dünyanın ən boş hərəkətlərindən biri. ona görə yox ki, dindar qızlardan da tərbiyəsiz çıxır və s. ona görə ki, heç kəsin tərbiyəsi və həyatı bizə qalmayıb. sənin tərbiyə anlayışın başqasınınkinə uyğun olmalı deyil, ona görə də belə subjektiv mövzularda fərziyyələr irəli sürmək mənasızdır. heç kəs dindardır, hicab taxır, namaz qılır görə sizin tərbiyəli ev qızı anlayışınızla üst-üstə düşmək məcburiyyətində deyil. təəssüf ki liberal sekulyarlarlarımız da bəzən kimsə hicab taxır görə onların geyiminə, davranışına, həyatına rəy bildirir. hamı içinə soxsa hər şey çox daha gözəl olacaq * <3
blok başlıqlarını gizlət
Notice: Undefined variable: thisuser in /var/www/soz6/profilson.php on line 166
qorxu içində yaşamaq, özün ola bilməməkdir. hələ də corablarını anası yuyan, yorğanına üz keçirə bilməyən, bir qazan yuya bilməyən kişilərin sözündən çıxmamağa məcbur olmaqdır. kafe-restoran seçərkən belə "burda kişilər oturur" deyə düşünmək, insanların sənin hüquqlarına hörmət qoymamasına baxmayaraq 8 martda qadınlar çiçəkdir, böcəkdir, anadır statuslarını oxumaqdır. trans qadınsansa cinsi obyektdən başqa dəyərinin olmaması, qadın olaraq görülməməyin deməkdir. işdə, küçədə, məktəbdə və universitetde mobbingə məruz qalsan da bunu şikayət eləməyin heç ağlına gəlməməsidir, çünki heç nəyi sübut eləyə bilməyəcəksən. Sübut eləsən belə yaxşı at olmayıb özünə qamçı vurdurtmağın deməkdir. bunları dilə gətirəndə kişilər tərəfindən susdurulmağındır, qadın olaraq öz təhlükəsizliyindən şikayət eləyəndə belə "bizdə əsl azerbaycan xanımına hörmət var, xaricdə arvadlar da işləmək məcburiyyətindədir, şükür eləyin" deyən kişilərin özlərini bir zibil bilib sənə ağıl öyrətməsidir. qadınlar qadındır, cəmiyyətdə yeri onun analığından, övlad və ya bacılığından asılı deyil, namus ölçü vahidi heç deyil. çiçək də deyil, incə olmaq məcburiyyətində də deyil. qadın kişilərinin affirmasiyası olmadan da fərddir. bunu oxuyub bəyənməyən çox adam olacaq, bütün kişilər belə deyil deyəcəklər. bütün kişilər belə deyil, amma bu boyda yazıdan sonra hələ də kişiləri vəziyyətdən çıxarmağa çalışırsınızsa bu sizin probleminiz, zəhərli düşüncənizdir. hamı bilir ki, bütün kişilər deyil. amma bütün qadınlardır
Viktor Hügonun "səfillər" əsərində də qabağımıza çıxan, fransa tarixinin vacib məqamlarından olan bir döyüş
mən hələ balaca olanda evdə tapdığım, kiril əlifbası ilə yazılan, adı "gəlinin cehiz kitabı" olan o möhtəşəm əsərin qarğışlar bölməsindən (bəli, belə bir bölməsi var) yadımda qalan qarğışlardan bir sıra nümunələr: "nişanlının atı boş qayıtsın", "nişanlının qanlı köynəyi üstünə gəlsin", "cehizin sandıqda qalsın" və s...
dünyanın sənin ətrafında fırlanmadığını, ailənin qan bağı ilə olmadığını, heç nə bilmədiyini, yaxşı insan olmağa çalışarkən yoldan çıxdığını, vaxtıykən qınadığın şeyləri yaşadığını, bəzi incikliklərin heç vaxt üstəsindən gələ bilməyəciyini və onlarla yaşamağı öyrənməyin yollarını axtarmalı olduğunu, kədərin daimi, insanların sənə verdiyi xoşbəxtliyin isə keçici olduğunu
şişirdilən məfhum. insanları boş yerə həyatımızda tutub saxlamağın, özümüzün də zülüm çəkə-çəkə başqalarını həyatında olmağımızın mənası olduğunu düşünmürəm. insanlar dəyişə, inkişaf edə və ya daha da konservativ ola bilər. dostlarımız, romantik partnyorlarımız və hətta ailələrimiz ilə yollarımız ayrıla bilər. bunlar çox təbii hallardır. insanlar bir aylığına həyatınıza girib, sizi dünyanın ən xoşbəxt insanı elədikdən sonra bir də yazıb axtarmaya bilər. yazıb axtarsa belə münasibətin əvvəlki kimi olmadığını başa düşə bilərsiniz. hamımız insanıq, bunlar da bizim balaca təcrübələrimiz. əsas vacib olanın səmimi şəkildə hislərimizi bildirmək olduğunu düşünürəm. heç kəsi aldatmadan, öz kiçik ağıllarımızla böyük oyunlar oynayırmış kimi davranmadan səmimi olmaq. qalanlar düzələr
intihar etmək ya etməmək? başqa formada desək intihar etmək şəxsin hüququdur mu? əgər bu bir hüquqdursa, bizi bu fikir niyə bu qədər narahat edir? əgər bu bir hüquq deyilsə nədir, azad individualdan başqasını niyə maraqlandırır?
