1. bu sifarişi verən: la jolie fille
mənim kimi yaraşıqsız, əzik, çirkin oğlanların özünü təsəllisidir.
xoşladığın qıza özünü heç vaxt layiq bilmirsən, ona heç vaxt hisslərini açmırsan, onu daha yaraşıqlı birisinə layiq görürsən. asosial'sansa, cəmiyyətdən təcrid olunmusansa, dostun hətta tanışın yoxdursa və həm də çirkinsənsə özünü kitablara, seriallara, filmlərə, internetə adayırsan; bütün günü araşdırma aparırsan, öyrənirsən çünki onsuz da zamanını xərcləyəcəyin başqa məşğuliyyətin yoxdur. baxmayaraq ki, dünyagörüşün formalaşır, az-çox biliyə malik olursan amma onu istifadə etməyə imkanın olmur. çirkin sifətinə, yaraşıqsız bədəninə baxan səni ciddiyə almır. "carpe diem" sözünü deyirlər, istəyirsən ki, deyəsən "hə, bilirəm bu sözü, latın ədəbiyyatının nümayəndəsi *horatius*'un şeirində deyilir, mənası 'anı yaşa' deməkdir..." lakin deyə bilmirsən çünki hamı bu sözü *dead poet society*'dən eşidib. bilirsən ki, desən "whatever" deyib səni yola verəcəklər.
"tanrı hər şeyi sadəcə bir adama verməz. hərənin öz bacarığı olur. yaraşıqsız ola bilərsən amma ağıllı, varlı ola bilərsən." kimi bir fikir ağlına tez-tez gəlir. düşünürsən ki, yaraşıqlı birisi həm də bilikli olmaz, "mən yaraşıqsız olsam da bilikliyəm" deyirsən amma yaraşıqlı oğlanın qızlar ilə rahat ünsiyyət qurduğunu, çoxlu dostları olduğunu, axtarılan, istənilən olduğunu görürsən bütün fikirlərin alt-üst olur. sən bildiyin onca məlumat, film, serial haqqında danışa bilmirsən amma o, hamının diqqətini adicə bir məlumat ilə də çəkə bilir. əslində, onun boş-boş kompyuter arxasında oturub, araşdırma aparmağa, film və serial izləməyə vaxtı yoxdur, dostları ilə bayıra çıxır, sosial bir həyatı var. o, həyatını yaşayır, sən isə kompyuter ekranındakı həyatı. o yaraşıqlı oğlan həmişə səndən bir neçə addım qabaqdadır. bilikli olsan da onu məğlub edə bilmirsən. ölsən, bir neçə gün sonra xəbər tutarlar; amma o yaraşıqlı oğlan bir neçə dəqiqə geciksə "bəlkə nəsə olub?" deyərlər. whatsapp'da heç kim sənə yazmaz, yola verərlər səni; amma yaraşıqlı oğlan açdığı qrupda onlarla insan toplaşar. hərdən həyatına, uğursuzluğuna nifrət edərsən, platonik olaraq sevdiyin lakin heç vaxt hisslərini aça bilmədiyin qızı düşünərsən, lakin onu narahat etməmək, həm də gələcəkdə vicdan əzabı çəkməmək üçün ona əsla hisslərini açmazsan. beləcə günlər keçər, sənə ancaq kompyuter ekranındakı həyatlar qalar.