9. ay canavar alan
ov möcüzələri kitabından

kimsə ovçular cəmiyyətinə zəng edib demişdi ki, avropadan gəliblər və baha qiymətə diri canavar almaq istəyirlər.
sədr sevincindən telefon zənginin doğru olub olmamasını yoxlamağı unutmuşdu. zəng vuranın familiyasını da soruşmamışdı. işçilərin də etirazına əhəmiyyət vermədi. təcili bir göstəriş yazıb respublikanın bütün cəmiyyətlərinə tapşırdı ki, çoxlu canavar tutub bakı şəhərinə diri gətirsinlər. məktubu oxuyanda bir çoxları gözlərinə inanmadılar. tez sədrə zəng çaldılar. lakin cavab məktubda yazılanla eyni idi:
- mütləq canavarları diri tutub bakı şəhərinə gətirmək lazımdır. yaxşı qazanc yeri tapmışıq.
yuxarı təşkilatın əmri icra olunmalıdır. bakı şəhərinə gətiriləcək diri canavarları saxlamaq üçün yer lazım idi. bu məqsədlə musabəyov qəsəbəsindəki qədim sallaqxana əlverişli oldu. canavarları saxlamaq üçün dəmir çəpər çəkildi. ovçular tərəfindən tutulub bakı şəhərinə gətirilən canavarları həmin çəpərə salırdılar.
bir neçə gün ərzində volyerdə irili-xırdalı 32 canavar toplandı. indi bu canavarları yemləmək, bəsləmək məsələsi ortaya çıxmışdı. bu məqsədlə sədr canavar ovçularını yanına dəvət elədi. ovçular elə bildilər ki, yenə canavar ovuna gedəcəklər. lakin sədr ovçuları telefon zənginin məzmunu ilə tanış edib:
- bu dəfə canavar öldürmək üçün yox, canavar yemləmək üçün ov etmək lazımdır, - dedi.
ovçular elə başa düşdülər ki, sədr zarafat edir. lakin onları musabəyov qəsəbəsinə aparıb çəpərdə olan canavarları göstərərək:
- bax, bunları biz qızıl pula avropa ölkələrinə satacağıq. canavar xarici ölkələrin sifarişi ilə tutulub. necə olur-olsun, biz onları yedizdirib kökəltməliyik. cəmiyyətimiz varlanacaq!
bundan sonra ovçular qapı-qapı düşüb kolxoz, sovxoz fermalarını axtarırdılar, ölmüş qoyun-keçi, inək, camış, at, eşşək nə varsa alıb böyük zəhmətlə daşıdılar volyerə, lakin 32 canavarı doyuzdurmaq asan iş deyildi. bir neçə ay keçdi. daha ölü mal-qara tapmaq da çətinləşmişdi. canavarlar isə acından ulaşırdılar. necə deyərlər, sədrin də əli alnında qalmışdı. yola baxmaqdan gözləri qaralmışdı, amma müştəriləri gördüm deyən yox idi. biçarə sədr yuxarıdan zəng edən adamın kim olduğunu da soruşmamışdı ki, onu tapıb müştərilərin nə vaxt gələcəyini soruşaydı. bilmirdi ki, nə eləsin. dərdini kimə desin!
bir gün güman etdiyi bütün telefonlara zəng çalıb sifarişçini tapmaq istədi. lakin qəhqəhədən başqa heç bir cavab ala bilmədi. başa düşdü ki, kimsə onunla zarafat edib.
canavarlara da adamın yazığı gəlirdi. onları yenidən təbiətə buraxmağa da adamın əli gəlmirdi. bir də ki, sədr hələ ümidlə yaşayırdı ki, birdən fransızlar, ingilislər əlində qızıl pul gələrlər, canavar olmasa, pul da əldən çıxar.
