formula 1

ilk dəfədir azərbaycan xalqın bir qismini belə səmimi gördüm
deməli ölkəmizdə 2016-cı ildə keçirilən formula1 yarışması münasibəti ilə hal hazırda bulvarda konsert gedir. aparıcı çıxıb səhnəyə hay-hoy, qışqırır, sevinir elə bil ölkədə hər şey çox bomba gedir bircə bu çatışmırdı, nəisə aparıcı çıxış edir "bəli biz avropa oyunlarını çox uğurla keçirtdik, indi isə 2016-cı ildə biz formula1 yarışmasına hazırlaşırıq. 1-2-3 və nəhayət formula 1 oyunlarına hazırlıq işlərinə start verilir. əziz xalqımız sizə isə bir sual vermək istəyirəm "biz bu forumla bir oyunlarını qəbul eləməyə hazırıqmı???" və hamımızla.........yığışan camaatda "yoooxxx" deyərək bu aparıcını pərt edir......aparıcıda özünü sındırmır, görür ki ta camaat bucür sualların tırkasına getmir, özü öz sualına cavab verərək davam edir "bəli biz hazırıq formula1 oyunlarınıq qəbul eləməyə. uraaa"
nəisə, sözüm odurki zibilə düşdük yenə avropa oyunları ərəfəsi acımızdan heç olmasa obedə dura bilirdik, indi bu formula1 yarışması ilə qərar verdilər ki ümümiyyətlə xalq acınnan qırılsın.......

2015-ci il azərbaycan iqtisadi böhranı

vəziyət həqqi çox pisdir. o avropa oyunları ərəfəsi bar-bar bağıran, sevinən, ay nə bilim bu bizim ölkəmizin inkişafı deməkdir deyənlər, bütün günü facebookda, televiziyalarda az qala sabunsuz bu hakimiyyətə girənlik edənlər, stadiona gedib foto çəkdirib paylaşanlar nəsə son günlər məliyirlər, ağlaşma qurublar. indi başlayıblar yazmağa ki ay nə bilim bizə avropa oyunları lazım deyil idi ay nə bilim hökümət düzgün addımlar atmır. ə durun vızqırdın e burdan! bəs vaxtında biz nə deyirdik? gözlüyürdüz ki bu daş sizin də təpənizə düşsün sonra ayılasız? indi siz ağlaşın, biz isə kənardan sizə baxıb bir az gülək

mentalitetin fəsadları

azərbaycan gəncliyinin qarşısındakı əngəllərdən biri mentalitetdir. amma bundan böyük əngəl "heç bir işə yaramayan", özgüvəni olmayan", "cinsi ehtiyaclarını ödəyə bilməyib də, fikri bu istəklərdə qalan" gənclərdi. bu gün "mental" dəyərlərlə mübarizə aparan gəncliyin qarşısında yaşlı insanlardan çox, yuxarıda qeyd etdiyim gənclər durur. mentalçılıqla mübarizə aparan gəncliyi "cool", "reklamçı", "qız tutmaq", "müasir görsənmək üçün artistlik edən" və s. adlar ilə ittihham edirlər.
mental dəyərlər ilə mübarizə aparmaq "müasir", "cool" olmaq deyil. bu dəyərlərdən uzaqlaşıb, həyatı rəngarəng yaşamaq istəyən gənclərdi.
illərcə bu dəyərlərə görə sevgidən, qayğıdan məhrum olmuşuq. hələ uşaqkən bizlərə illərcə qorxunu aşıladılar. evdə böyük olanda uzanmaq, əylənmək, gülmək olmaz. bizlər böyüklərimizdən illərcə qorxduq. nəvələr baba qucağında sevgi görməkdənsə, daim onlar evdə olanda sakit oturub, divarın bir küncünə sıxıldılar.
bizlər evdə böyük var deyə, ana-ata sevgisindən, qayğısından, ana və ata qucağından məhrum olduq. bizlərə illərcə öyrətdilər ki, evdə böyük varsa, uşağı öpmək, qucaqlamaq, uşağa qayğı göstərmək olmaz. körpəyə qayğı lazım olduğu halda, körpələr bu dəyərlərə görə sevgidən, qayğıdan məhrum oldular.
uşaqlığını bu dəyərlərə görə itirənlər, gənclik həddinə çatan da, "qonşu nə deyər ", "camaat nə deyər" düşüncələri ilə gənclik illərini də itirdilər. azərbaycan gəncliyi heç vaxt öz həyatını yaşamadı. gənclik illərini qonşudakı "novruzəli əmiyə , "tükəzban xalaya" görə yaşadılar. hamıya görə yaşadılar, amma bir özləri üçün yaşamadılar. sırf kimlərsə bəyənsin deyə gənclik illəri əllərindən alındı.
bakirəlik dəyərərinə görə nə qədər gənc qızların həyatı qaraldı. illərcə o pərdənin əsiri oldular. sevməkdən, sevilməkdən , hisslərdən, ehtirasdan məhrum oldular. heç vaxt öz həyatlarını yaşamadılar. qadınlar insan kimi deyil, proqramlaşdırılmış robot kimi yaşadılar. illərcə qadın, sən belə olmalısan, elə olmalısan deyə yaşatdılar. kimsə onlardan soruşmadı, sən də insansan, necə yaşamaq istəyirsən? sənin də xəyalların, hisslərin var. bu ölkdə hətta təcavüzə məruz qalmış qadınlar , o sarsıntı ilə yaşamaqları azmış kimi, bakirəlik sevdasına görə illərcə ailə, körpə sevgisindən məhrum oldular.
böyüdükdə belə bu dəyərlər bizdən əl çəkmədi. gənclik illərini kimlərəsə görə yaşayan azərbaycan gəncliyi, ailə həyatını belə kimlərəsə görə yaşadı. seçim haqqı, sevgi haqqı onlara verilmədi. daim ailələrin seçimlərinə görə ailə həyatı qurdular. ailə həyatı qurduqdan sonra belə, bu dəyərlər onlardan əl çəkmədi. ailə həyatlarını basqı altında yaşadılar. yoldaşı ilə ilə gəzib-əylənmək, haqqları onlara tanınmadı.
çox təəssüf ki, bu halları saymaqla bitmir, uzandıqca, uzanır. bizim mübarizəmiz "cool ", "müasir görünmək" deyil. bizim mübariəmiz, gənclik həyatlarını, insanların həyatını əlindən alan dəyərlər və xurafat dini inanclardır. biz mübarizəmiz gələcəkdə övladlarımızın ağ-qara yox, rəgarəng həyat yaşaması üçündür!

