gesaffelstein

bu qaqa nağarır alaaa. nəsə eləməlisən, ama heç halın yoxdu da deyək ki. aç bir mahnısını vse e, hoppana-hoppana işinin dalıyca gedəcəksən.insana bu qədər enerji yükləyə bilən başqa cürə bu tərz musiqi görməmişəm. dünyadaki ən yetim, əzik adam hiss eliyirsən? aç bir mahnısın olacağsan podyumu atdıran model. snikers reklamı kimi bir şeydi koroçe.
livenda camaat yəqin kardio zad eləməyə başlayır o vibedan,
bir neçə ay əvvəl tbilisidəydi
atıl-düşləri:
(bax: destinations)

akif islamzadə

ala gözlüm ü onun kimi heç kim oxuyammır. hər dəfə əlim onun oxuduğu linkə gedir istər istəməz. uşaqlığımın ən təmiz xatirəsidi onun oxuduğu bu mahnı deyəsən. ala gözlüm sevincli hüzünlərin mahnısıdı. bir də qayıtmayacaq, sadəcə "yada salır, neyləyim " deyə biləcəyimiz. anamın pianoda bu mahnıyı ifa eləməyini bir qıraqda oturub necə həvəslə və heyranlıqla izlədiyim gün kimi yadımdadı.
tanrı sizə ömür versin, gözəl insan. nə yaxşı ki yadigar qoyacağınız çox şey var.
ağlamağım gəldi lap,
hava zad da ki

radiohead

kult hesab olunan bu qrupun sözlük yazarlarının yeni kəşf eləyib yazmaqları məni biraz təəcüb və qəribə hiss etdirdi açığı. radiohead mənim üçün ortalama qruplardan biri olub həmişə. hətta allah kimi görənlərə birmənalı baxmışam. thomun ulayan səsi əsəbimə də toxunub və s. ama bugün qabağıma bir radiohead playlististi çıxdı və mən əslində bəyənmədiyimi düşündüyüm, niyə bu qədər şişirildiyini anlamadığım bu qrupun məndə iz qoymuş neçə mahnısı olduğunu xatırlamalı oldum. tək önəmi üçün olduğuna grə də yox, bu mahnılar zamansızdı və həmişə dinləməyi xoş olacaq:
jigsaw falling into pieces
knives out
burn the witch
street spirit
2+2=5
talk show host
karma police
no surprises
paranoid android
lotus flower
ama yenə də ümumi nisbətdə zırramadılar və canlı dinləmək arzusu heç vaxt olmayacaq.
arzumaa ki

zeyqarnik təsiri

mqu-nun qızıl daşlarınnan, psixopatalogiyanın anası, rus psixoloq bluma vulfovna zeygarnikin kəşf etdiyi və bu qədər məşhur olmağında adını aldığı havalı familyanın da təsiri olduğunu düşündüyüm psixoloji fenomen. tələbəlik illərində blumoçka məşhur alman psixoloq kurt levinlə birgə berlində balaca bir kafedə oturanda birdəncə ideya gəlir və ofisiantı səsləyirlər. onnan pəncərə kənarında oturan cütlüyün nə sifariş verdiyini soruşanda ofisiant dəqiqliklə saya bilir sifarişləri.lakin artıq çıxışa yönələn və ya kafedən yenicə ayrılmış müştərilərin sifarişlərini sadalamağı xahiş etdikdə ofisiant ya ümumiyyətlə xatirlamir, ya da çox çətinliklə xatırlayır. yəni ki, sona yetmiş action* lar artıq bizim üçün əhəmiyyət kəsb etmir və beynimiz onu yaddaşda saxlamaq ehtiyacı duymur. eksperimental olaraq da təsdiqləmək üçün, bir qrup insana həll etmək üçün riyazi məsələlər verilir. həll etmə zamanı qəsdən kağız tədqiq olunan şəxsin əlindən alınır və yeni məsələ olan kağız təqdim olunur yeni məsələrlə həll etmək üçün. eksperimentdən bir müddət sonra tədqiq olunan şəxslərdən məsələləri yada salmaqlarını istədikdə demək olar ki , hamısı yarıda qalan məsələlərin intruksiyasını xatırlayırlar, illər ərzində bu eksperiment fərqli formalarda, analogiyalarda, stimulasiya materiallarıyla başqa insanlar tərəfindən də yoxlanılır və eyni nəticə əldə olunur.
doğrusu zeyqarnik effekti olacaq

