Qədim dövrlərdə menstruasiya qanı daha çox gücün, müqəddəsliyin simvolu olaraq bilinirdi. Qədim romalılara görə, menstruasiyalı çılpaq qadın vücudu dolu, qasırğa, şimşək kimi təbii fəlakətlərin qarşısını ala bilərdi. müqəddəs olan bir şeyin müqəddəs olmayan nə iləsə təması da dində ümumi natəmizlik anlayışının yaranmasına gətirib çıxarır.
islamda mövqeyinə gəlsək, menstruasiya dövründəki qadın ibadət etməkdən məhrumdur və təbii ki, cinsi əlaqəyə girməkdən. Ramazan ayında qadınların oruc tutmadığını müşahidə etmək olar, məsələn.
iudaizmdə bu inanc konservatizm və ortodoksluğun dərəcəsindən asılıdır. Tövrata görə menstruasiya dövründəki qadın təmiz deyil və toxunduğu canlı və cansız - hər şey ritual olaraq natəmiz sayılır.
Xristianlıqda da həmçinin bu inanca ortodoksal xristianlıqda daha çox rast gəlinir.
Bu görüşlərə coğrafiyanın, mədəniyyətin də təsiri var, əlbəttə. indoneziyada qadınlar mətbəxə belə buraxılmazkən Hindistanda qızların cinsi yetkinlik dövrünə çatması xüsusi bir gün kimi qeyd edilir və hədiyyələr verilir.
Lakin xüsusilə, 3-cü dünya ölkələrində ifrat dərəcədə xurafatçılıq, menstruasiya da daxil olmaqla cinsi yetkinliklə əlaqədar hər şeyin tabulaşması kiçik yaşdan etibarən uşaqların təhsilinə, həyat keyfiyyətinə mənfi təsir edir. Öz adımdan deyim ki, Azərbaycanda da son vaxtlar keçirilən feminizm aksiyalarında qəribə etirazlardansa, bu mövzu ilə bağlı pankartları görmək istəyərdim.
mənbə
