mitski

Gözəl səsi olan, indie rock/art pop janrlarında olan artist. Məşhur üstad, iggy pop mitskinin mahnı yazarlığına diqqət çəkmişdi məncə isə əsas güclü tərəf mahnılarında vokal performansıdır, yəni diqqətə layiq olan hissə. Multi-instrumentalistdir də həmçinin, amma hər hansı bir alətdə xüsusi olaraq üst səviyyə bacarığı olduğunu düşünmürəm. Buna baxmayaraq musiqinin qatlarını düzəltməkdə talantlıdır.
Ən bəyəndiyim albomu bury me at makeout creek dir. indie rock janrındadır. Ən bəyəndiyim albomumda belə dərin, bir hissiyat və s. yaşada bilmir mənə şəxsən amma dinləməyin xoş olduğunu deyərdim. Bu səbəblərdən də bu alboma 8 verərdim.
Bu albomdan sonra mitski tədricən art pop janrına keçid etmişdir. Populyarlıq qazanmaq məqsədi güdmə ehtimalı var deyə düşünürəm çünki pop və indie rock arasında dinlənmə fərqi müasir dövrdə çox artıb. Həm ən populyar mahnısı da pop janrındadır.
Bu yaxınlarda da təzə albomu çıxmalıdır
Bunlardan başqa özü introvert vibe'ları verir və hayao miyazaki fanatı olduğunu bildirir.
Dinləmək istəyənlər üçün bir iki mahnı qoyuram sona.
/>
/> />

əfsanəvi albom qapaqları

The stooges - funhouse(1970)

Led zeppelin - led zeppelin ıv(1971)

Stevie wonder - innervisions(1973)

Pink floyd - dark side of the moon(1973)

Bob dylan - blood on the tracks(1975)

andrew tate

Bambılı insanların idealı. Əsas izləyici kütləsi 14-18 yaş arası yeniyetmə və 18-24 arası o ağılda olan cavan kütlədir. Bu kütlə güc və statusa sahip olmaqla xoşbəxtlik əldə edəcəklərini düşünürlər. Xoşbəxtlik axmaq insanların sənə hörmət etməsimidir yoxsa sevdiyin bir neçə şeyə vaxt ayıra bilməkdirmi? Məncə statusa olan aciz ehtiyac, insanlar tərəfindən hörmət görmə ehtiyacı buna manə olur. Bu tema sosyal anksiyete, çox fikirleşme(overthinking) kimi nəticələrə və ya narsisizmə yol açır.(yəni axırda çevrənizdə ağıllı bir insan qalmır) Yəni bir insan ya axır da mövzular haqda çox düşünüb özünü bir təhər edəcək, ya da qıt bir perspektivdən baxıb özünü hər mövzuda haqlı hesab edəcək.
Andrew tate'in fikirləri isə hamının bildiyi bəsit gerçəklərdir, sizə bilmədiyiniz nəsə demir, "qadınlar əsgərə getmir", "qadınlar statusa önəm verir" , "body building ilə döyüşəməyə qorxan insanlar məşğul olur"(əsasən). Yəni bu tip şeyləri bilmək üçün bu insanı dinləməyə ehtiyacımız yoxdur. ortalama zəkada bir insan baxır, düşünür 2 saniyə tiktokda, deyir qaqaş düz deyir, 2, 3-cü dəfə qarşısına çıxdıqda isə artıq 10 saniyəlik tiktok videoları ilə vaxt öldürən kütləyə hər şeyi bilən bir varlıq kimi görsənir. Ən pis cəhəti isə bu insan internetin hər yerindədir, müntəzəm olaraq bu insana baxmaq sizi axmaq edir, özünüzü ağıllı hesab edirsiniz, amma realda tupoylaşırsınız, bir tanıdığım uşaq, belə kalan kitab oxuyan, yüksək nailiyyətləri olan( bunu oxuyan səndən daha nailiyyətlidir, çox güman) insan bu insanı özünə ideal zad seçmişdi, dediyim simptomların da çoxunu özün də göstərirdi, bir gün bir dostumdan 2 yerindən bıçaqlandığını eşitdim, ağır vəziyyətdə imiş, söhbəti danışmayacam amma səbəbi, öz axmaqlığı biraz da saf düşüncəsi idi. Yəni Andrew tate kimilər sizə məşq edin zad deyər amma küçədə nə etməli olduğunuz haqda bir şey deməz, sadəcə deyər məşq edin tək lazım olan budu sizə, siz də hər şeyi bildiyiniz illuziyasına inanarsınız. Təkcə bu deyil, bir neçə insan daha tanıyıram bu insana baxıb həyatını ayaqları altına alan.(məcazi mənada)
Bu insan tərəfindən deyilmiş 1, 2 contraversial sözü çatdırım sizə.
Meghan sən qar kimi ağsan.
mən yarı qarayam(wtf). (Zarafat eləmir)
Yəni meghan səndən daha qaradı, kakaş.
axmaq insanlar kitab oxuyur, mənə daimi aksiyon lazımdır, çox ağıllıyam.
Multi millionaire olmaq üçün mənim dərs proqramıma girin!!(Warren buffetdən öyrənmək varkən sənin kimi tiktok ulduzunun dərslərinə qoşulmalıyıq jsjsksj)
Matriksdən qaçın, amma sistemin sizə təbliğ elədiyi varlı olmaq, statuslu olmaq kimi temalardan da bərk-bərk tutun.
Yəni uzun sözün qısası bambılıdır, vaxtınızı alır, bu entrini yazarkən mənim də vaxtımı aldı. Gəlin bu tip toxic masculinity, qadın düşmənliyi kimi düşüncələri təbliğ edən insanları məşhur edib, yaşadığımız cəmiyyəti korlamayaq

