bu günkü azərbaycan gənci özünü dünyanın ən bədbəxt insanı hiss edir. çünki, cibində bir qara köpüyü yoxdur. hələ də, ata-anasının, başqa yaxının əlinə baxır. başqa yolu da yoxdur, onsuz. iş tapmaq zülmdür. az-maz olan işləri də özünə yaraşdırmır. gələcəyə heç bir ümidi olmayan, heç nəyi maddi imkansızlıqdan arzulaya bilməyən bu insanların birazca imkanlı ali təhsilliləri yeganə çıxış yolunu magistr təhsili adı ilə ölkədən aradan çıxmaqda görürlər.