azərbaycanlıların təməldə pis insanlar olduqlarını düşünmürəm.
ama təəssüf ki, başımıza xoş olmayan uğursuz hadisələr gəlib millət olaraq: sovetlər, müharibə və əliyevlər. ona görə də insanların nə kefi, nə enerjisi nə başqa problemlərə ayıracaq vaxtları yoxdur.
Bütün millətlər öz problemlərini aşağıdan yuxarıya - ən vacibdən başlayaraq həll edirlər.
(bax: maslowun ehtiyaclar iyerarxiyası)
maslovun piramidası əsas qida və təhlükəsizlikdən başlayır, hansı ki biz millət olaraq hələ də o səviyyədə çabalayırıq. ondan sonra gələn pillə olan sevgi və aid olma səviyyəsinə hələ də tam çata bilmirik, nəinki cinsi azlıqlar, heteroseksuallar belə öz sevgilərini azad yaşaya bilmirlər.
islam ölkəsi olmağımızı bir kənara qoysaq, cinsi azlıqların problemlərinə cəmiyyət tərəfindən yetəri qədər diqqət ayırılmamasının səbəbi də budur. hərə öz dərdinin hayındadır. təəssüf ki isveç deyilik ki özünü reallaşdırma problemləri ilə məşğul olaq. bəlkə bir gün.
ona görə də məncə, bu tip problemləri çox ehtiyyatla cəmiyyətə təqdim etmək lazımdır qıcıqlandırmadan. feminizm də eyni porblemi yaşadı. zira təmsil edən insanların bir qismi həddindən artıq radikal, savadsız, loru dildə haray şüvən insanlar idilər.
sən gey haqqlarını qorumaq üçün gedib tarqovuda öpüşə bilmərsən xeyr. bu daha çox qəzəb yaratmaqdan başqa bir işə yaramayacaq. feminist və lgbt dalğasına ən çox zərər verənlər də elə onların öz təcrübəsiz fərdləridir. hansı ki, onları da ki, idarə də edə bilməz bu hərəkatlar. çünki ağzı olan danışır öz adına.
xülasə, heç bir tərəfi qınamaq olmur, nə millət nə həqiqətən əziyyət çəkən cinsi azlıqlar. çünki ölkə xaosun içindədir. öz qırılma nöqtəsindən keçir. ama mənim ümidim var. bir gün hər şey yaxşı olacaq. olmalıdır. leibniz: hər şey ola biləcəyi ən mükkəmməl formada baş verir everything happens in a best way they can. aka. təkamül.
ediləcək ən doğru yol isə yəqin ki yavaş yüngül və uzunmüddətli təbliğatdır, (bəli yavaş) hər şeyi bir gündə həll etmək istəyəndə qaş düzəldərkən göz çıxarılır.
azərbaycan ziyalısı hələ də homoseksuallığın seçim olduğunu düşünür. ordan başlamaq lazımdır. öpüşən oğlan videosu paylaşmaqdan deyil.
mən bütün azərbaycanlıların, balaca kimsəsiz və kasıb uşaqlardan, sevgisizini yaşaya bilməyən cinsi azlıqlarına, məcbur evləndirilmiş qızlarından ailəsinə baxa bilməyən oğlanlarına, xəstə ana-atalardan potensialı itib gedən gənclərinə qədər hamının kədərini özümlə daşıyıram. çünki o labirintin bir hissəsiyəm, ya ailəm, qohumlarım, və bütün digər sevdiyim və tanımadığım gözəl insanlar. əvvəl belə deyildim, ama insan zamanla dəyişir. ya da həmişə beləydim ama özümü tanımırdım.
kaş verə biləcək samballı bir məsləhətim olsaydı, ama çıxılmaz şəraitlərdə bəzi şeyləri qurban vermədən yaşamaq olmur. qəbullanmaq lazımdır. ya da mühacirətə meyili olanlar cinsi azlıqlara yaşama icazəsi verən ölkələr ilə maraqlana bilərlər, kanada və bəzi avropa ölkələri. hər şey yaxşı olacaq demək deyil bu, ama bəzi şeylər başqa ola bilər. qalan insanlara isə özləri kimi başqalarını tapıb digərlərinə çox fikir vermədən stoist həyat tərzi keçirmək qalır.