aylar keçir ovçular da boğaza yığılmışdılar. yem gətirən də yox idi. canavarlar aclıqdan ağız-ağıza verib ulaşırdılar. bir gün sədrə zəng vurub dedilər ki, xırdalanda bir sahibsiz eşşək görüblər. o da bir neçə nəfərlə təcili olaraq ora gedib həmin eşşəyi tapıb gətirdi. canavar olan volyerin yanına gələnə qədər yazıq eşşək elə başa düşürdü ki, onu yedizdirib-içirmək üçün aparırlar. elə ki, eşşək volyerdə canavarları gördü, ayaqlarını yerə möhkəm dayayıb, qulaqlarını qabağa tərəf şəkləyərək yerində dondu. canavarlar da eşşəyi görüb bayram nümayişi keçirirdilər. dövrə vurub atılıb-düşürdülər. eşşək yazıq bu mənzərəni görüb gözü kəlləsinə çıxmışdı, bir addım da irəli getmək istəmirdi. volyerə girməmək üçün nə qədər müqavimət göstərdisə, mümkün olmadı. itələyib zor-bəla ilə onu volyerə saldılar. bu yerdə adama əlavə göz lazım idi ki, həmin mənzərəni müşayiət etsin və ürək lazım idi ki, ona dözsün.
eşşək volyerə salınan kimi canavarlar eşşəyi dövrəyə aldılar. lakin heç biri cəsarət edib yerindən tərpənmirdi. "vojak"ın göstərişini izləyirdilər. eşşək də dayanıb bu mənzərəyə baxırdı. fikirləşirdi görəsən bu nizam-intizamın axırı nə ilə qurtaracaq.
bir qədər sükutdan sonra başçı canavar sıradan çıxıb eşşəyin ətrafında bir neçə dəfə dövrə vurdu. sonra, buna ehtiyac olmasa da, çox dəqiq hərəkətlə sıçrayıb eşşəyin boğazından yapışdı. eşşək boğazını yuxarı qaldırdıqda canavar da onunla qalxıb sallanan vəziyyət aldı. dişlərini eşşəyin boğazından çəkməyərək onu boğdu. eşşək taqətdən düşüb yerə yıxıldı. çox keçmədi ki, eşşək öldü. sürüdən o biri canavarlar da gəlib eşşəyi parçalayıb yedilər.
həmin əhvalatdan sonra canavarlara yem verən olmadı. bu yerdə də canavarlar öz qanunlarına biganə qalmadılar. nəsli yaşatmaq ümidi ilə növbə ilə əvvəlcə qoca canavarlar könüllü olaraq cavanlara özlərini qurban verdilər, sonra da tək-tək aciz və zəif canavarları yedilər. bir neçə gündən sonra volyerdə beş canavar qalmışdı. bunlar da başçı canavarın ailəsinə məxsus canavarlar idi.
əsl faciə də elə buradan başlandı. vaxtı ilə böyük bir canavar sürüsünə başçılıq edən və volyerdə öz hökmranlığını saxlayan güclü canavar məhv olacaqlarını duyaraq nəsli yaşatmaq naminə öz qanununa sadiq qalaraq yerə uzanıb parçalanması üçün əmr verdi. ana və üç bala ata canavarı parçalayıb tikə-tikə yedilər, maraqlı o idi ki, ata canavar parçalananda məğrur dayandı, müqavimət göstərmədi. elə bil heç canı yox imiş. yenə bir neçə gün keçdi, canavarlara yem verən olmadı. nəsli yaşatmaq naminə bu dəfə ana canavar balalarının qarşısında uzanaraq öz əmri ilə özünü iki erkək, bir dişi balasına qurban verdi.
yenə bir neçə gün keçdi, volyerdə bir bacı və bir qardaş qalmışdı. bir neçə gün onlar bir-birini qucaqlayaraq volyerin divarı yanında yatdılar. ətrafa biganə qalaraq, gəlib-gedən adamlara əhəmiyyət vermirdilər. nə qardaş bacını nə də bacı qardaşı yemək istəmirdi. nəhayət, canavar qanunu sonda özünü göstərdi. bacı qardaşının qabağında uzanaraq özünü ona yem etdi. canavara baxan işçi deyir ki, yerdə bir canavar qalmışdı. o, gözlərini dünən yediyi bacısından saxladığı bir pəncəyə və bir parça qarına zilləyərək üzü üstə uzanıb tərpənmirdi. canavara baxanın bu mənzərəyə ürəyi ağrıyır. yaxınlıqda olan mağazadan ət alıb onun qabağına atır ki, yesin. lakin canavar əti yeməyəndə, canavara baxan çəpərin qapısını açıq qoyaraq gedir ki, heyvan çıxa bilsin. lakin səhər ora gələndə görür ki, canavar yerindən tərpənməyərək həmən vəziyyətdəcə ölüb, ətə heç dilini də vurmayıb.