əfsanəvi albom qapaqları

60'ların axırına kimi bəyəndiklərimi əlavə elədim, vaxt olsa ardını tamamlıyacam.
50,000,000 Elvis Fans Can't Be Wrong(1959)

Highway 61 revisited(1965)

Rubber soul(1965)

Revolver(1966)

Pet sounds(1966)

Are you experienced(1967)

The velvet underground & nico(1967)

Disraeli gears(1967)

Cheap thrills(1968)

Music from big pink(1968)

Abbey road(1969)

Too iconic to ignore

məzə obyekti olmaq

Bəzən küçədə gəzərkən insanların qəribə baxdığını görürəm, görünüşümdə tək qəribə olan şey də saçım uzundu( məncə bir qəribəlik yoxdu). Saçım tədricən uzandığından, baxışlar da tədricən artdığından çox güman çox əhəmiyyət vermirəm. Bir də bu aralar qəribə, şirin bir bığ saxlıyıram, adnsuya imtahana gedərkən qıraqdan mühafizəçi: "barış manço, popstar" - deyə qışqırdı. Mən də özümü popstar kimi hiss edib barmağımla yaxşı işarəti edib, qaqaşa güldüm.
Barış mançoya oxşadılmaq qürur vericidir amma əsasən məzələnmək adı ilə olur bu tip və oxşarı hərəkətlər, veriləsi ən məsləhətli reaksiya gülüb, keçməkdir.

radiohead

Müasir dövrün beatles'ı. John lennon isadan daha tanınmış olduqlarını demişdi. Həmin dövr üçün düz ola bilər.
Bəs niyə radiohead dövrümüzdə o qədər populyar deyil? 1-ci səbəb Creep kimi mahnılara davam etmək əvəzinə, hər zaman özlərini yeniləmələri, digəri isə internet dövründə yaxşı musiqinin geri qalması sayıla bilər biraz.(səhv başa düşməyin bitlzın da 66-68 illəri arasında çoxlu eksperimental işləri var amma bundan öncə onlara müəyyən populyarlığı qazandıran da qısa sayılmayacaq bir dövr hansı ki təkrardan ibarət idi bir növ)
Qrup Thom yorke, jonny greenwood, colin greenwood, ed o'brien və micheal selwaydən(drums, nağara) ibarətdir.
1985 də 5-ci günləri etdikləri məşqlərdən bəri qrup sayılırlar, hətta ilk qrup adları "on a friday" idi. Sonradan talking headsin bir mahnısı olan "radio head"i qrup adı kimi seçiblər.





