5. mesaj qutusu dialoqları voll II (əvvəli:#282220)

mesaj-inan oshoya sözhbət etmik qədər oldum. dediyin mövzuları yarım saata araşdırmağa başlayacam. qınama məni də, ətrafımdakı insanların "ən düşümən"i mənəm. başa düşə bilirsən? kimdən medet umum yəni?

çox uzun yazmısan gözlədiyimdən və çox da izah etmisən məncə düşüncələrini. bircə şey də deyim, son entrymdə yazmışam. çıxar mövzularımı filan o dərəcə ciddiyə almasam da qarşımdakı problemlər intihara sütükləyir məni. möhtəşəm bir acı çəkirəç gələcəyimin bulanıq olmasından(ki nə olacağını bilmirəm) və bu acıdan qurtulmaq üçün getməyi belə düşünürəm. çox canım yanır. çox çox sağolasan xancan

sən nə mükəmməl bir entrysən(#181944). indi durub "ata sən mənə borclusan" desəm böyük ehtimal "sikdir ala o hardan çıxdı?" cavabını alaram :d qoruma mexanizmi. insanın həyatda qalma instikti. doğruları satıb komfortu alma istəyi.

oxuduğumda sanki əvvəlcədən oxuduğum bir kitaba təzdən göz gəzdirirəmmiş kimi hiss elədim. üstünə heç bu dərəcədə düşünüb araşdırma etməmişdim. gözümü açdın, çox sağol.

son entryimi oxuyub mənə son dəfə məsləhət versən öləndə tanrıya çox tərifləyərəm səni :d

cavab-timidus: deməli. oxudum entryni də (#282225). həm burda mesajlarda bəhs etdiyin əzab çəkirəm həm də kibir söhbəti ikisi də əslində olduqca geniş mövzudu. mümkün qədər əhatə etməyə çalışacam qısaca. gecə saat 4:14-dü -*

qarşındakı problemlərin səni intihara sürükləməsi normal haldı. həyat əzab doludu və ən asan ağıla gələn yol (əslində çətin) intihardır. asandır çünki problemdən qaçmaq daha rahat səslənir. flight (savaş ya uç/qaç). hansı ki əksər hallarda freeze/donma moduna keçirsən, heçnə etmirsən və sadəcə səssizliyi ya da beyninin gurultusunu dinləyirsən. ən pisi.
seeker arxeotipi var jungun. hansı ki mənim də xarakterimdi, o tiplərin problem həll etmə üsulları escape/qaçışdır. hedonizm meyilli ya da quitter. özün olmalı deyil də özünü düzəltməlisən söhbəti burda araya girir.
ama bədənindəki bütün hüceyrələr səni canlı saxlamağa proqramlandığı üçün qaçış da çox asan deyil. və bir tərəfdən də qalmaq və savaşmaq istəyirsən. çünki sağ qalanların uşaqlarıyıq. genimiz savaşçı genidir. içində tanrıyla şeytan savaş halındadır və ağrısını sən çəkirsən. kimin qazanması sənin əlindədir. ama bir tərəfdən də deyil. çünki sən şeytanın tərəfinə keçsən belə içindəki tanrı parçacıqları yenə qalib gələ bilər, çünki içndə birdən çox sən varsan. üçü ölmək istəyirsə beşi yaşamaq istəyir. çelişki dediyimiz şey də odur, kim kimlə çelişir? içindəki sənlər.
söhbət qarışıq olduğu üçün üzrlü say, fikrini asan toparlaya bilən biri deyiləm çünki içəridə hərə bir şey deyir, içimdəki mənlər -*

