3. qədim mütəfəkkirlərdən kimsə deyib ki, yaltaqlıq - alçalaraq hakimiyyət qazanmaq sənətidir.. axır-əvvəl bu bir sənət olduğna görə yaradıcılıq tələb edir. bizim yaltaqlar bir-birinin ağzından su içmiş kimidilər, fərqlilik yoxdu. oların şeirlərini bir kitaba yığsalar oxuyanlar elə bilər ki hamısını bir adam yazıb. bu cür yaltaqlıq öz ünvanında ikrah doğurur. nə vaxtsa bir qıza göndərdiyin sevgi şeirlərini indi eynilə götürüb başqa bir qıza göndərəsən və bu qız bilə məsələni. iyrənər. yaxud, fahişə deyə ki mən bu cür nəvazişi yalnız sənə göstərirəm, ama sən bilirsən ki yalan deyir. xülasə, yaltaqlıq olunan adam yaltaqlıqdan o zaman babat zövq alır ki, yaltaqlıq məhz onun şəxiyyətinə yönəlikdi, bənzərsizdi, şablon deyil. misal üçün, bölgələrə gedəndə ilham əliyevin qarşısına köhnə kadrlar çıxarılır. onlar bir zaman heydər əliyevin qarşısında etdiklərini eynilə təkrar edirlər. dəfələrlə diqqət etmişəm ki məllim xoşlanmır. onun ürəyi başqa cür tələb edir. sənətkarca yaltaqlıq odur ki, ünvanın qəlb dərinliklərinə girirsən, zəif damarlarını tutursan, naxışlar vurusan, adamı əridirsən, dərin zövq alır. və təbii ki bu zövqə görə mükafat labüddür