1. Hərbi xidmətdə olarkən, hər ay imkanlı uşaqlara pasılka gəlirdi, amma bir dəfə görmədim ki, kimsə öz şirniyyatını kimləsə bölüşsün. Zastavada da zatən 24 əsgər idik. Ki bu böyük rəqəm də deyildi. Hərəyə bir konfet də verib sevindirmək olardı. Kazarmada yatarkən tez-tez gecə anbarın yanında həyəcanlı əsgər səsləri eşidirdim. Hər dəfə aşağı əlimi yumaq bəhanəsiylə düşüb anbara yaxınlaşanda görərdim ki, kimsə anbardardan xahiş edib ki, ona gələn pasılkanı gizlətsin, əvəzində axşam azuqələri onunla bölüşəcək. Hər dəfə oraya yaxınlaşanda əsgərləri izləyirdim. Adətən 2 nəfər olurdular: anbardar və pasılka sahibi. Pasılkadakı şirniyyat və meyvələri elə acgözlüklə yeyirdilər ki, elə bil iki ərəb böyük bir dəvəni kəsib iki nəfərə yeyir. Hətta artıq qalan nemətləri anbardar vasitəsilə hardasa gizlədirdilər ki, sabah axşam da yesinlər. Anbardar əsgər konkret kef eləyirdi də. Hətta aramızda yeganə kök adam oydu. Qarnı məscidin günbəzini xatırladırdı mənə.

Heç bir əsgərin pasılkası gələndə onu hansısa əsgər yoldaşı ilə bölüşmək fikri yoxuydu. Mənə də arada pasılka gəlirdi, amma oradan mənə 2 şirniyyatdan başqa nəsə qalırdısa namərdəm. Hamısını əsgər yoldaşlarımla bölüşürdüm. Hətta bir əsgər də mənə demişdi:
- sən xiyarsane, özüm ölüm. Ye özünçün kef elə. Niyə bölüşürsən ki, başqalarıyla?
Bir dəfə də əlimdə vafli olarkən onu yaxınımda olan əsgərlə bölüşəndə o, belə demişdi:
- nə əcəb bu vaflini mənlə bölüşdün, özün tək yemədin?
Öz-özümə bəzən düşünürdüm ki, görəsən mən belə etməklə səhv hərəkət edirəm ki? Axı bu normal birşeydi. Bunlar bunu niyə belə təəccüblə qarşılayırlar ki? Bizim evdə şirniyyat bişəndə mamam qonşulara da pay verirdi. Bunlar həqiqətən mi belə bir mədəniyyətə sahib deyillər? Bunlar həqiqətən mi, ailələrindən heç nə öyrənməyiblər?

Bir dəfə başıma belə bir hadisə gəldi və ondan sonra əmin oldum ki, bəli mən səhv edirəm bölüşməklə. Bundan sonra bitdi, qurtardı. Bir dəfə yenə mənə pasılka gəlmişdi. içində müxtəlif şirniyyatlar, meyvələr, siqaretlər vəs. vardı. Pasılkanı axşam mətbəxdə ortaya qoydum və əsgərlər də acgöz qarışqalar kimi cumdular üstünə. Başım qarışıq olsa da, dedim ki, hazırda xidmətdə olan əsgər yoldaşlarımız burda deyillər, onların payını da aşpaz ayırsın. Bunu dedim, amma fikirləşdim ki, öz işimi özüm görməliyəm. Gəlib gördüm ki, orda ancaq bir neçə konfet qalıb. Onları söysəm də, xeyri olmadı, arsız şeydirlər. Nəysə ümidsizcə bir neçə konfeti götürüb cibimə saldım ki, sabah həmin əsgərlərə verim nəsə. Səhər açıldı onlardan 2-sini görüb konfet verdim və aramızda belə bir dialoq yaşandı:
- buyurun uşaqlar, çayla içərsiniz.
- oo, yanlız adam, eşitdik sənə pasılka gəlib. bu nədi belə? O boyda pasılkadan cəmi 1 konfet verirsən bizə? Səndən gözləməzdik.
- yekə kişisən ala. Bu nədi? Heç olmaya meyvə saxlayardın da bizçün.

Həmin gün anladım ki, başqaları öz malını kimləsə bölüşməməkdə elə tam anlamıyla haqlıdırlar. Bu millət, bu xalq üçün dəyməz. Qətiyyən, stop, daha eləmə, yalnız adam, ağıllı ol!!!

Bayaq aşağı siqaret çəkməyə düşmüşəm. Səmimiyyətimiz olan bir qonşumuz- yaşlı, ziyalı bir müəllimə ilə həyətdə söhbət etməyə başladıq. Söhbət haradan gəldisə "bölüşmək mədəniyyəti"nə çıxmağa başladı. Mən də öz növbəmdə yuxarıda yazdıqlarımı danışdım ona. Müəllimə isə o qədər söhbət sonrası belə bir rəy bildirdi:
- çox bölüşmək də yaxşı bir şey deyile, oğlum. adam çox şeyini bölüşəndə, sonra başqa şeylərini də bölüşməyə başlayır.
- yəni?
- yəni də. özün başa düşdün. Öyrəşərsən, sonra "başqa şeylərini" də bölüşə bilərsən. Belə adamlar adətən qısqanc olmurlar. bölüşmək yaxşı bir şey deyil.

Bilmədim nə cavab verim. Bir qadına baxdım, bir yaşına. Bir təhsil verdiyi şagirdlərin gələcək talelərini düşündüm, bir ona diplom verəni, bir də müəllimə kimi orta məktəbə işə götürən direktorunu. Əsəbdən yenə məni əsmə tutdu (ki, bu daxilən çox əsəbləşəndə olur). Başımı salıb yuxarı qalxdım.

Bəli, bölüşmək yaxşı bir şey deyil. Sizin kimi sikbeyinli insanlarla nəyinisə bölüşmək heç yaxşı bir şey deyil. Sizin kimi səxavətdən yoxsun, alçaq, çaqqal ruhlu sizlər və özünüz kimi böyütdüyüz eqolu yetimlərinizlə bugünədək bölüşdüyüm hər şey burnunuzdan gəlsin, bla!!!