qalmaq istəyirsən çünki 10 il sonrakı səni də görmək istəyirsən. ya da bəlkələrə tutunursan. tutunmalısan da. qalmaq istəyirsən çünki həyatı qısqanırsan.
etmək istədiyin birdən çox şey var, yaşatmaq istədiyin birdən çox sən varsan ancaq sadəcə bir həyat seçə bilərsən. problem əslində bir tərəfdən də orda başlayır. nə olmaq istəyirsənsə onun üçün savaşırsan ama istdədiyin digər şeylər üçün savaşmağa vaxtın qalmır. qəbullanmalısan. radikal azadlıq və seçimlərin limitli olması. bu mövzuların hərəsi ayrıca on səhifəlik açıqlama gərəkdirir əslində. ona görə 400 səhifə yazası olmuşdum mən. ama kitabda neqativ fikir daha çoxdu nəinki pozitiv. ona görə bəyənmirəm çox da artıq. çünki problemin qarşısında axşama qədər ağlamağımı seçirsən yoxsa əlindən gələn qədər savaşmağımı? savaşmaq istəmirsənsə də qəbullanmağı bacarmalısan hansı ki o da ayrı bir savaşdır. şərq/qərb fəlsəfəsi. heçnə etməməyi seçmək ya nəsəetməyi seçmək. geridən başlamış ola bilərsən. zatən azərbaycanlı olaraq çoxmuzu geridən başlamışıq. coğrafi determinizim. start whit what you have and fight from there.

mən iki il əvvəl də depresiyadaydım, əslində indi də. ama çox şey dəyişib mental olaraq. iki il əvvəlki məni indi nə qəbul etmirəm və zəif görürəm. həmişə elə olur və elə olmalıdı.
bütün insanlar intihara meyilli ya da depressiv olmur bu arada, o da şəxsiyyət növüdü. beş əsas növdən sonuncusu, nevrotizm. azərbaycanca başa düşüldüyü anlamda yox. daha ümumi. yəni bəzi insanlar üçün həyat gül çiçəkdi, nə də kiminsə gedib o adamı qınama haqqı da yoxdu ki sən axmasan görmürsən ki bu dünya cəhənnəmdi? deyil. onun üçün deyil.

hələ sənin o kibir təkəbür söhbətinə giriş etməmişəm ama uje gecikirəm. yuxu düzənimi qaydaya salmağa çalışıram qış gələnnən, dünən səhərə 8-ə qədər yata bilməmişəm. ama gecəni də sevirəm. qəribə.
kin söhbəti bu söhbətlə çox əlaqəlidi əslində. qısqanma. zatən depresiyanın bir səbəbi də odur. görürsən-istəyirsən. incildə habil qabil, qardşını öldürür çünki qısqanır. super qəhrəman dediklərin sənin, tanrılardır. tanrılar isə keçmişdəki insanlardır. maksimum potensialına çatmış insanlar. sonrla kitablara keçiblər. din kitablarındakı hekayələrin hamısında dərin həqiqətlər var. yeniyetmə ikən məzələnirsən ancaq tam olaraq elə deyil. əfsanələrdir. insanların bir birinə necə yaşamağı öyrətdikləri. və yunan tanrıları məsələn, musiqi tanrısı apollo, yəqin ki bir vaxtların ən yaxşı musiqiçisi olub və adı dastanlara keçib. indi sənin dediyinə gəlsək, tanrı apollonu sevmiş oluruq düzdü, ama insan olan apollonu çoxu qısqanacaq o da düzdü. məsələ də orda başlayır, sən içinə kini yığıb sirkə qabını partladan kimi özünü partlatmaqmı istəyirsən yoxsa insan apolloya olan qısqanmanı və kinini hörmətə və nümunəyəmi çevirmək istəyirsən. qısqanmaq yaxıdır çünki o səni itələyəcək öz maksimum potensialına çatmaq üçün. ama kin yox. o switch/keçidi çox adam edə bilmir və həmişə özlərindən yaxşı olana ya nifrət edir ya da kindar olurlar. ya savaşdan çəkil, ya da savaşdakı yaxşılardan öyrənməyə çalış. burda da yenə şəxsiyyət növü olan agreeableness çox rol oynayır. empatiyası yüksək insanlar başqalarının uğuruna sevinir və hömrət edir. disagreeableness-i yüksək olanlar daha çox qısqanır. ama bir tərəfdən də onları daha yaxşı olmaqa itələyir.
məsələ bir tərəfdən də özünü başqalarıyla deyil dünənki özünlə müqayisə etməkdir. çünki başqaları başqa şərtlərdə böyümüş ola bilər buna mühit, ailə, gen, doğulduğun xarakter, şans və.s çox şey asılıdır.
yenə deyirəm deyiləsi çox şey var burda, çoxunu yazmayıb keçirəm söhbət yayınmasın deyə.
amerikan cəmiyyətində məsələn bu dediyim qısqanclıq, eqo, kin söhbəti daha çoxdu çünki individuallığa daha meyillidi və hamı mənəm mənəm modundadı, hərə də bir cür yalnızdı əslində. celebrity modunda yaşayanlar və.s.

