bir müəllimimiz var idi deyirdi ki, qəbirstanlıqda gəzməyi çox sevir. səbəbini isə belə izah edirdi ki, qəbir daşlarındakı şəkillər vəfat edən şəxslərin adi, ölümü düşünmədiyi, xoşbəxt vaxtlarına aiddir. hər hansısa bir məclisdə şəkil falan çəkdirirsiniz, xoşbəxtsiniz, ölüm heç yada gəlmir. amma o şəkil sonra sizin qəbir daşınızın üzünə çəkilir. doğrudan da qəribədir. bu sözlərdən sonra həmişə qəbirstanlıqda şəkillərə fikir verirdim.