8. intihar məktubu* frankstein

intihar məktubuna bu sözlərlə başlamışdı: kaş həyat, uşaqkən qurduğumuz xəyallardakı kimi davam etsəydi, amma olmadı.

küçənin ən işlək səmtlərindən birində, səkkizmərtəbəli bir binanın, beşinci mərtəbəsində yerləşən evinin balkonuna çıxaraq, intihar etmək üçün aldığı nəfəslə razılaşmaya nail olmağa çalışırdı. "bu dəfə... yox, dərindən nəfəs al, bir də, bir də... bu dəfə bacaracaqsan..."

hər anlaşmazlıq, daxilində gizlətdiyi qorxunu biraz daha vücuduna doğru yaxınlaşdırırdı. aşağıya baxdı, insanlar həyatlarından razı görünürdülər. "görəsən mən də yuxarıdan tanrıya belə görünürəm?" deyə, düşünməyə başladı. "daha neçə mərtəbə yuxarıya çıxsam, mənim varlığımı hiss edər?"

hava tez qaralmışdı. beşinci mərtəbədə olduğu üçün, hava aşağıya nisbətdə daha soyuq idi və dayanmadan külək əsirdi. özünü isitmək üçün qolları ilə bədənini ovuşdurmağa başladı. üçüncü dəfə də eyni hərəkəti təkrarladıqda dayandı və gülümsədi: intihar etmək üçün beşinci mərtəbəyə çıxmış bir adamın özünü isitməyə çalışmasını, acizlik olaraq qələmə verdi. bacara bilməyəcəyini düşündü, lakin bu fikri sadəcə üç dəqiqə vaxtını aldı.
yenidən aşağıya doğru baxdı, bu dəfə qərarında qətiyyətli idi. intihar məktubunu bir daşın altına qoyaraq, son dəfə çarəsizcəsinə göy üzünə baxdı. hava daha da qaranlıqlaşmaqda idi. intihar etmək üçün başını aşağıya sarı əydiyi müddətdə, göy üzündən bir işığın sürətlə yerə doğru enməkdə olduğunu gördü. işıq, biraz da yerə yaxınlaşdıqda alovlandı və onun da olduğu binadan çox da uzaq olmayan bir yerə düşdü.

tanrının ona cavab verəcəyinə inanırdı və özlüyündə bunun da işarə olduğuna dair qərar verdi. bu ani qərar sayəsində intihardan vaz keçib, yerə düşən cismin nə olduğunu müəyyənləşdirmək üçün yola çıxdı. düşən cismi tapmağı, elə də uzun çəkmədi, çünki axtarışda olan təkcə o deyildi. yolu tapmaq üçün yaxınlıqdakı binalardan küçələrə axışan insanları, yanğınsöndürmə və polis maşınlarını izləməyi bəs elədi. hansısa peyk parçası, ətrafdakı kiçik məhəllələrdən birində yerləşən dükana düşmüşdü. düşdüyü yerdə əmələ gələn partlayışda üç uşaq dünyasını dəyişmişdi.

uşaqların cəsədlərini gördükdən sonra, bunun həqiqətən də bir işarə olduğu qənaətinə gəldi və cəld şəkildə intihar məktubunun olduğu binaya doğru qayıtdı. beşinci mərtəbədəki intihar məktubunu götürüb, bir neçə əlavə də qeyd etdikdən sonra binanın səkkizinci mərtəbəsinə çıxdı. məktubu bir daşın altına qoyub, bir saniyə belə düşünmədən, özünü boşluğa yuvarladı. bir neçə saniyə sonra səkidə beyni dağılmış bir cəsəd uzanmışdı.

məktubuna: "həyat, onu gördüyün kimidir. möcüzələrə inanmağı kənara atıb, öz şansımızı artırmağa çalışdığımız gün, işlər biraz daha qaydasına düşəcək. bir işarə filan gözləməyin həyatdan. gələn hər bir işarə, bir son ola bilər." sətirlərini əlavə eləmişdi.