Umbay olanda özünü çox yalnız və yad hiss edirsən. Sanki kimsəsiz bir adadasan yazdığın entrylər ilə yardım istəyirsən yazarlardan. Entrylərini əjdahalayan bir yazar gördükdə unudulmadığını hiss edirsən. Nə vaxt isə buradan çıxaxağına dair ümidlər yaranır. Və axırda səni də çıxarırlar adadan. Çıxarılan kimi özünü yazar kimi aparmağa başlayırsan. Görürsən ki, qatıqlayırsan. Bir silinən entry, iki silinən entry və yenə aparıb tullayırlar səni həmin adaya. Sən də bütün sözlük əhlinə söyüb adada özünü öldürürsən.