ən yaxşı rus mahnıları

ruslarda musiqi alınmır da nətərsə. lakin uşaqlığımı xatırlatdığı üçün sevdiyim bəzi estrada və filmlərdən mahnılar:
филипп киркоров un bütün mahnıları təəsüf ki. evdəkilər çox sevib dinləyirdi buna görə də ağlımda xoş bir şey kimi qalıb və istər istəməz sevirəm bu adamın mahnılarını, xüsusilə:
жестокая любоффф

(youtube: )

(youtube: )

(youtube: )

(youtube: )

(youtube: )

(youtube: )

(youtube: )

(youtube: )

(youtube: )

(youtube: )

(youtube: )

(youtube: )

(youtube: )

(youtube: )

(youtube: )

(youtube: )

(youtube: )

seks təklifinə yox deyən oğlan

bir dostumun sevgilisinin başına çox qəribə şəkildə gəlmiş hadisə.qaqaş ukraynadan cins heyvanlar gətirir və bir gün bir qız buna yazır ki, bəs mən it zakaz eləmək istəyirəm filan və sonrasında olan:
-ailə vezyəti?
+subay.bunun nə aidiyyatı var?
-soz deyecem bilmirem nece basa düşersiz..yeni subaysiz?
+hə
- baxin men telebeyem. neçə illərdi spich (spitz) isteyirem elanlara baxib gördüm axirda bele qerara gəldim ki. menim pulum yoxdu ama başqa cür necə ödəyə bilərəm?
+necə?
-necə istəsəz elə
(şəklini göndərir)
-ödənişi necə edim puldan başqa (ağlayan smayliklər) allah haqqı pul yoxdu.olsa verərdim.nə edim bəs mən??
(şəkil göndərir)
nəticə olaraq gədə mədəni şəkildə yox deyir və qızın şəkillərini sildiyini də qeyd edir. xanım qızın istədiyi it 1500 manatdan başlayır və məsələnin ən dramatik yeri elə burasıdı deyəsən. qızın özünü 1500 manatlıx qəhbə sanması
sözü gedən it: https://i.ytimg.com/vi/vXdAnr_DlmM/maxresdefault.jpg

güldürən hadisələr

3 il əvvəl qaldığım yerdən slujebkaya minə bilmək üçün 25 dəqiqəlik yol getmək lazımıydı, tələsdiyimə görə taksi sifariş eləməli oldum və tələsik evdən çıxıb liftə mindim. niyəsə lift 11dən aşağı düşmək əvəzinə qalxdı 16cı mərtəbəyə və liftə 2 dənə tayvanlı olduqlarını eşitdiyim o məşhur qonşular mindi. səhərin saat 8ində bu iyi onlardan nətər gəlirdi başa düşəmmirdim, iyrənən adam deyiləm heç nədən, ama o iyə dözmək mümkün deyiliydi.elə bil üstlərinə çürümüş sirkəli sarımsaq, çürümüş pendir , day iylənmiş nə varıydısa sürtüb çıxmışdılar və bu kişilərdən biri dayanmadan gəyirirdi, karl, səsli və təbii ki qoxulu. lift açılanda özümü çıxış qapısına vurmağımı unudammıram hələ də. 100 metr irəlidə taksini gözləməyə başladım, zakaz elədiyim vaxtdan 15 dəq keçmişdi və taksi gəlmirdi, biraz da gozləsəm avtobusa çatmayacağımı başa düşüb yan-yörəmə boylanıb taksi axtarmağa başladım. 06nın qabağında duran kişi "gə, bala, gə. hara lazımdı apararıx" deyib qapını açdı. dediyim yerə 3 manata aparacağını öyrənib rahatca oturdum. ama dayının getmək fikri yoxuydu. 2-3 dəq də gözləyib "niyə getmirik?" soruşanda elə qapı açıldı və bayaq liftdəki 2 kişi doluşdu taksiyə.
"həə . indi getdiy. hello-hello mister.privet kak dela " deyib sürdü. şokdaydım ama gecikirdim. cəhənnəm deyib qış günü pəncərəni sonuna kimi açdım. biraz keçmişdi və dayı da o mundar qoxunu hiss eləyib pəncərəsini sona kimi açmışdı. kişi niyəsə bunlarla danışmağa dirəşirdi " kuda ideş? yes yes" kimi şeylər deyirdi, birdən qabaqda oturan öz dostuyla danışmağa başlayanda sürücü dözməyib bardaçokdan nanəli kanfet çıxardı. yanında oturan gədəyə uzadanda tayvanlı " no tenk yu" diməyiynən sürücünün beyni çöndü və "əə ala bunu , pasyak kopolu , ala yi. iyin kəsilsin, a bədbaxt". yanımda oturan der-der isə dayanmadan gəyirir sürücünün nə dediyini soruşurdu.4müz də nanəli kanfet yeyirdik, yol bitmək bilmirdi, arxadaki tayvanlı sırayla gah hıçqırır , gah da gəyirirdi, çürümüş iy artıq nanəliydi.

