24. uzun müddət idi heç bir zamana qayıtmaq istəmirdim çünki düşünürdüm hamısı bir birindən betər zibil kimi vaxt keçirmişəm. heç vaxt uşaqlıq illərinin həsrətini çəkən tiplərdən də olmamışam. ancaq son bir neçə ayda çox aydın başa düşmüşəm hansı dövrə qayıtmaq istədiyimi: 95-96-cı illərə, hansı ki kənddə keçirdi uşaqlığım, baba evində... hansı ki sağ idi sevimli babam... əsl rahatlıq, xoşbəxtlik vardı ruhumda... hər gecə çardaqda oturub cırcırama səsi dinləməkçün ölürdüm, buzovlara yaxın getməkçün nənəmi bezdirirdim, kəndə gizli-sehirli bir yer olduğuna və axtarıb tapacağıma inanırdım... hə, bir də hər gecə nənəm məni belinə götürüb məscidə aparırdı...
bax belə mənəvi rahatlıq verən anların olduğu vaxta əlbəttə məmnuniyyətlə gedərdim.