ama dediyim kimi, xarakterini analiz etməlisən. və sənni nəyin xoşbəxt edəcəyinə doğru yönəlməlisən. məsələn ekstravertsənmi? o zaman daha çox insana can atmalısan. introvertsənmi? sənətə ya xüsusi maraqlarına yönəlməlisən. oxumalı, yazmalı, nəsə öyrənməlisən. öyrənmək- savaşmaqdır. mən sənn savaşmağını istəyirəm. çünki üç beş cümlə mesajını oxumuş belə olsam cümlələrindən hiss edirəm ki potensialın var. istəyin də var, gücün də. bu qədər yazmağımın səbəbi sənə kömək etməkdir. çıxar yox. həm də yəqin yazma istəyimi ödəyirəm. çünki mənə kömək edən olmayıb məsələn 20 yaşımda, çox istəyərdim, indi də yoxdu demək olar ki. mental köməkdən gedir söhbət. ya da fikir mübadiləsi.
mənim məsələn depresiyamın yarı səbəbi odu elə, yalnız sayıram özümü ya da istədiyim mühitdə deyiləm tam olaraq. yəni özümü analiz edib bitirmişəm, bilirəm kiməm nə istəyirəm. daha ekstravert meyilliyəm ama introvert həyatı yaşıyıram son illər. qış da bir tərəfdən. expat/mühacir ya da imiqrant, ölkəsindən uzaqda həyatı yaşamaq da bir tərəfdən. xudafərn körpüsü bağlanıb dünyan ikiyə bölünüb kimi bir şey. ama o ağrıyla yaşamağa çalışıram.

həyatın təsadüf nəticəsi və mənasız bir yer olduğunu başa düşürəm. ama səni öz mənanı yaradıb onun uğrunda vuruşmağa dəvət edirəm. nitşe 159 il əvvəl dəvət edib emerson 200 il, isa 2000 il.

emerson demişkən, menim kitabı yazanda ortalarında bi yerde buraxmaq isteyirdim yazmağı çünki hem bezmişdim hem menasız gelirdi hem beyenmirdim yazdığımı heç kime faydası olmayan dram idi deye ve. s. bir gün emersonu oxuyanda mene çox lezzet eliyen bir cümle oxudum. tam olaraq yadımda deill, ama bele birşey idi: "bir gün öz fikirlerini başqalarının kitablarında oxuyub meyus olacaqsan". bu cümle ile bir menada qaza gelmişdim ki ne olur olsun nə qədər pis olsa da yazıb bitirəcəm çünki həri bezmişdim. bir növ özümə meydan oxumaq kimi idi. çünki yuxarıda demisən "oxuduğumda sanki əvvəlcədən oxuduğum bir kitaba təzdən göz gəzdirirəmmiş kimi hiss elədim." ordan da yadıma düşdü. bu arada bi maraqlı faktı da yadıma saldı bu mesaj indi. kiminsə belə bir sözü var idi ki insanlar"yeni informasiyanı öyrənmirlər, xatırlayırlar" doğrunu eşidəndə doğru olduğunu bilirsən çünki informasiya senin dna-dadır. maraqlı konseptdi fəlsəfi olaraq. sənin də oxuyanda sanki xatırlamış olmağın doğrulayır konspeti.

mən yoruldum. yəqin sən də oxumaqdan yoruldun. bir çox açılmış fikir mübadiləsi yarım qaldı ama eybi yox.
mən gedim.
hələlik.