1. izlədiyim hər filmin baş qəhrəmanı yerinə özümü qoyuram, ona görə film izlərkən baş qəhrəmanın keçirdiyi bütün hissləri özümdə duyuram.
gündəlik yaşadığım hadisələri hər hansı filmlə əlaqələndirib çox böyük ümidlərə qapılıram, sonu həyatın ağır silləsini dadmağım ilə bitir.
bildiyimiz kimi həyat film deyil. bir müddət sonra öz sıravi yaşamamız və reallıq bizi intiharın ağuşuna ata bilər.