7. haqqında oxuduğum ən təsiredici yazı:
o şənbə axşamından bazar ertəsinin səhərinədək davam edən həyat tərzində bizimlə mütləq viktor tsoy olurdu.indi o vaxt yazdıqlarımı vərəqləsəm onun təsiri altında çox yazılar yazılıb.üstündən 10 il keçəndən sonra illərlə davam edən fasiləni qırıb tsoyun diskini dinlədim.həmişə elə düşünürdüm ki o həyat tərzindən bütün hadisə və detallar unudularsa belə yaddaşımda son günümədək qalacaq yeganə xatirə elə tsoyun cümlələri olacaq.unutmuşammış.dinlədikcə yadıma düşdü.səbəbini aradım.elə çıxır ki o vaxtkı dəyərlərimdən uzaqlaşdığımdan tsoy da beynimdən uzaqlaşıb.gedib birotaqlı pəncərəsiz mənzildə onun dedikləri kimi yaşayan başqa bir gəncin yaddaşına hopub.ta o vaxtadək ki həmin gənc də 30 yaşını başa vurandan sonra obıvatel həyat tərzinə keçəcək.onda tsoy onu da tərk edəcək.və beləcə-bizlər müvəqqətiyik,o isə daimi.tsoyla qalmağın yeganə yolu 30 yaşadək yaşamamaqdır.bu gün onun diskini dinləyəndə nə vaxtsa dilimin əzbəri olmuş aşağıdakı misraları hansı naməlum şəraitdə unutduğumu tapa bilmədim:
onlar deyirlər ki risk etmək olmaz.
çünki onların evi var
evdə isə işıq yanır.
mən dəqiq bilmirəm-hansımız haqlıyıq?
məni küçədə yağış gözləyir,
onları isə evdə nahar.
arxamca qapını ört.mən gedirəm.
ağlıma gətirməzdim ki evdə məni gözləyən işıq və yeməklə çöldə məni gözləyən yağış arasında birinciləri seçərəm.bu mənə tamamilə qeyri-təbii gəlirdi.elə çıxır ki mən də risk etmək olmaz deyənlərə qoşuluram.ona görə də tsoy mənə-ilk gəncliyində onu özünə idol etmiş birisinə arxamca qapını ört,mən gedirəm deyir.o gedəndən sonra isə biz ötənləri xatırlayaraq toy mahnısının sədaları altında yas saxlayırıq.görən tsoy özü bu gün sağ olsaydı necə olardı?öz sözlərini unudardımı sualı mənasız sualdır.tarixdə bəlkələr olmur.qapını örtmək istəmirsənsə yenidən yağışa qayıtmalısan..

8 mart 2006. məmməd süleymanov,çe gevarın son sirri kitabından.