1. Uzun müddətdir haqqında kimlərəsə danışmağa cəhd etdiyim amma hər dəfəsində fail və yaxud give up elədiyim metal rock janrına trend edən isveçli qrupdur. Bir neçə ildir hər günümü bu janrı dinləməklə keçirən biri olaraq kəşf elədiyim Blazing Fires And Helicopters On The Frontpage Of The Newspaper. There's A War Going On And I'm Marching In Heavy Boots adlı uzun və qəribə album bəlkə də dinlədiyim ən yaxşı albumdur. Ümumiyyətlə özümü nə zaman narahat hiss eləsəm və tez-tez baş verən anxiety attacks ilə üzləşsəm həmən qaranlıq bir ortamda özümü dinləyən tapıram. Albumun Twentysix And Full Of Plans və They Try To Cheer Me Up By Saying I Did Once Live A Functioning Life adlı hissələrində özümü çox əla hiss edirəm hətta mənim yerimə atılmalı olan o çığırışları vocal atır deyə rahatlayıram. Təbii olaraq bu rahatlamanın verdiyi kədəri də vurğulamalıyam...

Qrup uzun müddət yoxa çıxsa da mən onları tez-tez izləyirəm. Adını çəkdiyim album isveç radiosunda işləyən bir qadının psixloji çöküntüləri və onun psixiatrı haqqındadır. Albumun ilk parçasından bir quote.

"Hornsgatan, Mariatorget, morning. Lots of cars, sirens, blue lights by the intersection at Zinkensdamm. Blue lights and sunshine. I have no idea for how long I've been wandering around here. There's something wrong with the sidewalk. It rises up, like the waves of the ocean. I don't mind it. I am completely free."

Səssizliyim selli çayın palçığına batmış kimidir. Hərəkət etdikcə daha da dərinləşən, içinə alan və zamanla dözümü itirib axınla yox olan bir səssizlikdi. Keçənlərdə Osamu Dazai’nin no longer human adlı kitabını oxuyurdum. Osamu Dazai ən son intihar edərkən “doğulduğum üçün üzr istəyirəm” deyirdi. Mən isə yaşamağa çalışdığım üçün üzr istəməliyəm. Çünki yaşamağa çalışaraq ilk öncə özümə ümid verirəm. Reallıqda isə həmin ümidi özümdə görmürəm. Çünki mənim üçün tarixin bir mənası qalmayıb. Günlər bir-birinin ardınca mənasız şəkildə azala-azala gedir mənsə yaşlanıram. Yaşıdlarım artıq ətrafımda deyil mənsə özümə ümid verdiyim, yaşamağa çalışdığım üçün yeni insanlar tanımalıyam. Bunları düşünmək məni bezdirir, narahat edir...

Arxa planda isə Twentysix And Full Of Plans çalmaqdadır. O bağırışlar səni rahatladır bəzən sakitləşirsən və ağlamağa başlayırsan bu zaman boğulma səsləri eşidirsən. Biriləri səninlə danışır sanki. Onu dinləyirsən amma anlamırsan. Anlamasan da onun yaşadığı kədəri hiss edirsən.

Bu qədər hissi bir arada yaşatmağı bacaran əfsanə albumun yaradıcı mükəmməl qrupdu..