160. danışacağım mövzu haqda ayrıca bir başlıq açmağı düşündüm, amma yaxşısı budur bura yazım. deməli belə, azərbaycanda gəncliyin olmadığına inanıram, gənclik deyərkən yeniyetmələri və yaşı 30-a yaxın olanları nəzərdə tutmuram, gəncliyin təzahürünü nəzərdə tuturam. digər ölkələrə baxanda oturuşmuş bir gənclik görürük, bu gəncliyin motivləri var, mədəniyyəti var, zövqləri var, amma azərbaycanda yoxdur. azərbaycan sanki dövlətin fiziki təzahürü olan bir qocalar evidir. gənclərin sayı qocalardan çox olsa belə, öz sözünü demir və ya deyə bilmir. nədir buna səbəb? mühafizəkarlığımız? sekulyar olduğumuz kimi bir o qədər də mühafizəkarıq, yeniliyi idxal etmirik. cəmiyyətimizə baxanda çox ağır bir pessimizm və monotonluq ab-havası görürəm, sözün əsl mənasında istehsal yox, istehlak edirik. sanki ya yaşadığımız gün son günümüzdür, ya da ki, kütləvi bir formada bu ölkədən təxliyə olunacağıq deyə yerimizdə oturub nəyisə gözləyirik; onsuz da buradan köçəcəyik, nə gərək var nəsə bir şey etməyə? sadəcə bir nümunə verim: baxın, əksər ölkələrdə gənclərin əsas maraq dairələrindən biri, bir musiqi janrı olan rokdur. lakin biz burada roku görmürük, bizdə roka dəyər verilmədi. lap cəhənnəm, heç o ərgən musiqisi kimi təqdim olunan popu görmürük. bütün bunları qoyaq bir qırağa, biz heç sosial məşğuliyyəti görmürük. gənclərin bir araya toplanıb yaratdığı o ab-havanı görmürük, hərəkət yoxdur, çünki məqsəd yoxdur, rəsmən dialektikanın qaydalarına zidd yaşayırıq. mənim burada ümumiləşdirmə etməyimə səbəb azərbaycanın, az-çox sadaladıqlarıma - əlbəttə ki, başlıca olaraq bütün bunların kökü olan gəncliyə - sahib bakıdan ibarət olmadığıdır. bölgələrdə vəziyyət daha cansıxıcıdır. 30 ilə yaxındır ki, beynəlxalq maliyyə sistemi olan kapitalizmə inteqrasiya olsaq belə, hələ də öz gəncliyimizi yarada bilməmişik. çıxış yolunu ölkəni tərk etməkdə görmürəm, çünki bu çıxış yolunun məqsədi deyil, məqsəd gəncliyi yaratmaqdır, ölkədən getmək bu məqsəddən imtina etməkdir, hərçənd heç kəs boynuna götürmədiyi məqsəddən imtina edə bilməz. bununla belə yenə də, bir gənc olaraq (yaş etibarilə) bütün ümidim gənclikdədir, son vaxtlarda adını çəkdiyim gəncliyə yaxınlaşırıq.