gənc nəsil

bilirsiz insan çox təəssüflənir. yaşlı nəsli qoyaq bir kənara. bu ölkənin gənclərini görəndə içim sızlayır. heçnə ilə məşğul olmayan, gününü küçələrdə, barlarda keçirən, fikri-zikri sevgili tapmaq olan, nə ailəsi,nə özü nə də vətəni üçün heçbir xeyrli işlə məşğul olmayan gəncləri gördükcə içim parçalanmasın neyləsin axı. dünyanı yürütənlərin gənclər olduğu bir dövrdə bizim gənclər niyə bu qədər vecsizdirlər axı? siyasət deyirsən " nəyimə lazım" deyir, dərs deyirsən " əşi ye iç kef elə" deyir, iş deyirsən " atamın şotuna fırlanıramda " deyir, hərbi xidmət deyirsən " hansı nazirin balası əsgər gedir? olar gedəndə gedərəm" deyir.
bir şey ki gənclərin intellektual səviyyəsinə görə ermənistandan, o küçümsədiyimiz ermənistandan dəfələrlə geri qalırıq nə düşünüb yaşayırıq ki biz? gələcəyimizi necə görürük? övladlarımıza verəcək nəyimiz var? bu işlərin sonu heç yaxşı olmayacaq.
millət olaraq toparlanmalıyıq artıq!

2015-ci il azərbaycan iqtisadi böhranı

bayaq tarqovudayam. gördüm insan həddən artıq çoxdur. sevindim ki yəqin aksiya falan olacaq. içimdə "allah sənə şükr bu millət axır ki ayılır" deyirdim ki gördüm bular bayrama hazırlaşır. yolkayla şəkil çəkdirən kim, şaxta babaya "uşağı sevindir" deyə pul verən kim, qızlara söz atan kim, pul dvijeniya eliyən kim, oğlanla tanış olan kim. onda anladım ki biz düzələn deyilik. acından ölsək də kefimizdən geri qalmırıq. hakimiyyətdə oturanlar da bu millətin psixiologiyası çox gözəl bilir. onunçün də ürəyi istəyəni edirlər.
bir millətin ki yaşama devizi "aclıq olsun, kef olsun" ola o millətin ayılacağına ümid etmək axmaqlıqdır. dediyim odur ki bu gün axmaqlıq etdim.

