əjdahalar googlla cien anos de soledad - el coronel no tiene quien le escriba - no one writes to the colonel 1.gabriel garcia marquez in 1956-57'ci illərdə yazdığı, 1961'ci ildə ilk dəfə nəşr olunan povestidir. bu kitabı oxuma tarixçəmdən başlamaq istəyirəm. ilk dəfə 16 yaşımda azərbaycanlı yazar bir qadın tərəfindən hədiyyə edilmişdi (çox sağolsun) və mən ədəbiyyatla təzə tanış olurdum deyə mənə elə gəlirdi ki, ən yaxşı əsərlər səhifəcə çox, görünüşcə qalın olanlardı. elə hədiyyəni aldığım gün oxudum və bitirdim. nəsə çox dəxlisiz gəlmişdi, 16 yaşlı yeniyetmə üçün bu qoca kişinin dəxlisiz dəxlisiz gedib sahildə gözləməyi, aclıq çəkməsi və s. mövzular idi ki, bəyənmədiyimi, boş bir şey olduğunu düşünürdüm. o zamanlar tək fokuslandığım mövzu sevgi idi, belə bir şeyi anlamağım gözlənilə bilməzdi. günlər keçdikcə, illər ötdükcə bu əsərin təsiri özüne məndə göstərməyə başladı. cəmi bir dəfə oxumuşam, sonra heç oxumadım (bəlkə bu yay oxudum), amma insanın gözləmək deyilən hissini bu qədər gözəl ifadə edən nadir əsərlərdəndi. bu əsəri anlamaq üçün gözləmək lazımdı, gözünün yolda qalmağı, intizarda olmaq, elə bu saat gələr, elə bu dəqiqə gələr demək və ayıləb həyatının ümidsiz gözlənti içində keçdiyini görmək. ilahi, bu necə də kədərlidir. oxuyun, oxutdurun.
