5. gecəydi; və mən xoşbəxtliyinizdən iyrənib qusduğumu xatırlayıram.
o da yaddaşımdadır ki, radio dalğalarının birində yorğun və yuxulu kişi səsi, gecəni yuxuya dəyişdirməyən həyat adamları üçün şeir oxuyur, poeziya isə estafeti musiqilərə verirdi.
yadımdadır, o, gecələri radio dinləməyi sevərdi. musiqilər axardı gecəyə.
onu bəzən rəqs edərkən xatırlayıram.
Musiqinin sonuncu dalğalarından sonra radionun efirinə zəng edib, sənin üçün darıxdığımı etiraf etdim. Yaddaşsızlıqla həsrətimin qaranlığında - işığın arzusundaydım. radioda etiraf edə bilmədim; deyə bilmədim ki, sən mənim işığım idin. Bədənimdə çiçəklər açır və ölürdü; musiqilər və gecələr dəyişir, amma , səni tapa bilmirdim.
"Hardadır ki, o?"  - yorğun səs dilləndi.
Həsrətimin coğrafi sərhədləri olduğunu, sənin başqa bir ölkədə stres, ağır yuxu və melanxoliya toxunuşlarından qaçaraq sakitləşdiyini dedim ona.
"Bilirsiz, telefon xəttləri bir - birinə qarışıb, iki gecədir nasazlıq var, səsini unudacağımdan qorxuram. Təsadüfün oyununa baxın ki, onu tapa biləcəyim heç bir adresi xatırlamıram." dedim "Siz də radionu xatırladınız" - kişi dedi.
"Hə, o, gecələri radio dinləməyi sevərdi. o, fikirləşir ki, YouTubedan musiqini dinləsən də, radiodan səslənən musiqilərin duyğuları bir başqa olur."
Qarşılıqlı gülümsədik.
"Hansı şəhərdədir sevgiliniz?"
indi xatırlamadığım bir şəhərin adını çəkdim. O şəhərdə bir vaxtlar olduğunu, səyyah kimi küçələrində gəzdiyini, az qala ötəri - xatırlamadığı prospektlərin birində - yanından keçən bir qadına vurulacağını yuxusu qaçmış canlı və sevincək səsiylə ifadə etdi.
"Sevgilinizə mahnı həsr edin."
Gecənin ən sevdiyi musiqini dinlədik.
"Yuxularda görüşün " - dedi radiodaki səs.

əlbəttə; biz yuxularda görüşəcəyik



(baxma: camel-hymn to her)