Fikrinə hörmət olunmalı, o dəqiqə "səni bir-neçə il sonra görəcəm" deyə sözünü kəsməməli olduğumuz insan. istəsə bunu deyib 10 dəqiqə sonra evlənər, istəsə ömrünün axırına kimi evlənməz. insanların hazırki düşüncələri cəmiyyətin müəyyən hansısa bir qisminə qarşı nifrət daşımırsa, bu düşüncələrdə yadırğanmalı nəsə olduğunu sanmıram. Onsuz da hər bir normal şəxs bir çox mövzuda fikrini dəyişdirir. Bu evlilik ola bilər, düyaya baxış ola bilər, siyasət ola bilər və s. Yəni sizin onlara "hehe görəcəm səni də hehe" deməyiniz sizi müdrik, dünyagörmüş insan eləmir. Qısacası, əl çəkin camaatdan
avqust ayı. rayon yeri. aydan-ildən bir dəfə gördüyün qohumlarınla çay içib "cır" konfet yeyə-yeyə nəslin qeybətini qırmaq, böyüklər dağılışandan sonra qalan köhnə çayın üzərinə su alıb gecə gec saatlara kimi əmi-dayı, xala-bibi uşaqları ilə söhbətə davam eləmək
insanı pul(suzluq) ilə alçaltmağın, asılı eləməyin, kapitalist dünyada dəyərsizləşdirməyin ən asan üsullarından biri.
Əhalisinin böyük bir qisminin dünyadan xəbəri olmadığı üçün istər-istəməz qısqandığım ölkə. Özləri üçün hərdən twitterdə yalandan global məsələlər ilə bağlı aktivistlik eləyib, vicdanlarını rahatladıb qaldıqları yerdən davam eləyirlər. Biz də middle east, asiya və avropa arasında ilişib qalan coğrafiyamızda unesco-nun qeyri-maddi mədəni irsinə qara dolmanı salmışıq görə sevinirik
mən, я, ich, ben, I, 나, 저,
Oxuyanda insana bilməməli olduğu bir şeyi oxuyurmuş kimi hiss elətdirən, 1973-cü ilin şimali italiyasında heç vaxt 17 yaşında olmayacağına görə heyifsiləndirən, yazıçısının obrazların arasındakı yaş fərqinə görə tənqid olunduğu (yazıçı Andre Aciman özü də az aşın duzu deyil) kitab. Həm bunu, həm də ikinci kitab "Find me"-i oxuyanda insana elə gəlir ki, sevgidə fantastik təbəqə varsa Oliver və Elionunki həmin o təbəqədə olar. Kitab kiçik sentimental detallarla doludur və sonda Elionun atası ilə olan dialoqu mənim fikrimcə xüsusilə dəyərlidir. Kaş bütün valideynlər elə ola.
Uzun sözün qısası, iki insanın qarşılıqlı obsessiyasını oxumaq istəyənlərə tövsiyə edirəm.
Yorğunam, dəqiq nə vaxt bu vəziyyətə gəlib çıxmışamsa bilmirəm. Mənə nə olub, hansı ara hər şey belə dəyişdisə onu heç bilmirəm. 8-9 ildi eyni problemlə əlləşirəm. Xoşbəxtliyin xəyalını belə qurmuram artıq. Pişiyim yanımdadır. Kədər daimidir
Öz dərdlərimi unutmaq üçün üz tutduğum, "toyda dava" videolarında tapdığım o məfhum
Danışdıqca səni kütləşdirən universitet müəllimlərindən, bir intorvert olaraq ancaq extravertlərin yalandan da olsa dəyər gördüyü təhsil ocaqlarımızdan uzaq qala bilmək. indi hərdən "mute" eləmək olur heç olmasa, əvvəl 90 dəqiqə qulaq asmalıydıq. Kimsə deyəndə ki "distant təhsil heç nə öyrətmir, unilər açılsın istəyirəm" az qalır durum şapalağı vurum ki "üz üzə olanda öyrəndiyin bir şeyi de mənə". Sonra yadıma düşür ki, toksik ailələrinin yanında 7/24 bağlı qalan insanlar kifayət qədər çoxdur və onların bundan daha təbii nə istəyi ola bilər axı? Durub mənə deməyəcək ki, "ailəm mənə zülüm verir". Çətin məsələdir
insan olmaları
"Fake it till you make it" deyiminin azerbaycanca versiyası. Bir şeyi bacaranadək artıq onu bacarmış kimi davranma "sənəti"
informasiya kirliliyi və bu informasiyanın filtirlənmiş halına çatmaq üçün "influencer"lərə möhtac olmaq, bir müddət sonra hər ağızdan bir səs eşidib olduğun yerdə fırlana qalmaq
Balaca uşaqların ev heyvanlarından daha çox evə ziyan vurduğunu ya başa düşməyən, ya da görməməzlikdən gələn, pul qoparmaq üçün yer axtaran ev yiyəsi davranışı
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1336
blok - başlıqlarını gizlət
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1343