1. kənd yerlərində qonum-qonşunun mal-qaranı növbəylə otlamağa aparmasına verilən addır. kalxoz dağıldıqdan sonra kənd əhli növbəylə səhər beşdə mal qaralarını yığıb axşam altıya qədər çölə aparırdılar. papagil 8 bacı-qardaş olmasına baxmayaraq o qədər nəvənin içindən bircə məni yay tətilində kəndə göndərirdilər, camaatın uşağı bakıya gedirdi mən hələ xəzəri görməmişdim. kənddə əmimlə səhərlər oçura gedirdik. həftədə 1-2 dəfə bizə düşürdü növbə. inək, camış, qoyun (ən çətini qoyun otarmaqdır), bizim atımız olanda rahat olurdu olmayanda zülüm olurdu neçə kilometr yol gedirdik günün altında başımızda kovboy papağıyla. yanımızda balaca çanta içində günorta yeməyimiz. adətən ovduq olurdu. gedib çölün düzündə bir söyüd ağacı tapıb buraxırdıq mal qaranı. sayları təxminən 50-150 arası olardı yəqin. inəklər sakit otlayırdı. qoyunlar ora bura qaçırdı deyə çətin idi. daş kanal dediyimiz yer var idi sabir kanalından ayrılan qol idi onun başında otururduq, bəzən çimirdik əmiylə. qarpızı daş kanala atırdıq ki soyusun, günorta şor pendir qarpız kəsib şellənirdik. bunun başqa versiyası da var çardaqda yatmaq. ama bildiyiniz çardaqlardan yox, qarpız və ya başqa bitki tarlasında gecələr oğurluq olmasın deyə qurulan çardaq.