9. üzvləri freddie mercury, roger taylor, brian may və john deacon olan hər növdə əfsanələr yaradan, amma daha çox rock təməlli, dünyanın ən yaxşılarından, sərhədlərin irəlisində bir möhtəşəmliyə sahib olan qrup. qəlbimin 75%-ini onlarla doludur. həmçinin, birlikdə feels keçirəcək kimsəni tapmadığım və tapdıqlarım da bir neçə günün ardından, "xəstəsən ala sən? bəsdir də daha." dediyi üçün deaktiv etdiyim soz6 profilimi yenidən açmağıma səbəb olan qrup.

bu ayın 9-da həmişə xeyli şablon və overrated hesab etdiyim queen ilə maraqlanmağıma səbəb olan bir şey baş verdi. düzü, hələ baş verməyib. bohemian rhapsody sadəcə verəcəyindən xəbər tutdum. və o gündən bəridir bu qrupu, əsasən də lead vocal-larını freddie mercury obsessiyalarımın təpəsinə oturtmuşam. gecə-gündüz dərsimi, yeməyimi və yuxumu ehmal edərək reportaj, sənədli film, az bilinən mahnıları, məqalələr deyərəkdən özümü tamamilə bu məsələyə vermişəm. və ah, necə xoşbəxt hiss edirdim bütün bitkinliyimə baxmayaraq! feels keçirib, daima nələrəsə fanat olan biri olaraqdan haqqında bu qədər obsessed olduğum başqa film/kitab/yazıçı/muğənni bu günədək tanımamışam. queen bütün stabilliyimi pozub və mən sadəcə olaraq gözəlliklərinə ağlamadan dayana bilmirəm. daima nələrəsə veriləcək şişirdilmiş, yersiz sevgim var, hə, ancaq artıq içində bu qrupdan nəsə olmayan bir şey izləyə, dinləyə bilmirəm və yeni crush-ımı 1- freddie olmadığı, 2- queen-i heç tanımadığı üçün o gündən bəridir ignore edirdim. mən elə bilmişdim ki, onunla bir masada yemək yemək məni sevindirər, amma bu baş verəndə ancaq queen haqqında danışdım, tək əldə etdiyim isə "hə, killer queen yaxşı mahnı imiş." oldu və əlbəttə, bizimlə bohemian rhapsody filminə gəlmək istəmədi. onu bezdirmiş ola biləcəyimdən əlbəttə xəbərdaram, eyni zamanda o da məni darıxmaqdan öldürərdi. həm "killer queeen"in necə yaxşı mahnı olduğunu fikirləşə bildi? elə bu? azı 150 dəfə, azı 10-unu heyranlıqdan ağlayaraq izləmişəm. həqiqətən, sadəcə yaxşı? əlbəttə normal bir reaksiya olduğunu bilirəm, lakin onda o qədər azına qane olmağı bacarmazdım.
amma belədir ki, son iki gündür queen-dən başqa bir şey olan mahnıların haqqını yemədən bir dənəsini bəyənmişəm və deyəsən, əvvəlki halıma qayıdıram. crush-ım da səhv eləmirəmsə, dünən gözümə yenidən xeyli sevimli gəldi. kaş vəziyyəti o qədər məhv etməmiş olaydım. lakin olsun, diqqətimi yayındıracaq başqa bir şey olmadan ölü bir insana aşiq olmaq daha əyləncəli idi və də bu duyğu selini hələ ki, yekunlaşdırmamışam. queen-ə olan sevgimi noyabrın 3-də "bir şəkildə" nöqtələyəcəyimə, yəni şişirdilmiş tərəflərini ixtisar edib, favoritlərimin arasına qatacağıma ümid edirəm. onda live aid konsertini əsla izləyə bilməyəcək olduğum, o illərdə yaşaya bilməyimin mümkünsüzlüyü üçün də artıq zarımaram. kaş yaddaşımı silib, hər mahnılarını yeni kimi bir dəfə daha dinləyəydim deyirəm və bu cheesy entry-ni bitirirəm. yeri gəlməmişkən, onu da deyim ki, ən düzünü john deacon eləyib, digər iki babamız xətrimə çox dəyir. əsas da adam lambert mövzusunda. big disgrace! * :(