Pablo honey (1993)
Qrupun ilk albomu idi. Əsasən raw olmağı və dövrünün rock albomlarına bənzərliyi ilə tanınır. Hansı ki radiohead irəliki albomlarında daha original stillərlə qarşımıza çıxdı.
Marketinq strategiyası olaraq önə 2 dənə bərk mahnı, ortaya 1i sona da 1i kimi sadə və sonraki musiqi anlayışları ilə uyğunlaşmayan bir strategiya seçiblər.
Sonic youth və pixies təsiri açıq hiss olunur.
Önə çıxan mahnılar
You, creep, anyone can play guitar, blow out(ən yaxşı mahnıdır albomdan)

Creep
Bu mahnının qəribə bir hekayəsi var.
Radioheadin ən populyar mahnısı olmağına baxmayaraq qrup üzvləri  sevmir, ilk vaxtlardan. Hətta jonny greenwood mahnını korlamaq üçün pre-chorus a qəribə korlanmış gitara səsləri əlavə edib.
Qrupun çox çalmadığı mahnılardan biridi, səbəb olaraq isə çox güman thom york'un həmin hisslərə geri dönməmək istəməsidir. 85-90 cı illər arasında yazıldığı güman edilir. Yəni məncə də mahnıdan soyuması normaldır. Həm də fikirləşin hamı sizi bu mahnı ilə tanıyır lakin mahnı sizin üçün çox da əhəmiyyət kəsb etmir, konsertlərdə az ifa olunmağı normaldır məncə. Thom yorku dövrünün digər vokallarından fərqləndirən əsas hissə hiss edərək oxumasıdır. Radioheadi dövrünün ən yaxşı qrupu edən əsas ünsurlardan biridir.
Mahnının hekayəsi isə çox güman thomun bir qadın xeylağını şəhərdə izləyib, özünü bir növ biabır etməsi haqdadır, sözlərindən də anlaşılacağı kimi.




The bends (1995)

Radiohead üçün tamamilə inkişaf sayıla biləcək bir albom idi. Daha original bir stil və daha yaxşı lirikaya malik idi bu albom. Digər qruplara da ən çox təsir etmiş albom bu ola bilər. Hansı ki coldplayin təsirləndiyi açıq aşkar hiss olunur. Albom özü isə daha çox R.E.M və biraz da pink floyddan təsirlənib.
Önə çıxan mahnılar
High and dry, fake plastic trees, just, street spirit
Yaxşı albomdur, bəziləri çox şişirtsə də. Səs və stil olaraq diskoqrafiyalarında
Çox da kompleks və yaxşı işlər var. Thom yorke frontman olaraq daha çox gözə dəyir və qrupu başqa səviyyəyə aparır.



Ok computer (1997)

Yenə inkişaf sayıla biləcək bir albom idi.
Stil və səs olaraq. Bir çox fanata görə ən yaxşı albomları olsa da məncə deyil. Təbii ki paranoid android, karma police, led down, climbing up the wall gözəl mahnılardı amma radioheadin irəliki işlərində daha yaxşı albomlar var.
Paranoid android tracki "queen meets pixies" kimi səslənir deyilib Ed O'Brien tərəfindən. Karma police  qrup üzvləri arasında bir zarafat idi. Let down  optimistik nihilizm tərzi temaları çox gözəl ifadə edir. Climbing up the wall yorkun abstrakt lirikləri və greenwoodun simfonik biliyinin nəticəsi olan şahəsərdir. Grammylərdə best alternativ albomunu alıb. Rolling stonesa görə isə ən yaxşı albomlardan biridir.



