9. !not: sözlükdə olduğunu bildiyim, bu entry vasitəsilə nələrisə bəyan etməyə çalışdığım, amma oxuyub-oxumayacağını bilmədiyim şəxsə ithaf edirəm. entrylərimdən sizə tanış birinin ab-havasını vermirəmsə, vaxtınızı itirməməyi - oxumamağı tövsiyyə edirəm.

sevginin, yaxşılığın və bu kimi insana yaxşı hiss etdirən hislərin qarşılıqsız olması ona bir özəllik qatır, eləcə də dəyər verməyin - həmişə belə düşünmüşəm. qarşılığı da içdən-içə gözləmişəm, amma zərrə büruzə verməmişəm. hər şey öz içimdə daha gözəldi, daha toxunulmazdı, haqqında kimsə bilsə səpiləcək, dağılacaq və mənasını itirəcək sanki.
iş orasındadır ki, verdiyin dəyər, sevgi və s. nə qədər məxfi olursa, o qədər qırılğan, o qədər həssas olursan. bu gün yenə sentimental ruhumu geyinib, "kədər" girdabında yuvarlanıram, sözlük.. :d
bir köhnə tanışım var, hardasa 5 illik bir tanış, aramızda xüsusi nəsə yoxdu, amma yeri məndə tamam başqadı. qıraqdan götüqalxıq, özündənrazı, yersiz egolu biri kimi görünür ilk başdan, amma bir şey var ki, necə görünür görünsün, içində çoox kövrək, saf və həyata qırılmış birinin yatdığını bilirəm. nə qədər düzgün tanıdığıma əmin deyiləm, ancaq onu tanımlamaq lazım gəlsə istifadə edəcəyim sözlər bunlardı: vicdanlı, sülhsevər, transformasiyaya ac, söhbətcil və həmişə məna ehtiva edən, keçmişdə aldığı layiq olmadığı "dərs"lər üzündən sevgidən qorxan və sevgidə məğlubedilməz utancaqlığı olan pam-bıq kimi adamdı. qısası, dəyər vermək üçün yaradılmış adamdı mənim gözümdə. nəysə.
uzun müddətdən sonra (3-4 il) hardasa 5-6 ay əvvəl əlaqəmiz yenidən yarandı və 4 ay əvvəl 1-2 günlük tez-tez danışırdıq. 1 dəfə də görüşmüşdük və eynəyi məndə qalmışdı, vaxt edib verəcəkdim. nəysə e, sonradan danışmasaq da həmişə maraq dairəmdə olub və sosiallarda əməllicə izləmişəm onu.
hə, bunun ən sevdiyi bir film və ordakı bir xarakter var. bu cümləni bir as şişirdin, çox çox çoox sevdiyi bir filmdən gedir söhbət. bir gün qabağıma həmin obrazın posteri çıxdı, dedim aha bu onun üçün istehsal olunub, onun üçün gəlib türkiyədən bura, qoy çatsa da mənim əlimlə çatsın və sevindiyini bilib mən də sevinim, hətta xoşbəxt olum. ad gününə qədər görüşmək qismət olmasa, yanına bir zippo alaram, ad günü hədiyyəsi olaraq verərəm, daha maraqlı olar deyə düşünürdüm, heyif pulum olmadı almağa və həmin posterə özlüyümdə daha artıq dəyər yükləməyə başladım.
posteri alıb 3 ay saxladım, dedim bakıya gedəndə 2 dəqiqəlik eynəyini qaytarmaq adıyla görüşüb elə posteri də verərəm gedər. hər posteri görəndə onun da bəyənəcəyini düşünüb sevincimdən göylərə uçub, eynəyi qaytaracağım günü iplə çəkirdim.
2 gün əvvəl planladım ki, sabah dərsi qırıb gedim bakıya, mənə vaxt desin onda ona ən yaxın olan yerdə görüşək, yaşayaq neçə aydı gözlədiyim və ancaq təsəvvür etdiyim həmin 2 dəqiqəni. buna mesaj yazdım, cavab vermədi. ümumiyyətlə, adamda mesaja cavab vermə fobiyası var elə bil, ya da mən mesajına cavab verdiyi adamlar siyahısında deyiləm, neçə ay əvvəl vpdan mesaj atmışdım, hələ də cavab gözləyirəm, lənət olsun.. hər nə, bunun aktiv olduğunu görürdüm, cavab vermirdi, amma mən yenə yazırdım. posteri də, eynəyi də götürüb, "mən yolda olanda cavab verər" ümidiylə vurub bakıya getdim. çatanda gördüm yenə cavab verməyib.. bu dəfə yazmadım, çünki artıq gec idi, ömrümdə yaşadığım ən böyük qırğınlıqlardan birini yaşamışdım..
poster, eynək və mən - üçümüz necə getmişdiksə elə də qayıtdıq sumqayıta. yolda gördüm story atıb, reply atıb olan-bitəni yazdım ki, bəlkə içimdə coşub-daşan o qarmaqarışıq hislərim bir az həfifləyər və həfiflədi də. yazdığımı yazıb hər yerdən unf elədim, adını hər görəndə yenə üzüləcəkdim çünki, bilirəm özümün nə qədər mal olduğumu. üzrxahlıq edib həmin gün işlərinin çox olduğunu dedi, amma bu cavab deyil. heç olmasa deyərdin işim var, ümid yeri saxlamazdın və mən də o qədər həngamə çıxarmazdım öz-özümə, ay zalım..
uzun entrinin sonu - məndə dəyər verməyin ən pis halı qarşılıqsız dəyər verməkdi. qarşı tərəf "üf" eləsə, 2 qat olub yıxılacaq dərəcədə axmaq oluram. daha bir entrymin sonu.
(baxma: mən bu qızı böyüdəcəm)