169. Nickimi türklərin tərcümə etdiyi xarici filmlərdə keçən "seni lanet olası zenci" tipli ifadələrdən yola çıxaraq seçmişəm. Amma entyrlərdə özümü "zənci" adlandırmağımın səbəbi biraz fərqlidi.
Hələ məktəbə başladığım ilk illərdən bəri müəllimlərin sevimlisi, bütün suallara cavab verən, hər dərsi oxuyan, uşaqların sevmədiyi, aralarına almadığı, gəzməyə filan gedəndə çağırmadığı, imtahandan imtahana işi düşülən gözlüklü bir tip olmuşam (bəli o mənəm). Bunda çox məktəb dəyişməyimin də effekti böyük olub. Və hər zaman bully'lik edən tiplərdən zəhləm gedib, onlara görə neçə dəfə müxtəlif bəhanələrlə dərs buraxmışam. Buna görə də asosial, içinə qapanıq, fikirləri başqaları ilə üst üstə düşməyən və özünü heç bir yerə aid hiss etməyən biri olmuşam. Hətta bəzən anormal hərəkətlər də edirdim.
9 - cu sinifə çatanda isə "yetər lan" deyib dəyişdim. Oxumağın daşını atdım. Artıq bir zamanlar nifrət etdiyim insanlarla gəzir, sırf cool görünmək üçün siqaret çəkir, boş-boş mövzular barədə söhbət edir, özümdən zəifləri incidirdim. Ailəmlə də aram açılmışdı, bütün günümüz dava-dalaşla keçirdi. xoşbəxt deyildim, amma olsun, ətrafımdakı insanlar mənə hörmət edir, sayır bu mənə bəsdir. Bir gün təsadüfən american history x adlı bir filmə rast gəldim və oturub izlədim. Mənə həqiqətən də təsir etdi, xüsusən də edward norton un canlandırdığı obraz (adını xatırlamıram) mənə çox bənzəyirdi. Aid olmadığı bir yerdə dəbələnən, sonra isə dəyişməyə məcbur olan biri. Bu adam mənə tanış gəlirdi. Amma filmin toxunduğu əsas mövzu irqçilik idi. O vaxtlar neo-nasistlər və irqçilik barədə o qədər də məlumatlı deyildim, araşdırmağa başladım. 20 əsrdə qaradərililərə qarşı edilən irqçilik və onunla mübarizə edən insanlar haqqında oxudum. Avtobusda ağlar üçün ayrılmış xüsusi ayrılmış yerlərdən birinə oturan rosa parks haqqında, ağların oxuduğu universitetə daxil olan ilk qaradərili tələbə barədə, ən əsası isə martin luther kingin həyatı və mübarizəsi barədə oxudum. Bu insanlar mənə ilham oldu. Toplum bu insanları qəbul etməsə belə, fərqli olsalar belə mübarizədən heç vaxt çəkinməyiblər. irqçilik günümüzdə sadəcə dəri rənginə görə yox, özündən ayrı düşüncədə olan hər kəsə qarşı edilir. bu ayrı seçkiliyə görə mən də bir mübarizə yolu seçməli oldum. 11 ci sinifdə hər kəslə əlaqəmi kəsdim, adam kimi oxudum, çalışdım və yüksək balla istədiyim fakultəyə daxil oldum. indi isə universiteti bitirirəm və yaxşı ki zamanında doğru qərarı verdim deyirəm. "Lənətə gəlmiş zənciyəm" amma kölə deyiləm, toplum qəbul etməsə belə mən mübarizəmdən əl çəkən deyiləm, nə vaxtsa məğlub olsam belə ən azından "çalışdım" deyə biləcəyəm.
Belədə ki toplum tərəfindən qəbul edilmək qozuma da deyil