Kid A(2000)

Musiqi tarixinin ən gözlənilməz geri dönüş idi. instrumental səslərin elektronik səslər ilə əvəz olunması olsun, bir tək single ya da reklamı olmamağı mətbuat tərəfində qəribə qarşılanmışdı. Qrup üçün inkişaf sayılarmı bilmirəm sound cəhətdən amma təbii ki bir fərqlilik qatdı və thom yorkun depressiya və nihilizm mövzularında olan lirikası möhtəşəm idi hər nə qədər süper abstrakt olsa da.
Everything in its right place bu süper abstarkt mahnılardan əsası idi. How to disappear completely isə thom yorkun Ok computer turlarında hiss elədiyi depresiyanı bildirir, I am not here this isn't hapenning isə Micheal Stripe' ın Thom Yorka dediyi sözlərdir. Bu albom da  grammylərdə ən yaxşı albom olur. Rolling stones tərəfindən isə 2000 lərin ən yaxşı albomu seçilmişdir.



Amnesiac(2001)

Bəziləri üçün kid a artıqları, bəziləri üçün isə şahəsər olan bu albom başda kid a ilə birgə çıxarılacağmış hətta life in a glasshouse'dan başqa bütün mahnılar kid a sessionlarından çıxıb.
Şəxsən mən də 1. tərəfi özümə daha yaxın hiss edirəm, albomun kid a'dən fərqlənən xususi havası olsa da, bərk mahnı deyiləcək sadəcə knives out və life in a glasshouse var.
(Radiohead standartlarına görə)
Albom pis deyil dediyim kimi sadəcə kid A kimi bir albom ilə eyni dövrdə çıxdığından qrupun yaradıcılığında kifayət qədər bəhrənlənməmişdir.
Son olaraq pulk,pull revolving doors, hunting bears, like spinning plates kimi dəxlisiz mahnılar da albomun səviyyəsini aşağı salan əlavə faktorlardı.
Bu qədər pislədiyimə baxmıyın əslində pis albom deyil pablo honeydən yaxşıdır, sadəcə müəyyən kütlələrin şişirtməyi narahat edicidir mənim üçün.



Hail to the thief(2003)

Radioheadin kid A və amnesiac albomlarından sonrakı depressif stillərini geridə qoyduqlarını göstərən  rock və elektronik janrlarını birləşdirən oynaq albom.(təkcə kid a və amnesiac da yox, öncəki 3 albomda da bir türlü çıxmadıqları bir depressiyanı bizə yaşadırlar, nə çəktiniz be olum)
Oynaq deyirəm çünki bu albom həmişə halımı yüksəldir və oynama hissiyatı yaradır içimdə.
Hər nə qədər təriflər düzmək mümkün olsa da albom da müəyyən bir konsept və ya stilistik orginallıq hiss eləmədim.
A wold at the door mənə görə ən yaxşı mahnıdır albomdan.



in rainbows(2007)

Mənə görə radioheadin ən yaxşı albomudur. içərisində yaxşı sayılmayacaq tək bir track yoxdur və weird fishes, reckoner, jigsaw falling into place, videotape kimi əfsanə mahnılar. Musiqinin vermək istədiyi orqazmik hissi ən yaxşı yaşadan albomlardan biridi.
Radiohead albomu "nə qədər istəyirsənsə ödə" formatında internetdən pulsuz satışa çıxarmışdılar.
Bu məncə bir növ radioheadin də ən yaxşı albomları olduğunu anlamasından irəli gəlir. Bunu düşünmə səbəbim thomun interviyulardan birində ən yaxşı mahnılarının albomun son mahnısı videotape'i söyləməsi idi.
Albomun çox gözəl bir canlı performansı da var from the basement tərəfindən.
Deyiləsi daha çox şey var amma uzatmaq da istəmirəm.



