1. baş qəhrəman albert eynşteyn. il: 1907 ci il. yer: bern, isveçrə. albert öz otağında oturub qonşu binada işləyən fəhlələri izləyirdi. və birdən bütün həyatını kökündən dəyişəcək fikir ağlına gəldi.

eynşteyn hələ 4 il əvvəl işıq maksimal sürətdir fikrini irəli sürmüşdü. sonsuz böyük sürət fikrini rədd etmişdi. əvəzinə isə sonlu böyük sürət olan işıq sürətini yerinə qoymuşdu. ancaq ortada bir problem var idi: qravitasiya bir qüvvə idi və nyutona görə ani bir sürətlə yayılırdı. yəni ki günəş və yer arasında qravitasiya (və digərləri ilə həmçinin) bir anda yayılır. günəş yox olduğu təqdirdə dünyada bunu ani olaraq hiss edəcək və öz orbitindən çıxacaq. ancaq eynşteyn işıq maksimumdur deyirsə deməli qravitasiya üçün də maksimum sürət işıq sürəti olmalıdır. bu ziddiyət eynşteyni qravitasiya haqqında düşünməyə məcbur etdi və eynşteynin ağlına qravitasiyanın bir "yanılsama" olduğu fikrini gətirdi.


hələ qaliley cismin ətalət kütləsi ilə qravitasiya kütləsinin eyni olduğunu eynşteyndən neçə yüzil əvvəl müşahidə etmişdi. ancaq nə üçün belə olduğunu anlamamışdı; məsələn, bir tük ilə bir çəkic əslində yerə eyni anda düşməlidir. sadəcə havanın sürtünmə qüvvəsinin təsirilə düşmə müddətləri fərqli olur. havası çıxarılmış vakuum mühitində dəfələrlə yoxlanılıb bu təcrübə.

tutaq ki, bir nəfər liftin içindədir. və liftin bağlı olduğu ip (!) kəsilir, lift içindəkilərlə bərabər düşməyə başlayır. lift daxil olmaqla içindəki hər şey eyni təcil ilə düşdüyü üçün liftin içindəki müşahidəçi içəridəki hər şeyin olduqları yerdə sabit durduqlarını müşahidə edəcək. eyni zamanda hər hansı biri hərəkət etdirilsə belə hərəkət halını saxlayacaq. bir sözlə müşahidəçi liftin xaricini nəzərə almadan sadəcə bunları görəcək. liftin xaricinə görə hərəkətdə olduğunu hissetməyəcək. ya da belə deyək; müşahidəçi dünyada bir liftin içində olduğunu ya da düşən bir liftin içində olduğunu ayıra bilməyəcək. bu prinsipi qravitasiyanı açıqlamaq üçün istifadə edən eynşteyn belə bir şey düşünür; sabit bir təcil ilə sürətlənən roket düşünün. roketin içində əlinizdən bir şey düşürdüyünüzü fikirləşin. sabit bir sürətlə düşməyə başlayacaq. hesablama sistemini roket ilə nəzərə alsaq buraxdığımız bütün cisimlər eyni anda tavana düşəcək. bir sözlə dünyada qravitasiya deyə algıladığımız nə varsa eynisi burdada gerçəkləşir. eynşteyn burdan qravitasiya və təcilin equivalence olduğuna qərar verir.