1. yadımdadı uşaqlıqda nənəmgildə pəncərənin ağzında uzanırdım yayda. yataq çox hündür idi qolumu pəncərədə aşağı da sallıya bilirdim o dərəcə. kəndin səsləri rahat eşidilirdi ordan. səhər tezdən təravətli olarkən gələn xoruzun banlaması üsdəgəl qonşunan süpürgə səsi və bu gözəl azan səsi. uşaqlıqda beynimə necə damğa basıbsa hər azan səsi eşidəndə o pəncərənin ağzında oyandığım günlər yadıma düşür. adamın üzündə bir xırdaca təbəssüm oyanır. çox gözəl idi o azan səsi. səhər oyanmısan axı. əlini qolunu aralıyıb əsniyib özün öz istəyinlə səhər tezdən oyanmısan yəni səni məcburi oyadan anan orda yoxiydi. əlini söyküyüb azan səsinə qulaq asırsan. yadıma düşdükcə o təbəssüm hələ də yaranır.