12. keçən ilin avqust ayı sözünü görüb o ay başıma gələn bir hadisə yadıma düşdü. həmin vaxt çətinliklərlə almanyada balaca bir şəhərə getmişdim evdən dil kursu adıynan, gedib çıxanda isə ortada dil kursu filan yox idi, təbii ki, bunu mən bilirdim, evdəkilər yox. 1 həftə ərzində o şəhəri bütün gəzmiş, hər yerini sanki uzun illərdir yaşayırmış kimi tanıyırdım, evdən çıxanda "bugün özüm də bilmədən bu şəhərdə azmaq istəyirəm" kimi kayf mümkün deyiliydi, veyranxanada hara gedirdinsə bütün yollar səni ora, fontannı bir meydana aparırdı, azdım, itdim kimi actionların olmağı imkansızıydı, planladığım gəzintilər iləri tarixdə olduğuna görə böyük arzum festivala getmək üçün pul lazım idi, buna görə də şəhərdə kafe-restoranlara pişik kimi boylanıb, evə qayıdanda da evdə birgə qaldığım qızın bakıdan gətirdiyi itə -pişiyə verəndə heyvanın yemədiyi rolton lapşa ya da makaronla gün keçirirdik.sözün qısası, çox ac idim və dadlı nəyəsə ehtiyacım olduğunu bədənimin hər hüceyrəsi hiss edirdi sanki. eyni meydanı sağa-sola getməkdən yorulmuşdum, dil kursu axtarırdım guya. təklikdən kimləsə danışmış olmaq üçün küçədən keçən 2 qız görüb alman dilində istədiyim yerə necə gedə biləcəyimi soruşdum və qızlar "ne istiyo ki ya bu" oldular, türkcə danışmağa başladım və onlar türk olduğumu zənn etməyi işimə gəlmişdi elə bil, çox sıxılırdım və maraqlı nəsə olsun deyə özümü türkmüş kimi təqdim elədim, qızlar sevindilər məni özdəriynən apardılar getdikləri kafeyə. artıq bu 2 qızın ömür boyu almanyada doğulub böyüdüklərini, hansısa türk şəhərindən olduqlarını öyrənmişdim (şəhərin adı heç cürə yadıma gəlmir, ama elə onda da başa düşməmişdim söhbət hardan gedir, diyəsən elə onnar da ma basıb bağlıyırmış ).öyrəndiiym bu məlumatla daha bir rahatlamış, türk olduğumu dedikdən sonra ma gələn qorxu hissi tamamilə itmişdi, artıq mən nervileniyorum deməyi belə gözə almışdım və qısa türkiyə səfərlərinnən, orda qalan dostlardan,türk kanallarınnan öyrəndiyim şəhər, söz, yer, ləhcə nə varsa basırdım. daha qəribə gələn isə bu insanların almanyada böyümüş olduqları halda qızların birinin salam-sağol-bitte dən o yana alman dili bilməməyi və vecinə də olmamağıydı. bəhanə isə " neyime gerek ayol gavurun dili, allah belalarını versin". kafeyə çatanda bahalı sayıla biləcək yer olduğunu gördüm və uje ordan sürüşmək istəyirdim ki, "ə bəs hemşeri nəmnə, bizdənsən" söhbətləri fırrandı, o an üçün aclıqdan heçnə gözüm görmürdü və kafenin vitrinindəki şnitzeli mədəmə hədiyyə etmək heç də pis fikir kimi gəlmirdi, oturdux yedik, sonra hələ başqa yerə marojnaya da apardılar. qarnım doyandan sonra beynim işləməyə başlamışdı və artıq vicdan, peşmançılıq hissi özünü büruzə verirdi, qızlara hər şeyi açıqlamaq istəyirdim, ama cəsarətim çatmırdı. qızlar arada bir-birləriylə facebookdan tutduqları qaqaşlardan danışır, şəkil göstərir, mənə də fikrimi soruşurdular, "üzümə baxıb deyə bilərsən mən necə adamam?" söhbətləri fırlanırdı. qarnım doymuşdu, sıxılırdım və artıq evə getmək istəyirdim. məni işlədikləri yerə aparmaq istədiklərini dedilər və durub düşdük yola, düşünürdüm ki, iş yerində də biraz takılıb qayıdaram evə, o qədər yaxşılıq elədilər, doyuzdurdular.ilk dəfəydi ki, şəhərin görmədiyim tərəflərindəydim və qəribə bir şəkildə mərkəzə çıxmırdı, buraları tanımadığımı və hara getdiyimizi soruşanda ikisinin də üzündə bicok bir gülümsəmə yaranmışdı və "korkutmayalım yaaa" olmuşdular və artıq beynimdən "kim-kimi pulsuz yidizdirir ki özdə belə bir yerdə" fikirləri çıxmırdı,bu adamların harda və nə iş gördüklərini öyrənmək üçün demədiyim söz qalmamışdı, hava qaralırdı və qorxurdum, vağzal tərəf çatmış qızların eskort, rəqqasə olduğunu öyrəndim, getdiyimiz yerə hələ də çatmamışdıq, qızın birinə zəng gəlmişdi və vacib bir işə çağırıldı, bu sayədə başqa yerə getməli oldu və beləliklə mənim üçün ordan dabana tüpürməyə əla bir bəhanə yaranmışdı," vatsaptan yaz tamammı ,arkadaşlarını da getir" cümlələri qulağımda çınlaya-çınlaya ama qarnı tox şəkildə evə qayıtmışdım.
p.s.:hadisədən sonra analiz eləyif o adamların guya mənə nə kimi bir pisliyi olacaxdı ki fikrinə gəlmişdim, ama təbii ki o an panika, qorxu, başqa yerdə və təksənsə elə olmur
mənə 22 euroluq çəkdikləri xərc isə yaşadığım göt qorxusu ilə burnumnan gəlmişdi, mən onları basınca onlar məni basmışdı