bu bütün saxta azərbaycan elitası və ziyalıları üçün:
Son günlər sözlükdə baş verən mübahisələr həddini aşaraq yazarların bir-birini təhqir etməsi ilə yekunlaşdığı üçün bəzi yazarlar müvəqqəti olaraq umbay edildi.
amı götü dağıtdım geldim - entrylərindəki təhqiramiz ifadələrə görə. atarlı - entrylərindəki nifrət dolu və təhqiramiz ifadələrinə görə. nevabigg - postlarda təhqiramiz və nifrət dolu ifadələrə görə. shukrav - postlarda təhqiramiz və nifrət dolu ifadələrə görə. elimelikov06 - postlarda təhqiramiz və nifrət dolu ifadələrə görə. lada - məsləhətxana trolluğu və təhqirəmiz sözlərinə görə.
Vincent Van Goghun yeni doğulmuş qardaşı oğluna hədiyə üçün çəkdiyi rəsm.
Rəsm 1890-cı ildə çəkilir. Çəkilişində yaponların ukiyo-e üslubunun da təsiri olmuşdur. Vincentin digər badam çiçəkləri rəsmlərindən daha fərqli bir üslübda çəkildiyi çox barizdir. *
Vincent onları ümidin, xoşbəxtliyin gətiricisi kimi görürdü və yaz başlamadan onları rəsm etməyə çalışırdı. Buna görə də balaca vincent üçün * ideal bir hədiyə idi.
Onun bu rəsmi də digər rəsmləri kimi ətrafındakı insanlar tərəfindən bəyənilmir. Lakin qardaşı theo və onun yoldaşı johanna rəsmi bəyəndiklərini bildirirlər və oğullarının yataq otağındakı divardan asırlar. Vincent və theonun ölümündən sonra johanna bəzi rəsmləri satsa da, bu rəsmə heç vaxt toxunmur. 1973-cü ildə van gogh muzeyinə təhvil verilir.
Bir də arts&culture linki qoyuram, orada daha möhtəşəm görünür -* link
Sözlük haqqında ilk mənə məlumat verilən zaman dedi ki, burada bildiklərini paylaşırsan, maraqlarını, xoşuna gələn informasiyaları həmçinin başqalarının da paylaşdıqlarını oxuyub baxışbucağın dəyişə bilər.
Əslində isə sözlük bambaşqa imiş. Sözlüyün formatlarına görə kiminsə fikrinə tənqidi münasibət bəsləyirsənsə belə hörmət etməyə məcbursan. Həmçinin düzgün orfoqrafik qaydalara da əməl etməlisən. Bəs sözlükdə bir çox yazar nə edir? Əlbəttə orfoqrafik qaydalara riayət etməyi vacib görüb digər qaydanı vecinə almır.
Söz haqqı adı altında kimisə tənqid,təhqir etməklə özünüzündə mənəviyyət hüququnuzu pozursunuz.
Bəzən dərdləşmək üçün sözaltı günlüyə yazı yazırdım onda belə əjdaha və ya umbay gəlirdi. Həqiqətən insan buraya sadəcə yazmaq və oxumaq üçün girirsə ilk sualım niyə umbay və əjdahaları görək ki? Kiminsə fikri bəyənilmirsə belə onun fikridir. Onun fikrinə hörmət etmək sözlüyü sözlük edən əsas məsələdir. Yoxsa mən sənin fikrini bəyənmirəm,birinci umbay sonra sənin adına post açım orada səni tənqid atəşinə tutum ardıyca postlar bölməsində də tənqidi fikirlərimə əjdaha gəlsin deyə öz tərəfimə kimlərisə çəkim, qarşı tərəfi alçaldaraq edim bunları hərəkətləri bura üçün aktualdır.
Sözlükdə mən daxil bir çox yazarın fikirlərinə qarşı sərt tənqitlər var. 20 yaşımda 13 yaşındadır bu etiketi yapışdıran da oldu, sözlükdə özünə oğlan tapıb yalandan real həyatda ilk tapıb deyəndə oldu,sənin fikirlərini oxumaq istəmirəm ona görə baxmamış umbay atıram deyən də oldu. Həqiqətən mənim umbay almaqla bir problemim yoxdur, yenə durub sincab umbay almağı dərd edir deməyin. İstədiyiniz qədər atın. Amma kiminsə dəyişən fikirlərimi də, baxış bucağımı da , yazı tərzimi də tənqid etmək nə dərəcə düzgündür?
