8. bəzən insan ən dəyərli şeyləri ancaq itirəndə dərk edir. hər şey davam edir, günlər keçir amma içindəki o boşluq dolmur. boşluq hissi təkcə yoxluğunda deyil, birlikdə edə biləcəyimiz, amma heç vaxt edə bilməyəcəyimiz şeylərdədir. yuxuların kabusa çevrilir, yanlışların sənin üçün ən böyük cəza olur. öncədən görməzdən gəldiyin xırda detallar birdən birə böyüyür, hər şey sənə onu xatırladır. göy üzü, dinlədiyin mahnı, yağış hətta havanın qoxusu belə sənə onu xatırladır. ən pisi də odur ki, heç nə geri gəlməyəcək, heç nə düzəlməyəcək və sən hər zaman itirdiklərinin yükü ilə əziləcəksən.