12. avtobusa yeni minmişdilər. və hələ bir kəlmə belə kəsməmişdilər. nə də olsa yeni tanış olmuşdular. bu a(kişi) üçün təbii bir şey idi. a indiyə qədər gördüyü ən gözəl qadınla tanış olmuşdu. bu a-nı ilk görüşdə eşqə tamamilə inandırmışdı. sonsuza qədər onunla birlikdə olacağını indidən xəyal edirdi avtobusun arxa oturacağında onunla yan-yana oturarkən. heç bir zaman onları heç bir şeyin ayıra bilməyəcəyini, xoşbəxt eşq həyatları olacağını artıq bir neçə dəfə düşünmüşdü belə. bunları düşünərkən onun kefini qaçıran bir düşüncənin olduğunu fikirləşdi: ölüm. indidən onları ayıra biləcək tək şeyin ölüm olduğunu fərqinə varıb , mengüsu, həyat ağacı və son olaraq da ruhlarının cənnətdə sonsuza qədər birlikdə olacağını düşünərək uşaq kimi özünü təsəlli edirdi. qızın da ona qarşı boş olmaması, bir şeylərin olduğunu hiss etməsi onu daha da belə düşünməyə məcbur edirdi. qızın qara gözləri onu təsir edən ilk şey olmuşdu. avtobus dayanacağında tanış olmuşdular. indi düşündüyündə a-ya qeyri-mümkün kimi gəlirdi tanış olmaları. amma avtobusun gec gəlməsinin köməyi rədd edilə bilməzdi. sıxıldıqlarından bir az danışmışdılar və özlərini birlikdə bir yerlərə getmək üçün avtobusda tapmışdılar. a avtobusa mindiklərindən sonra söhbəti başlatmanın öz üzərini düşdüyünü düşündü amma nə deyəcəyini bilmirdi. və birdən gözlərini onun qara gözlərindən qaçıraraq çölə baxarmış kimi etdi və "nə edək?" deyə soruşdu. o da "əgər sənə uyğunsa bir az gəzək, sonra nə edəcəyimizə baxarıq" dedi. bunu çox uyğun bilən a dərhal "çox gözəl" deyərək qəbul etdi.
avtobusdan təsadüfi bir yerdə(bunu özləri istəmişdi) endilər və bir az gəzdilər. a-nın indiyə qədər yaşadığı ən gözəl gün idi. heç bitməməsini istəyirdi. amma hava da qaralmışdı. o a-ya: "bir şeylər alıb mənim evə gedək bir şeylər yeyərik, olarmı?" - deyə soruşdu. a-da çox həvəsli görsənməməkçün biraz gözlədi - guya fikirləşdi, sonra da onunla razılaşdı.. və taksiyə minib onun evinin olduğu binanın qarşısında dayandılar. birlikdə yuxarını çıxdılar. yeməkləri hazırladılar. a bu günün heç unudulmamasını istəyirdi. bunun içində o an üçün bir az lazımsız olsa da şərab və bir çiçək almaq istəyirdi. bunun bir az gecəyə romantiklik qatacağını bilirdi. onun içində ona "bir azdan gəlirəm" deyib nə üçün aşağı endiyini söyləməyib sürpriz edəcəyini düşündü. çox ağıllı fikir idi. və binadan çölə çıxdı yüksək və sıx binaların arasında gecə olmuşkən, yaxşı bir şərab və çiçək tapmaq çətin olacaqdı amma dəyərdi. və axtarışa başladı.
ətrafdakı bütün küçələri gəzmişdi və artıq onun evinin olduğu binada gözdən itmişdi. evdən çıxmasından artıq 20 dəqiqə keçmişdi. kaş ki "nə üçün çıxdığımı söyləsəydim, indi narahat olar" deyə peşmanlığını dilə gətirirdi. yeni tanış olduqlarından nömrəsini də götürməmişdi. "bir iki küçəyə də baxım olmasa artıq nə eliyim qayıdaram , elə yemək yeyərik" deyə düşündü. bir iki küçə 6 küçə kənara aparmışdı a-nı. heç olmasa gül almışdı, amma şərab tapa bilmədiyindən bir azda gəzmişdi. artıq gec olurdu və şərab almadan geri dönmə qərarı aldı. və sonsuza qədər birlikdə olacağı gözəl qadınla, indiyə qədər keçirəcəyi ən gözəl gecəni düşündüyündə ürəyi tez-tez atmağa başlayırdı. onsuz da bu gün bütün günü sürətli atmışdı. indi getmək vaxtı idi. və ətrafına baxdı onun evinin olduğu binanı görə bilmədi amma gələrkən bir hiyləgərlik edib gəldiyi küçələri əzbərləmişdi. özündən əmin şəkildə üç küçə keçdi və bəli bina görünürdü. bəli beş küçə qalmışdı. o küçələri də onu düşünərək keçdi, binanın qarşısına gəldi. sonunda gəlmişdi. gözlərini yumdu,onu düşündü və başını qaldırıb binaya baxdığında gözlərinə inana bilmədi. bu o bina deyildi. onun yaşadığı yer deyildi. ürəyi bu dəfə başqa bir şey üçün tez-tez atmağa başladı . həyəcanlandı. alınından tərlər axırdı. ətrafına tez göz gəzdirdi amma onun yaşadığı yerlə əlaqədar heç bir işarə yox idi. yolu itirmişdi. sonra o küçədən o küçəyə qaçmağa başladı. dayanmadan qaçırdı. artıq ağlamaq istəyirdi. sonsuza qədər birlikdə olacağı, ölümün belə onu ayıra bilməyəcəyi o qadını tapmaq üçün. qaçaraq bir də düşünürdü "bu lazım idi, şərab və çiçək?!". artıq nə edəcəyini bilmirdi.
a küçələrdə onu ümidsizcə axtararkən, tanış olduğu qadın isə evdə masanın başında oturub bir saatdır a-nı gözləyirdi. və artıq özünün fırladıldığından əmin halda əyləşdiyi kreslodan ayağa qalxdı. əsəblə qarışıq kədər onun bütün mənliyini bürümüşdü. və bir şey yeməy istəyirdi. hazırladığı masaya -yeməklərə, stəkanlara - hər şeyə baxdı . bir şey çatmırdı. gedib soyuducudan dünən aldığı şərabıda masaya qoydu və yeməyini ləzzətlə yedi. və a-nın düşündüyü ölümün belə ayıra bilməyəcəyi bu yeni aşiqləri, lazımsız bir istək ilk saatlarında ayırmışdı.

not:bu tarkovskinin dialoqlarından birində ssenari haqqında danışırarkən dediyi cümlə əsasında yazılıb.