1. yəgin ki cənazə mərasimi deyəndə hərkəsin zehnində palatka,çadır təsəvvürü yaranır. mərasimdə yeməklər yeyilir ağıtlar səslənir. üz cırmaq, saç yolmaq, başa kül tökmək, ağ yerinə qara rəngli geysilər geyinmək də mərasimin bir parçasıdır. naməlum yerə getmək və oradan qayıtmayacağını bilmək insanın bütün acı, kədərini xaricə verir, içini tökür. mərasimdə özünə qəsd dərəcəsində zərər verməyi islam dini qadağan etmişdir. bu çadır mərasimi əski türk adətidir və azərbaycanda bunun necə qoruduğunu indi də müşahidə edə bilərik. pis vəya yaxşı o başqa mövzudur. deməli yuğ sözü ağlamaq mənasına gəlir. cənazə mərasiminə də bəzən yuğ, yoğ, yığ,yox deyilir. ağıt, sığıt, yığut sözləri də mərsiyə deməkdir. yəni ölünün arxasından oxunan yas şeiri. köhnə mərasimlərə dəvət edilən yuğçular qopuz çalıb rəqs edərlərmiş. * islamın bunu da dəyişib mərasimdə ölü aşı vermək də * ikram adət halını almışdır. kaşgarlının lüğətində isə buna yuğ besen deyilib. cənazədə yemək paylaşmaq da türk adətidir. səbəbi isə ölü evində atəş yanmamağı hətta çay belə dəmlənməməsi imiş. bütün bu qidaları gətirənlər isə qohum qonşu imiş. yəni indiki kimi hərşeyi ölü evi təşkil etmirdi. bunun səbəbi isə çox bəsittir. gələn insanlar ac qalmasın deyə. bu sayədə məclisdə kimin dost kimin düşmən olduğunu öyrənirsən.

mənbə: türk əfsanə lüğəti. dəniz qaraqurd