Bəyənmir ,sənin fikrinlə razı deyil, o zaman niyə dalaşırsan? Sən qarşı tərəfin fikriylə razı deyilsən? O zaman niyə təhqir edirsən?
Fərqinə varmısızmı ,bura podium məkanına dönübdür. Özünü nümayiş et, irad gələndə hücum et! Səbəb?
Sözlüyün məqsədi insanları qıcıqlandırıb ,qəlblərini qırmaq olmamalıdır. Onsuzda real həyatda kifayət qədər çətin şəraitlə üz -üzəyik. Durub bir də kiminsə yanaşmasına söz demək nəyinizə lazımdır axı? Nə qazanırsız? Kobud ifadəmə görə üzr istəyirəm, ağlınız artır? Nədir yəni bu qədər insanları incitməyə meyilli olmağınıza səbəb? Bəyənmirsənsə at umbayı bitsin. Niyə bura fikirlərin paylaşıldığı yerdən çox fikirlərlə yarışıb 1ci olmağa çalışanların yeri olubdur? İndi kimsə durubda yox elə deyil deməsin, sözlüyə nickinizə daxil olmadan qonaq kimi göz gəzdirin. Çoxluq fikirlərini yazarkən belə maskalanır. Niyə? Kim axı səni fikrinə görə iddiham etməyə laiqdir? Heçkim. Kimi iddiham etməyə qadirsiz? Heçkimi.
Bəzən doğru fikirlərə sahib olmayan insanlar ola bilir, amma o insanların fikirləri özləri üçün doğrudursa bu sizin haqlı olduğunuzu göstərir ki? Yox. Hərbirimiz evimizdəki pəncərədən çölü gördüyümüz qədər bilirik. O çöldə gəzişən insanın həyatını, pəncərədə görsənən birinin düşüncələrini heç vaxt bilə bilmərik.
Hər bir insan müəyyən ideologiyaya inanır, inanması üçün də əsaslı səbəbi olur. Heçkim limonun dadını almamış onun turş dadını anlaya bilməz.
Sizin fikrinizlə istər kimsə razı olsun, istər olmasın bura yarış məkanına çevrilməməlidir. Bura ring deyil hər dəfəsində kimlərinsə qəlbini qırıb onun mənimsədiyi sözlüyündən ayrı salasız.
Hər bir yazar hər adi fikriylə zəngindi, istər qatığa ağ desin istər qara.
ramiz mehdiyev kimi elmlər akademiyası prezidenti, anar kimi yazıçılar birliyinin sədri və elmar qasımov kimi ali məktəb rektoru olan ölkənin heyrətləndirməyən reallığı
Yalnız qalarkən keçirdiyim düşüncə fırtınalarım ən xırda inanc qırıntılarımı da öz burulğanına alıb aparmışdır. Artıq nə yaşama, nə ölümə inancım qalmamışdır.
Bir gün hər şey bitəcək və tamamilə yox olacam düşüncəsindəyəm.
Belə halda “yaşamaq” üçün səbəb axtarmaq mənasız gəlir mənə. Çünki səbəb elə bunun özündədir. Nə qədər ki Varsan dibinə qədər yaşamalısan
Dünyanın hər yerindən olan tələbələrin zoom otaqlarında birlikdə dərs oxumaqlarını təmin edən platforma. Ancaq görüntünü açmaq mümükündür, səsi isə yox.
Mənim fikrimcə tiktokdan sonra məhşurlaşmağa başladı, ya da mən ordan tanıdım. İşə yarayırmı? - hə, ən azından mənim işimə yarayırdı. Amma otağa nəzər salanda əksər istifadəçilərin sosyal şəbəkə hesablarını ad yerinə qeyd etdiyini görürsən.
Fəxri Xiyabanda dəfn olunmuş şair. məzarı üzərində başdaşı yoxdur, "Mən burdayam ilahi..."* deyə bir yazı var. altdan da belə bir cümlə: "məzarıma nə başdaşı qoyun, nə heykəl.
bir cüt ayaqqabı qoyun, ayağıyalın geyib getsin..."
və yanında bir cüt ayaqqabı heykəli.
"mən burdayam, ilahi" yazıçının son kitabının adı, altdakı misralar isə 24 yaşında yazdığı şeirmiş.
Fəxri Xiyabanda gəzərkən məzarı gördüm, maraqlı gəlmişdi deyə google search elədim. Səməd Vurğunun oğlu imiş yazıçı.
)