interview

son ana qədər özünüzü "adekvat" aparmalı olduğunuz proses. girənə qədər* isə yaxşı cv düzəltmək lazımdı və cvdə yazılanlara hakim olmalısız. çünki sual birdən gəlir adam çaşıb qala bilir (əsrin gözəlinin məsləhəti) uğursuz təcrübədən sonra hazırlaşmamış getmədim heç vaxt.faydası oldumu bilmirəm.ən azınnan mən özümü yaxşı hiss edirdim. cv-ni necə düzəltməyin. nə yazmağın çox önəmi var təbii ki ama basmamaq şərtiynən( əsrin gözəlinin 2ci məsləəəhəti) , 3 dildə göndərdiyim cv-nin voobşe adam yerinə qoyulmamağı da toxunnurdu azca, heç olmasa vərəqlə də yəni..bəzi yerlərdə "haralısız?", "hmm, orada kimlərdənsiz?" tipli suallara belə gedib çıxır proses bu sözləri international bir müssəsədə soruşublar mənnən, ingilis dilində keçən müsahibədən sonra (özü rus dilli hr xanımın xüsusilə o sualları az. dilində soruşmağı sualın öz məna və əksini başqa dildə ifadə eləyə bilməmə səbəbinnəydi boyük ehtimal).başqa bir yerdə isə ümumiyyətlə zəng edib çağırıb sonra "biz artıq tapmışıq, ama sizi də görmək istədik" deyənnən tutmuş, "siz bura nə vakansiyası üçün müraciət etmişdiz?" kimi absurd şeylərlə adamda öz boyunu yerə soxmaq hissləri oyandırırdılar. tək iş üçün yox, təqaüd və digər şeylər üçün də danışıq zamanı səmimi fikrini söyləməmək lazımıymış. bütün bu uğursuz təcrübələrdə mənim səhvim isə ənənəvi "özünüzü harada görürsüz filan qədər sonra? niyə bu işdə siz işləməlisiz?" suallarına verməməli olmadığım cavabları verməyimiydi və mən səhv elədiyimi düşünmürdüm ta ki o ana qədər. yenə dedikləri vaxtdan 45 dəqiqə gec qəbul etdikləri, ömrümdə ilk dəfə ayaq basdığım bir zonadaydı müəssəsə. danışdıq və s, hər şey ok kimi gedirdi, içdən-içə deyəsən alındı wtf kimi düşündüyüm anda:
+başqa sualınız yoxdursa sabahdan..
-var. iş qrafiki barədə danışaq istərdim.
+5 gün, 9-6
-mən ancaq 3 gün gələ bilərəm e, bəs part time olmaz?
+ -_-
biraz duruxduqdan sonra "biz sizlə əlaqə saxlayarıq onda yenə" dedi və getdi.

