1. rey bredberinin 1950-ci il tarixli elm-qurğu * elmi fantastika yox, məncə science fictionun elmi fantasika kimi tərcümə olunması səhvdir, çünki fantastika ayrıca bir janrdır. , distopiya, hətta zaman-zaman triller janrlarında yazılmış möhtəşəmüstü romanı. əslində romandan daha çox xronolojik ardıcıllıqla baş verən hekayələr toplusu desək daha doğru olar. amma ümumi olaraq əksəriyyəti bir-birilə bağlıdır. kitabı oxuduqca yazarın xəyal dünyasına heyran olmamaq mümkün deyil. bundan başqa distopiyanın əsas motivlərindən olan siyasətə göndərmələr də çox ağıllıca və maraqlı şəkildə işlənilib zənnimcə.

adətən klassikanı su içimi kimi sürətlə oxumağına baxmayaraq distopiyanı çox sevsəm də hər zaman oxuyanda üzərimə bir ağırlıq çökür nədənsə, daha çox gündəlik həyatda qaçmağa çalışdığımız gerçəklərin üzə çırpılmağının verdiyi hüzün və ikrah hissi kimi ifadə edə bilərəm. bu hissin ən ağırını aldous huxleyin brave new worldün 1-ci hissəsində xüsusilə güclü yaşamışdım. bu kitabda da bəzi hekayələrdə bu hissi yaşasam da, bəzilərində ən möhtəşəm sci-fi filmlərində belə hiss etmədiyim atmosferanı, mistikanı, həyəcanı hiss etdim. xüsusilə "avqust, 2002" hekayəsindəki zaman bənzətməsi o qədər təsirli və maraqlı idi ki, kitab bitəndən sonra belə açıb oxuma ehtiyacı hiss edirəm:

"bu gecə hava zaman qoxuyurdu. o, ürəyində öz icadını çək-çevir edib gülümsündü. pis fikir deyil. həqiqətən də, zaman nə qoxuyur? toz, saat, insan. belə götürəndə o- axı zaman mövcuddur- necə səslənir? o, bir növ qaranlıq mağarada axan sudur, haylayan səsdir, boş qutunun qapağına səpilən torpaq xışıltısıdır, yağan yağışdır. daha irəli gedib soruşaq, zaman necə görünür? o sanki yavaşca qara quyuya düşən qar dənəcikləridir. ya da yüz milyardlarla üzün yeni il şarı kimi aşağı, heçliyə düşdüyü köhnə, səssiz filmdir. bax, zaman belə qoxuyur və bu cür eşidilir, bu cür görünür. bu gecəsə, - tomas əlini yarı pəncərədən bayıra çıxardı, - indisə ona elə gəlirdi ki, zamana hətta toxuna bilər."