12. əsrlərdən bəri, islam kimi güclü təbliğatı olan, fundamentalist bir mədəniyyətə, sovet kimi ekspansionist, məhəlli kültürlərin qənimi, assimilyasiya siyasəti yürüdən imperiyaya rəğmən varlığını qorumağı bacara bilməsi, xalq tərəfindən mühafizə edilməsi antropologiya, sosiologiya, dinlər tarixi və başqa ağlıma gəlməyən elm sahələri tərəfindən barəsində tədqiqatların aparılmasını, tezlərin yazılmasını vacib edən milli bayramımız. islamın azərbaycandaki ən güclü olduğu dövrlərində, sovetin qılıncının hər iki tərəfi kəsərli olduğu vaxtlarda belə bu bayram ortadan qalxmayıbsa bu bizə ümumxalq yaddaşında, hafizəsində çox dərin kökə sahib bir müqəddəsin varlığından xəbər verir. dəyişmək, aid olduğun mentalitetə, ənənəyə dair mühakimələr yürütmək, başqa xalqların kültüründən istifadə etmək bunlar gözəl şeydir. dəyişmək elə novruzun da ruhudur. novruz da bütün insanların içində yaşadığı, asılı olduğu, aid olduğu təbiətin dəyişməsini simvolizə edir. ancaq dəyişmək mutant olmaq da deyildir. ümumən insan gərək həyatında bəzi şeyləri qorusun , mühazifə etsin. mühafizəkar olmamaq heç bir şeyi mühazifə etməmək, başqasının hər poxunu qəbul edib özünə, aid olduğu yerə aid bütün şeyləri inkar etmək mənasına gəlmir. novruz kimlərəsə mənasız gələ bilər amma mənim üçün bir dəyərdir. bütün mərasimləriylə bərabər novruzu sevirəm, sevəcəm, uşaqlarıma da sevdirəcəm. zira, novruz tarixi, fəlsəfi, mənəvi dəyərindən əlavə bizi biz edən, aidiyyət hissi verən çox az şeydən biridir. o küçədə məhlədə qalanılan tonqalın, ümumən bu bayramdaki bütün ənənələrin kim bilir neçə əsr yaşı var. bu tonqal mənə qədər gəlib çıxıbsa mənə düşən də məndən əvvəlkilərin etdiyi kimi o tonqalı qorumaqdır. tonqalın qalandığı ölkədən hazırda uzaqda olsamda, tonqalın istiliyini hiss edirəm. bu hisslə tonqalı mühazifə edənlərin bayramını təbrik edirəm. ey azəri, qoy tonqalın heç vaxt sönməsin!