1. ultimo tango a parigi last tango in paris (1972).

rejissor: bernardo bertolucci.

- filmin açılışı bacon tərəfindən çəkilmiş iki rəsm əsəri ilə başlayır: double portrait of lucian freud and frank auerbach and study for a portrait. çəkilişlər ərəfəsində bertolucci tez-tez parisdə grand palais -də bacon-un rəsm eksponatlarına baxmağa gedirdi və filmdə istifadə olunan rəng tonları belə burdan ilhamlanaraq istifadə olunub.

bertolucci əvvəl baş rol oyunçuları olaraq dominique sanda və jean-louis trintignant çəkməyi planlaşdırırdı, lakin trintignant imtina etdiyi üçün marlon brando baş rol oyunçusu olaraq seçilir, sanda hamilə olduğuna görə isə əsas qadın obrazını maria schneider canlandırdı.

ən açıq səhnələrdən biri olan "yağlı səhnə" elə filmin ən çox müzakirə olunan hissəsi oldu. bu hissə əslində heç ssenaridə yox idi və filmin nümayişindən sonra maria schneider etiraf edir ki: bu fikir marlonun ağlına gəldi o mənə yaxınlaşdı və dedi: "biz bir səhnə çəkməliyik və mən bu səhnədə olduqca hirsliyəm." mən öz vəkilimə zəng etdim və setə gəlməyini xahiş etdim, çünki heç kim ssenaridə olmuyan səhnəni oynamaq üçün məni məcbur edə bilməzdi. bu vaxt marlon mənə dedi ki: " maria narahat olma bu sadəcə bir filmdir." ancaq çəkiliş ərəfəsində mən gördüm ki bu belə deyil, bu səhnədə mən əsl olaraq öz göz yaşlarımla ağlayırdım. "mən özümü təhqir olunmuş hiss etdim, düzünü desəm təcavüz olunmuş kimi hiss etdim. xoşbəxtlikdən bu səhnə bir dubla çəkildi və o vaxtdan bəri yağ yemirəm, ancaq zeytun yağı yeyə bilirəm. marlon və bernardo, ikisi o gün mənə kameranın qarşısında açıq-aşkar təcavüz etdilər və mən bunu heç kəsə deyə bilmədim. yalnız bir küncdə oturub ağladım. lakin, çəkilişdən sonra ağladığımı görən bu iki adam da dönüb bir dəfə belə olsun üzümə belə baxmadılar və məndən üzr istəmədilər . çünki məndən alacaqlarını almışdılar.

filmin çəkilişindən sonra brando bertolucci-yə məni bunu etməyə sən məcbur etdin və mən bir də belə filmdə çəkilməyəcəm deyib və 15 il bertolucci ilə danışmayıb.