The king of limbs(2011)
Radioheadin çox güman ən çox tənqid edilən albomudur, çox vaxt pablo honey'dən sonra ən pis radiohead albomu olaraq adlandırılır. Lakin mən belə düşünmürəm, həm orginal sound həm də hissiyyat olaraq yaxşı bir albomdur. Little by little, lotus flower, codex, seperator kifayət qədər yaxşı tracklərdir. Albom bütöv olaraq yəni tracklərin bir biri ilə əlaqəliliyi ən oxşar olan radiohead albomudur. Bəzilərinə görə soundlar sadə olsa da gözəl səslənir və ümumi olaraq yaxşı bir albom havası verir. Bu albomu isti havada günəş açqisi ilə gəzərkən dinləmək ya da axşam vaxtı uzanarkən dinləmək məsləhətlidir.
Codex tracki prisoners(son 10 ilin ən yaxşı populyar filmlərindəndir) filminin sonunda çalır. Yəni bu da albomdakı tracklərin o qədər sadə və pis olmadığını göstərir.
Həmçinin bu albomun da basement versiyası youtubeda, onu da dinləməyiniz məsləhətlidir.




A moon shaped pool(2016)

The king of limbs qarışıq kommentlər aldı. Bu albom isə əsasə pozitiv qarşılanır həm fanatlar həm də kritiklər tərəfindən. Ən depressif və melanxolik radiohead albomu ola bilər, daydreaming və decks dark çox emosional və melanxolik və həmçinin gözəl mahnılardır. Albom da əksər tracklər radioheaddən gözənlənəcəyi kimi böyük ustalıqla lentə yazılıb və greenwoodun(balaca) musiqi dahiliyi ilə simfonik toxunumlar edilib.
Albom thomun arvadı ilə ayrılmağı və xərçəngə tutulmağından gələn melanxolik vokal və lirikadan da yaxşı bəhrələnib, hansı ki digər albomlarında mənbəyi məlum olmuyan kədərə burada səbəb göstərmək mümkündür.

Son olaraq qrup barədə deyilmiş bir sözü paylaşım.

God, these guys have suffered, or they can fake it like nobody else.

Tanrı, bu insanlar əziyyət çəkib, ya da başqa heç kim kimi təqlid eləməyi bacarırlar.

Radiohead dozu almaq istəyənlər üçün

/>
/>
/>

everything everywhere all at once

Oskarları silib-süpürmüş 2022
tarixli absurt, science fiction film.
Film çoxlu kainatlarda səyahət haqqındadır, daha çox məlumat verib spoiler vari detallara girişmiyəcəm amma film çox absurtdur, normalda bir sci-fi'ı izləyəcəyəniz kimi izləməməlisiniz
Film  klasik filmlərdən, z nəslinə qədər bir çox istinad edir.
14 milyonluq büdcəsinə baxmayaraq film, 100 milyonluq hollywood filmlərindən geri qalmıyacaq effektlərə və aksiyon səhnələrinə malikdir. Bəlkə də film absurt olduğundan absurt effektlər çox da gözümə ilişmiyib əksinə xoş gəlib. Ama effektlər, keçidlər üst səviyyədə idi.




---spoiler--

Filmdəki ana və qız bir növ fəlsəfi axımları təmsil edir. Qız nihilistik bir perspektivdən yanaşır, ana isə sondan anladığım qədəri ilə daha absurtizm tərəfdən yanaşırdı. Ən sonda isə absurtizmin nihilizmə qalib gəldiyini gördük bir növ

(filmin fəlsəfi tərəfi haqda oxuduğum məqalələrin çoxunda fəlsəfi izmlər arasında itib qaldım, məncə ən əsas və verilmək istənən mesaj bu idi.)



