yayın ortasında o tutqun və nəfəs aldıqca ciyərlərdən öz əhvalını bədənə yükləyən hava, isti saxlayan paltarlar yada düşəndə uşaq kimi arzulayır adam. uşaq kimi... ona görə ki, uşaqlığı daha çox xatırladır. timidusun #180840 entry-sində qeyd etdiyi kimi.
səbəb də uzun yay tətilinin sonlarında evdə darıxdırıcı keçən günlərin nəhayətində dərs ilinin başlamasıyla hər səhər evdən çıxıb, üşüyə-üşüyə məktəbə getməyə görədi.
bir də axşamlar dumanlı havada şəhərin tutqun küçə fənərləri olan yerlərində gəzmək var. hələ payızın sonları evə gələndə nəfəsindən çıxan buxara görə üşüyüb, tutulmuş burnunu çəkə-çəkə əynindəki paltarları çıxarıb, kompüterin qarşısına keçib, musiqi dinləmək var. ki, həmin vaxt hər musiqi bir başqa gözəl, doğma olur.
bugünkü tutqun havanın fonunda da bu nostalji və payız dolu bəstəni ərmağan edirəm:
(youtube: 
)
)edit: entry-mi oxudum, içimə bir həyəcan doldu. ayə, payız gəlir e, payız...