mentalitet

azərbaycan gəncliyinin qarşısındakı əngəllərdən biri mentalitetdir. amma bundan böyük əngəl "heç bir işə yaramayan", özgüvəni olmayan", "cinsi ehtiyaclarını ödəyə bilməyib də, fikri bu istəklərdə qalan" gənclərdi. bu gün "mental" dəyərlərlə mübarizə aparan gəncliyin qarşısında yaşlı insanlardan çox, yuxarıda qeyd etdiyim gənclər durur. mentalçılıqla mübarizə aparan gəncliyi "cool", "reklamçı", "qız tutmaq", "müasir görsənmək üçün artistlik edən" və s. adlar ilə ittihham edirlər.
mental dəyərlər ilə mübarizə aparmaq "müasir", "cool" olmaq deyil. bu dəyərlərdən uzaqlaşıb, həyatı rəngarəng yaşamaq istəyən gənclərdi.
illərcə bu dəyərlərə görə sevgidən, qayğıdan məhrum olmuşuq. hələ uşaqkən bizlərə illərcə qorxunu aşıladılar. evdə böyük olanda uzanmaq, əylənmək, gülmək olmaz. bizlər böyüklərimizdən illərcə qorxduq. nəvələr baba qucağında sevgi görməkdənsə, daim onlar evdə olanda sakit oturub, divarın bir küncünə sıxıldılar.
bizlər evdə böyük var deyə, ana-ata sevgisindən, qayğısından, ana və ata qucağından məhrum olduq. bizlərə illərcə öyrətdilər ki, evdə böyük varsa, uşağı öpmək, qucaqlamaq, uşağa qayğı göstərmək olmaz. körpəyə qayğı lazım olduğu halda, körpələr bu dəyərlərə görə sevgidən, qayğıdan məhrum oldular.
uşaqlığını bu dəyərlərə görə itirənlər, gənclik həddinə çatan da, "qonşu nə deyər ", "camaat nə deyər" düşüncələri ilə gənclik illərini də itirdilər. azərbaycan gəncliyi heç vaxt öz həyatını yaşamadı. gənclik illərini qonşudakı "novruzəli əmiyə , "tükəzban xalaya" görə yaşadılar. hamıya görə yaşadılar, amma bir özləri üçün yaşamadılar. sırf kimlərsə bəyənsin deyə gənclik illəri əllərindən alındı.
bakirəlik dəyərərinə görə nə qədər gənc qızların həyatı qaraldı. illərcə o pərdənin əsiri oldular. sevməkdən, sevilməkdən , hisslərdən, ehtirasdan məhrum oldular. heç vaxt öz həyatlarını yaşamadılar. qadınlar insan kimi deyil, proqramlaşdırılmış robot kimi yaşadılar. illərcə qadın, sən belə olmalısan, elə olmalısan deyə yaşatdılar. kimsə onlardan soruşmadı, sən də insansan, necə yaşamaq istəyirsən? sənin də xəyalların, hisslərin var. bu ölkdə hətta təcavüzə məruz qalmış qadınlar , o sarsıntı ilə yaşamaqları azmış kimi, bakirəlik sevdasına görə illərcə ailə, körpə sevgisindən məhrum oldular.
böyüdükdə belə bu dəyərlər bizdən əl çəkmədi. gənclik illərini kimlərəsə görə yaşayan azərbaycan gəncliyi, ailə həyatını belə kimlərəsə görə yaşadı. seçim haqqı, sevgi haqqı onlara verilmədi. daim ailələrin seçimlərinə görə ailə həyatı qurdular. ailə həyatı qurduqdan sonra belə, bu dəyərlər onlardan əl çəkmədi. ailə həyatlarını basqı altında yaşadılar. yoldaşı ilə ilə gəzib-əylənmək, haqqları onlara tanınmadı.
çox təəssüf ki, bu halları saymaqla bitmir, uzandıqca, uzanır. bizim mübarizəmiz "cool ", "müasir görünmək" deyil. bizim mübariəmiz, gənclik həyatlarını, insanların həyatını əlindən alan dəyərlər və xurafat dini inanclardır. biz mübarizəmiz gələcəkdə övladlarımızın ağ-qara yox, rəgarəng həyat yaşaması üçündür!

yalnızlıq

bəzən insanın həyatında çox darıxdığı biri olur əlbət.mənimdə həyatımda ən çox dəyər verdiyim,çox darıxdığım biri var,babam,necə deyim onun üçün çox darıxıram,utanmıram bunuda deyəcəm-elə gecə olubki oturub saatlarca keçirdiyimiz xoş günləri fikirləşib ağlamışam,2009 dan bu yana itirmişik yəni görmürəm,məni anlasaz necə pis hissdi bu,necə darıxıram onun üçün,necə istəyərəm yenə əlimdən tutsun elgiz və məni aparsın parka maşınlara falan mindirsin,mənimsə tək təsəllim isə ölmək və babamın yanında olmağdı.
6 il onsuzam,6 il bir ömür kimi keçib və bu vaxt uzandığca uzanır.