--spoiler---

Right is a small box invented by people who are afraid

barry

Baş rolunda Bill Hader olan komediya, dram, aksiyon və kriminal janrlarında olan hbo serialı. Serial bir çox fərqli janrı özündə birləşdirir, misal üçün, absurt komediya ilə dramı eyni bölümün ardıcıl səhnələrində müşahidə etmək mümkündür. Ən maraqlısı isə bunu çox yaxşı eliyirlər. Lakin bəzən uğursuz olduqları da olur, 2-ci sezon 5-ci bölümdə serial ful aksiyon səhnələri idi və hekayədəki absurtluqlar serialın gerçəkliyinə uyğun gəlmədi, hətta başqa bir serial imiş kimi hiss etdirdi. imdbdən 9.8 almağına baxmayaraq(bölüm) mənə bu hissiyatı verdi.
Production və texniki hissələr isə hbodan gözlənəcəyi kimi qüsursuz idi.
Hekayə isə hitman olan Barry'nin təsadüfən aktyorluq dərsində iştirak edib, bu peşəyə artan marağı və kriminal fəaliyyəti haqdadır.
Barry hər nə qədər də işini buraxıb aktyor olmaq istəsə də keçmişi onu buraxmır və serial beləcə dark comedy şəklində gedir.

quran oxumadan müsəlman olmaq

Məncə bir şeyə inanmaq üçün zırıltı uzunluğunda olan bir şeyi oxumağa ehtiyac yoxdur, məsələn komunist olmaq üçün marksın zırıltı kitablarını oxumaya da bilərsən. Amma Quranda vəziyyət belə deyil məncə. Yəni internet vasitəsilə araşdırıb öyrənmək istəsən hər adam dini bir cür başa düşür hansının anlayışının düz olduğunu bilmək üçün gərək kitabın tərcüməsini oxuyasan(mənasını yox, türkiyəlilər bu sözə meal deyir səhv eləmirəmsə)
Bu ki qaldı bu tip insanlara, hamımızın çevrəsində belələri var qohumdan tut, dost tanışa kimi.
Məncə bu şüuraltında cəmiyyət tərəfindən qəbul olunmaq arzusunun təzahürüdür.
Bir də durub belə insanlar mən dinə gəlmədən əvvəl çox fərqli idim zad özümdən utanıram tərzi danışırlar, elə bil nirvanaya çatıb indi. Bir dənə xoşuna gəlməyən söz desən özün itirib başlıyacaq gic-gic hərəkətlər eləməyə.(təbii ki sözüm bütün müsəlmanlara deyil)

sözaltı günlük

Bugün bakı-sumqayıt qatarına minmişdim. Qatar yavaş-yavaş doldu, lakin mən başımın üstündə duran xalalara yol vermədim.
Qulaqcığı çıxardıb biraz dərs oxuyum dedim, arxada oturan ərgən qızların səs tonu əsəbimi pozdu, nəsə rəsm haqda danışırdılar. Qulaqcıqları geri taxdım.
Kompyuter çantam tez-tez yük qoyduğum yerdə tarazlığını itirirdi. Bu vaxtlarda bir qız nəyinisə yerə saldı, biraz baxdı sonra dayanacaqdan düşməli olduğana görə gedəsi oldu.
Elə həmin vaxtda mən də kompyuter çantam üçün münasib yer axtarırdım. Təsadüfən qızın çox güman düşən qulaqcığını gördüm. Böyrümdəki qızın qabağında, yerdə idi, tez əyildim. Başım harasa dəydi amma götürə bildim tez. Qız qapının düz ağzında ikən özümü çatdırıb verə bildim. Nə dediyini eşitmədim, led zeppelin 2 albomunu dinliyirdim.
Çantam da əlimdəydi, bilmirəm niyə.
Hər nəysə uzun sözün qısası, bugün özümü faydalı bir vətəndaş kimi hiss etdim, orta yaşlı qadınlara yer verməsəm də