bütün bu mənasız cavabların, vəziyyətlərin altında yatan şeyin universitet sonrası özünü tapdığın o dərin quyudan çıxarmaq cəhdləri, nəsə eliyə biləcəyivi özünə və ətrafdakilara sübut eləməy, işi əslində istəmədiyini, onsuz da başqa planlarım var, iş üçün sora əlləşərik düşüncəsi olmağı.
səthi olaraq da cibimə biraz pul girər, evdəkilərin yükü azalar, cv-ə yazmağa nəsə olar, təcrübə olar və s bla-blaları

qara qarayev adına kamera orkestrı

1964cü ildən fəaliyyət göstərən dövlət kamera orkestrına hal-hazırda özü də ənqitə insan olan dirijor teymur göyçayev rəhbərlik edir .vaxtaşırı həftədə bir və ya bir neçə dəfə filarmoniya səhnəsində çıxış edirlər, bəzən də kamera və orqan zalında (kirxa).biletlər 4 manatdan başlayır, bəzən giriş sərbəst də ola bilir. iyul ayından sentyabra qədər isə tətilə çıxırlar. avropa orkestrlarınnan heç də geri qalmırlar

no land

sözlərini vugar hasani nin yazmış olduğu mahnıları daha başqa cür olan qrup. payız a qulaq asanda insanda səbəbsiz sevinc, ümid, həyəcan yaşayır, xüsusilə mahnı başlayanda . " tez solur yarpaqlar" qismində yüngülvari o melanxoliyaya qapılırsız, ümid itir sanki, bakı payızının boz və mənasız günündəsiz, biraz keçmiş " çağır gəlim. dünəndən hazıram" hissəsində isə o qəşəy hisslər təzədən qayıdır və elə bil yenə o qəşəy xəzanlı yolda qaçırmış kimi hiss edirsən, hər şey qaydasındadı və istədiyin kimidi, mənasız və yorucu heçnə yoxdu, hər şey vız gəlib tırıs gedir.sağol, ay mahnı.
aramızda albomunu spotify a da yükləyiblər.

ana olmaq istəməyən qadın

ana olmaq istəyi və analıq instinkti dediyimiz şey əslində tam olaraq bioloji proses deyil.tarixdə,nağıllarda qadının çoxlu uşaqlarınnan birinin ölməyini adi qəbul etdiyini ,kobud desək vecinə almadığını da görmək mümkündü.çünki uşağı ona “tanrı vermişdi və o geri alır” ya da daha yuxarı sosial sinfin nümayəndələrinin uşaqlarını ümumiyyətlə doğumdan etibarən görmədikləri həqiqəti də buna sübutdu, sonradan sosium normalarının,ideyaların dəyişməsiylə birdən-birə uşaq ali , ən müqəddəs canlı olmağa başlayır sözüm ondaydı ki, instinktdi , ən dərindi filan deyib səhv salmayaq instinktlə ehtiyacı. vvomen have needs hər mənada.qadın qoruyucu, toplayıcıdı,sevilmək, ucaldımaq istəyən varlıqdı (səthi səviyədən danışmıram) içdən-içə qadının buna ehtiyacı var.adətən bəzi qadınlar , hətta sevgililərinə belə uşağıymış kimi davrana bilir, bir də təsəvvür elə sənnən çıxan bir canlı var, day nağarmazsan ki ona.
uşaq istəmək üçün gərək əvvəl özünü qadın kimi görəsən, qadın kimi hiss eləyəsən, biləm çox mənasız səslənir bu sözlər ama o esterogen deyil tek barier, özünü qadın kimi identifikasiya eləyə bilməlisən.
indi də maşallah, yaşamaq uğrunda mübarizə elə qəribə bir hal alıb ki, heç kəs uşaq filan doğmaq istəmir, öz də belə ölkədə, o da ayrı məsələ.qadının uşaq istəməmə səbəbi isə hal-hazırda qoruma mexanizmidi bir növ.
qadın kimi identifikasiya söhbətinə görə də mən bu şey haqqında beyin yormamışam, istəmirəm ya istəyirəm deyə düşünməmişəm belə . uşaq görəndə mıncırmışam şirindisə 15 dəq, yeri gəlib velosipedin dalına təkərli kolyaska taxıb 3 dənə uşaqla o velosipedi sürən görüb “ayallah insafsıza bax birdən uşağa nəsə olar” düşünüb içim- içimi də yeyib, kiminsə tərbiyəsiz uşağını görüb də əsəbləşmişəm və təbii ki nə vaxtsa fiziki və mental cəhətdən hazır hiss eləyəndə mən bu şeyi istəyəcəm ya da istəyə bilərəm.
məsələnin başqa tərəfi də uşağın dünyaya gəlməzdən əvvəlki vəziyyətidi, hələ ana bətnində formalaşması. ya uşaq fiziki qüsurlu olsa ya əqli xəstəliyi olsa? insan o uşağamı özünəmi pislik elədiyini belə anlayammır, sən ölsən ona kim baxar, nə olar, ya lap yaşayın, bir çox hallarda proqress çox çətindi, yorucudu. valideynlər gördüm “ indi noldu bu düzəlmiyəjəh hə, apar tulla?” deyə- deyə gəzən, qınamaq olmur, çünki yaşamamısan, ama elə də olmaq istəmirsən, bəlkə toz-pembe xəyalnan baş qoyduğun bu yol gəlib sadəcə sənin və o balacanın çiyninə yük olaraq qalacaq, istənilən halda qorxuducu, bilinməz və çətindi, bir növ toyboxdu

