sənin cibindən hokus-pokus nəsə çıxartdı. gəl sübut elə, vse. ya da 30 gün belindədi: ictimai əsayişi pozma, polisə itaətsizlik maddələri, yəni həmişə nəsə var da. nəticədə nə olur? insanların canına qorxu yatır, artıq öz senzura başlayır. hətta ailə içində belə nəsə danışmağa qorxursan. və son: ictimai güvən itir.. buna da deyirlər akademik dildə: low trust society- aşağı/az güvənli cəmiyyət. mənə dubinka dəyəndə, sən də mənim yanımda olsan, səsimə səs versən, sözümüz cümlə olar, cümlə cahanı oyadar. avazımızı eşidən olar. sən, mən, o, kimlərsə " əhhh, nəmmə lazım, səssiz qalım, işimdən olaram yoxsayee" fikirləşə-fikirləşə sözümüz də qalır içimizdə, səsimizi də eşidən olmur. arada bir mitinqdə filan nəsə gəlire qulağa, amma uzaqdan.. eşitmirəm axı, daha doğrusu eşitmək istəmirəm.
nə?? azad?... biraz möhkəm de də!!! azadlıq?? (baxma: u, nədi elə, atam-atam ) əhh, nəysə, beş-on manat qazanırıq da, min bərəkət, bunu tapmayan da varee...

yan keçib daş yenə məndən dəyəcək qardaşıma,
nə rəvadır mənsə sevinim, salamat başıma.