sözaltı günlük

Bilmirəm necə olacaq, sözlük. Bilmirəm. Kimə desəm mənasız olacaq. Canları cəhənnəmə. Amma heç yaxşı deyiləm.
Özümü sorğulamaqdan, özümdə səhv axtarmaqdan bezmişəm. istədiyim, ya da bu günlərdə ehtiyac duyduğum bir şey var, o da alınmır. Olsun deyə xüsusi bir çaba da göstərmirəm artıq. Ağlıma gələn hər yolu sınadım, eləmərəm dediyim şeyləri belə elədim. Bacardığım hər şeyi. Olmur. Böyük bir şey də deyil e, bapbalaca bir xoşbəxtlik istəyirəm. Cəhənnəmə olsun.
Bəzən deyirəm, mənə olmur başqalarına da olmasın onda. Paxılam mən sözlük. Bəzən fikirləşirəm ki, bu adamlar buna layiq olası neyləyib axı? Ya da mən buna yalnız kənardan baxası neyləmişəm?
Bəlkə də çox böyüdürəm gözümdə. Nə isə. Səhər oyananda heç ağlıma da gəlməyəcək.

yazarların hazırda düşündükləri

Uroloq olsam kişilərin üzünə testosteron səviyyəsinin aşağı olduğunu deyə bilməzdim. Utanıram deyə yox, utanmalarını istəməzdim deyə. Əslində niyə başqa problemlər yox, sırf testosteron məsələsində həssasam bilmirəm, gecənin bu vaxtı yatdığım yerdə hardan ağlıma gəldi onu da bilmirəm* desəm yalan olar :d .

(baxma: dünya həssas qəlblilər üçün cəhənnəmdir)

niyə oruc tutmursan sualına veriləcək cavab

(baxma: təzyiqim aşağıdı)
(baxma: qan şəkərim düşür)
(baxma: anemiyam var)
(baxma: müsəlman deyiləm)
(baxma: bu il ramazan libidomun yüksələn vaxtına düşüb)

yazarların sevdiyi şeirlər

“Bir süre sonra,
bir eli tutmakla, bir ruhu zincirlemek arasındaki
ince farkı öğrenirsin,

Ve aşkın yaşlanmak,
birlikte olmanın da güvende olmak
anlamına gelmediğini öğrenirsin.

Ve öpücüklerin sözleşme
ve hediyelerin de vaat olmadığını
öğrenmeye başlarsın.

Ve yenilgileri
başın dik ve gözlerin açık karşılamaya başlarsın,
bir çocuğun üzüntüsü ile değil,
bir yetişkinin zarafeti ile…

Ve herşeyi,
bugünü düşünerek yapmayı da öğrenirsin,
çünkü yarın ile ilgili herşey belirsizdir.

Bir süre sonra güneş ışığının
yakıcı olduğunu öğrenirsin,
eğer fazla maruz kalırsan.

Bu yüzden
başka birisinin sana çiçek getirmesini beklemeden
kendi bahçeni yarat
ve kendi ruhunu kendin süsle.

Ve göreceksin ki dayanıklısın
ve kuvvetlisin
ve değerlisin.”

(baxma: Veronica Shoffstall)

şiddətin zəiflik göstəricisi olması

Hər dəfə kimsə şiddətə, zorakılığa məruz qalanda deyilən fikir. Həmişə uşaq ağlı ilə düşünürdüm ki, əgər kimsə birinə zülm edə bilirsə, bu necə zəiflik ola bilər axı? Böyüdükcə anlamağa başladım. insan iradəsi, səbri, bacarığı, sevgisi, mərhəməti ilə həll eləyə bilmədiyi bütün problemlərə şiddətlə cavab verir. Hamımız zaman-zaman şiddətə meyil edirik təəssüf ki. yüksələn səsimizlə, kobud cavabımızla məsələn.

erich fromm The Heart of Man: It's Genius for Good and Evil kitabında şiddətin qaynağı və özünü büruzə vermə formaları haqqında yazır. Fromm'a görə, insanın zəifliyi onun yaradıcılığına mane olur: insan təbiəti etibarilə passivliyə qarşı dözümsüzdür, müəyyən sərhədlər içində də olsa, yaratmağa, dünyanı dəyişdirməyə çalışır. Və bunu bacarmayanda, özünü güclü hiss etmək üçün şiddətə meyilli hala gəlir.

Ona görə də ətrafımızda gördüyümüz bütün o şiddətə meylli insanlar, həyatdan istədiyini ala bilməyən, arzuları ürəyində qalmış, acizliyini hiss etdikcə özünə və həyata kin bəsləyən insanlardır. Yalnız zorakılıq onları "diri" hiss etdirir və bunu digərlərindəki "diriliyi", yaşam sevgisini məhv etmək üçün istifadə eləyirlər.

--spoiler--

"Yaşamı məhv etmək yaşamı aşmaq, passivliyin dözülməz əzabından xilas olmaq deməkdi. Yaşam yarada bilmək gücsüz insanda olmayan bir sıra keyfiyyətlər tələb edir. Yaşamı yox etmək üçünsə yalnızca bir tək keyfiyyət – şiddət tətbiq etmək kifayət edir. Gücsüz bir insan, tapançası, bıçağı ya da güclü biləyi olduğu müddətcə başqalarının ya da özünün içindəki yaşamı yox edərək aşa bilər onu."

--spoiler--

güldürən hadisələr

Hadisə deməyək də bir neçə saniyəlik mallığım. Maşın sürməyi öyrənəndə * öyrənməyə çalışanda * he yav he ; zatən həyəcanlı olan mən siqnal səsi eşidib bir az da qorxdum, bir dəqiqəyə yaxın kənara baxdım görəsən kimdi mənə siqnal verən. Fara görən dovşan kimi donub qalmışdım.
"Garfield, niyə siqnala basırsan?" Cümləsini eşidənə qədər bunu mənim eləmiş ola biləcəyim ağlıma gəlməmişdi. Bir dəqiqənin içində 3. mallığımı eləyib "mən?" deyə sual verəndən sonra ani bir rahatlamayla iki dəqiqəmi də gülməyə sərf elədim.
(bax: bilirəm gülməli deyil)
(bax: üz qızardan xatirələr)

sözaltı günlük

Ehh Sözlük, öləcəm deyəsən.
Yekə-yekə danışmaq lazım deyilmiş. Bu qədər mal olmamalı idim axı, artıq vecimə olmadığını, başqa bir dünya şey düşündüyüm bir vaxtda yenə bir baxışa, iki gülüşə vurulmuş olmamalı idim. Lan hələ dünən günorta "ura deyəsən uje heç kimi sevmirəm, saplantılı aşiq paranoyak sevgili günlərim geridə qalır, xoş gəldin sağlam ruh, xoşbəxt həyat" zad modundaydım. Necə yanılmışım, necə gözəl düşürəm eyni poxa. * :dd
Gedib bir yerdə "aşiq oldum" deyə qışqıra bilərdim, hətta özünə deyə bilərdim. Amma belə bir şeyin səfehlik olduğunu bilmirəm neçə dəfədə biabırçı təcrübələrimizlə * ya da təcrübəsizliklərimizlə sübut elədiyimə görə heç bir oğraşın götünü qaldıracaq deyiləm.
Çox qəşəngdi e. Ona yaraşmayacağımı düşünüb "O qız mənə baxmaz" moduna girməkdən də zəhləm gedir, neyləyəcəm indi mən.
Gül kimi yaşayırdım da. Lazım idi mənə?

(youtube: )