5 manata yeyilə biləcək babat qidalar

bazaar delights adlı yerdə bütün yeməklərin qiyməti təqribən 5 manata qədərdi, fast foodumsudan tutmuş ev yeməklərinə kimi, yeməklər də dadlıdı, porsiyalar böyük, qarnirdən də qısmırlar, 3 maata yekə boyda şnitzel yeyə bilirsən, karl.
menyunun bir hissəsi üçün: http://oi65.tinypic.com/hsqh06.jpg

hostel

müxtəlif şəhərlərdə 8 hostel təcrübəmin səhv etmirəmsə 4ü eyni hostelin müxtəlif filiallarında olub, qaldığım otellerdən belə yüksək səviyyədəydi ordaki şərait, bəhs elədiyim hostelin adı st christophers inn istənilən şəhərdəki mərkəzi yerləşməsi, dizaynı, yeməkləri, əyləncəsi, təmizliyiylə gönlümün efendisi olmağı bacarmışdı. burada yerlər çox tez bitir, 1 həftə qalmış səfərə almağı planlıyırsızsa 12 nəfərlik oğlan dormunda belə yer tapmaq olmur. mənim otaqda max qaldığım insan sayısı 12, minimum 3 olub, elə öz dostlarım, ama məncə say nə qədər azdırsa və tanımırsa qalanları insan özünü bir o qədər daha paranoyak hiss edir. bəxtimə otaqda qalanlar adətən normal insanlar olub.problem çıxaran, səs salan, oğurluq edən, otağa gədə-qız salan tiplərlə rastlaşmamışam, bir təcrübəmnən başqa. ama təbii ki ortalıqda heçnəyini qoymamalısan, nə gəldi qıfıllamalısan, alınırsa minimal sayda əşya aparın və s. bakıdan gedənlər qıfılı buradan aparın mümkünsə, orada dəxilsiz bi qiymətə satırlar çünki.
seçim edərkən mütləq tripadvisordan oxumuşam, elə orada nə yazılıbsa onunla da rastlaşmışam adətən, uzun müddət orada qalacaqsızsa otaqdakiların aqibəti sizin bəxtinizə qalır biraz.hostellərin birində orada qalan ilk azərbaycanlı olduğuma görə pulsuz kofe hədiyyə eləməkləri də sonunda azərbaycanlı kimliyinin mənə yeganə faydasını göstərmişdi.
ən ucuz 12, ən baha isə 30 euroya qalmışam. ancaq zavtrak daxil idi həmin pula, buna görə də mən arsızlığa salıb meyvə, çörək, pendir, kolbasa, şirniyyat nə tapsam sumkama atırdım gün ərzində yemək üçün


heç kəs qaldığı hostelin adını yazmayıb, ama maraqlananlara məlumat kimi qeyd etmək daha faydalı olar deyə düşünürəm