19. bir çoxunun təməli uşaqlıqdan qoyulsa uşağın gələcəyi üçün ən böyük təhlükədi

məsələn mən,uşaqlıqdan qəşəy rəsm qabiliyyətim var idi.qohumlarım görəndə -aparın bunu dərnəyə zada qoyun,istedadı var deyərdilər.mənim atam neyniyərdi saatlarla evdə şəkil çəkərdim,vərəqi cırardım yenə çəkərdim,qapı döyülən kimi yerdən qalxıb qapıya qaçardım ,-dədə bax deyərdim böyük bir sevinclə o da mənə - dibil dibil işlərnən az məşğul ol deyərdi..həmişə müəllimələr evə xəbər yollayardı ki,aparın bunu dərnəyə.sonralar heç çəkdiklərimə fikir vermədilər evdə.sadəcə rəsm dərsində lövhədə rəsm çəkərək eqomu tətmin edə bilirdim,belə belə qaldı içimdə.indi isə bir proyekt olsun ,təqdimat olsun heç vaxt o pis çəkib özünü qabağa tullayanlardan ola bilmədim,kimsə pisləsə əsəbimdən cırıram əziyyətimi
dinlədiyim mahnı olsun, gəlib keçən deyirdi ki,o nə mahnıdı ə,dibil dibil söndür deyirdilər,indi isə qulaqcıqsız mahnıya qulaq asammıram demək olar,o küçələrdə üzeyirin mahnısına xod verib gedənlərə həsəd aparıram
şəkildə həmişə "urod"a oxşadılmışam,dişlərimə alnımın yekəliyinə lağ ediblər,uşaq vaxtınnan.indi isə heç bir şəkildə gülə bilmirəm.hamısındə ağzım bağlı lom sifət kimi çıxıram