2. Fikrimcə, bu ölkənin indiyədək qızıl medal ala bilməməsinin 2 səbəbi ola bilər: ya uşaqlar düzgün seçilmir, ya da ki, uşaqları hazırlaşdıran şəxs.
Şəxsən mən problemin tamamilə ikinci səbəbdən qaynaqlandığı qənaətindəyəm.

Bir çox riyaziyyatçılar "iMO"-nu bir sıra xüsusiyyətlərinə görə tənqid ediblər.Bu tənqidlərdən ən məşhuru müasirimiz, "Fermat"-nın sonuncu teoremini isbat edən Andrew Wiles-a aiddir. Hansı ki bildirmişdir ki, buradakı problemlərlə riyaziyyatın əsl problemlərini müqayisə etdikdə görərik ki, şagirdlər burada zamanla və bir-birlərilə yarışırlar və burada problemi həll etmə metodu riyaziyyatçının yanaşma tərzindən fərqlidir.

Onun dediyi bu idi ki, "iMO"-da şagirdlər əvvəlcədən bilinən bacarıqları, vərdişləri, metodları problemə tətbiq etməklə, onu həll edirlər və kreativ düşüncə, yenilik burada demək olar ki, tələb olunmur. Bu olimpiada da 100 % (42/42) nəticə göstərib sonralar həqiqətən də qeyri-adi riyaziyyatçı olan şəxslər var: Qriqori Perelman, Məryəm Mirzəxani, Terens Tao. Ancaq 1985-dən bu yana 100% nəticə göstərən onlarla Çinli şagirdən hələ də "Fields" medalına layiq görülən olmayıb, hətta riyaziyyat üzrə akademik karyerası müvəffəqiyyətsiz olan da var. "iMO"-da şagirdin qızıl medal qazanmağı, onun gələcəkdə görkəmli riyaziyyatçı olacağına dəlalət etmir.

Bütün bunlardan çıxan ümumi nəticə budur ki: “Dahilər qızıl medal ala bilər, ancaq qızıl medal almaq dahilik tələb etmir”. "iMO"-da qızıl medal almaq düzgün strategiya və güclü hazırlıq tələb edir, və burada uğursuzluğun əsas səbəbi hazırlığı aparan şəxslərdədir.

Çin 1985-ci ildə ilk dəfə iştirak edərək 32-ci olduğu halda, artıq 1989-cu ildə birinci yerə layiq görüldü. Onların bu sahədə olan təcrübəsi araşdırılsaydı və öyrənilsəydi, artıq qızıl medal alan şəxs ola bilərdi...

Eyni zamanda, bu olimpiadaya ölkələrin yarışı kimi baxmaq fikrini də doğru hesab etmirəm, hər kəsin bu olimpiadada individual olaraq yarışmasının tərəfdarıyam.