1. (bax: qohum-əqraba evində qalmaq)

dünyadakı ən bərbad şeylərdən birisidir, başqasının evində qalmaq. əlbəttə ki, məcburən qalırsan başqasının evində, heç kim xoşluqla qalmaz. kim olursa olsun, ən yaxın qohumun belə olsa, yenə də başqasının evindəsən. kontrol səndə deyil, sən sadəcə qonaqsan amma axşam düşəndə getməyən, öz evi olmayan daimi qonaq. daha pis vəziyyətdə ola biləcəyini düşünürsən, küçədə yaşayan evsiz insanları düşünürsən, qlobal problemlərə baş vurursan amma sonra baxırsan ki, həyatın alt-üst olub, mütiləşmisən. səni evdən atmasınlar deyə cilddən cildə girirsən. hambal kimi ev yiyəsinin hər işinə qaçırsan, nə də olsa onun evindəsən, ən azından faydalı kimi görünməlisən. özünü tanıya bilmirsən, dünənə kimi öz evində deyib-gülən, istədiyini edən adam idin, indi isə sığıntının biri olmusan.
hər an sənin şəxsi həyatına müdaxilə edilə bilir, məsələn, tv'yə baxırsan bir anda kanal dəyişir: "əşi sən də bunun nəyinə baxırsane, elə gözəl serial gedir ona baxaq," deyə bir cavab eşidirsən. belə bir şey olmasa belə, yenə də olacağını ehtimal edərək tv'dən uzaq durursan. təbii ehtiyaclarını ödəməkdə çətinlik yaşayırsan, tualetə gedəndə həyəcanla tələsirsən ki, birdən kimsə qapını açmağa cəhd edər. hamama girəndə yenə elə. ev sahibinin yatdığı vaxtda yatmağa, oyandığı vaxtda oyanmağa məcbursan. yeməyi utanaraq, çəkinərək yeyirsən, hamının səndən nifrət etdiyini düşünürsən. uzun müddətliyə qalırsansa, evdəki hamı səni artıq hər işi yerinə yetirməli olan 'sığıntı' olaraq görməyə başlayır. bir də baxırsan ki, ev yiyəsinin uşağının ev tapşırıqlarını yazırsan, evin bazarlığını edirsən səhv etmisənsə, 'axı sənə bunu alma demişdim,' deyilir, təşəkkür əvəzinə. ara sıra əvvəlki həyatını yada salanda nə qədər gözəl şəkildə yaşamış olduğunu anlayırsan, lakin indi bu həyatı davam etdirməlisən. belə bir söz var: "çətin olan qərarı vermək yox, həmin qərar ilə yaşaya bilməkdir."