4. bir neçə ay əvvəl həddən artıq bərbad gün keçirirdim. sinir krizi dedikləri şeyin nə olduğunu başa düşdüm o dərəcə. nəyisə dağıtmaq istəyim o qədər çox idi ki, qərara gəldim qablardan birini divara çırpıb sındırım. bir iki boşqaba baxıb heyifdi deyənnən sonra, əlimi atdım stəkana. baxdım həm stəkana heyfim gəldi, həm divara. sonra da fikirləşdim ki, qırıqları kim süpürəcək. səhvən kola butulkasını kolayla birgə evə dağıdıb, evi təmizləyənnən sonra sakiləşdim.
bu xatirənin yadıma düşmə səbəbi isə aşağıdakı entry oldu.
ekşi sözlük. parabellum(yazar)
gerçekten lanetlenmiş insanların burcudur.

aşama 1: sinirlenince kadınlar filmlerde duvara tabak çanak fırlatıyorlar, ben de fırlatayım bari, benim neyim eksik?

aşama 2: bakalım dolabaaa, bunlar takım, kırılırsa takım bozulur. bunlar hediye, hanife hanım'a çok ayıp olur. bunlar güzel, yazıktır. bunlar yepyeni, günahtır.

aşama 3: hmm eski tabaklara bakayım? eveet burada birsürü var. ama yazık. altı sapasağlam kase var burada. öğrenci evinin demirbaşı olur bu, ayırayım da kuzenlere vereyim, ya da belediyeye teslim edeyim. dolap beklemesinler, işe yarasın sıpalar.

aşama 4: bu tabakları iyi sarmak lazım, eski gazete yok, yeni gazeteleri okumayı bitireyim de onları kullanayım bari.

aşama 5: hah, burada eski bir tabak var, bunu kırayım. ama ya duvarın badanasını bozarsa? dur demir kapıda kırayım, ona bir şey olmaz herhalde.

aşama 6: ama şimdi de kırıkları süpürmek gerekecek, görmediğim parça kalır, beş gün sonra ayağıma batar, oradan bacağıma yürür, kalbime bir şeyler olur.

aşama 7: ben en iyisi bir çay yapayım da içeyim. oh, mutfak dolabını düzelttim, rahatladım.