1. quşlar cəh-cəh vurub eləmirdi. nə də günəşin şüaları gözümə düşürdü. xlor satanın səsinə oyanmışdım. yenə bir bazar ertəsi daha. güllü-çiçəkli yorğan bütün bədənimi ələ keçirmişdi. düyünlərini açıb yataqdan qalxaraq bir-başa mətbəxə keçib soyuducunu açdım. 1 həftə bundan əvvəl araz marketdən aldığım şoru çıxardım. bir bibidən almışdım. düzü bibidən şübhələnirəm. mənə qəribə baxır hər dəfə. nəysə. bibini düşünmək üçün vaxtım azdı. tələsməliyəm. siyirtmədən çay qaşığını götürüb şordan biraz yedim. zibilə qalsın. suyunu buraxmışdı. götürdüyüm kimidə soyuducuya atdım. dadı qəribə idi. yemək üçün başqa nə var nə yox deyə şkafı qurcalamağa başlamışdım ki, balaca qardaşımın xırda nesquik topları gözümə sataşdı. çoxdandı yeməmişdim. necə hazırlayırdılar bunu? qutunun üstündə süd şəkli var idi. hə hə xatırlayırdım. südü içinə töküb yeyirdik deyəsən. amma süd yox idi. onun yerinə çaydandan su töküb tələsik yeyib bitirdim. dadlı idi əslində. sonra mətbəxdən çıxıb paltarlarımı geyindim və həyətə düşdüm. dişlərimi fırçalaya-fırçalaya pişiklərimə baxırdım. biri yenə hamiləydi. sayları günü-gündən artırdı. işləri gücləri ancaq yemək, yatmaq birdə çoxalmaqdı. deyəsən evimizi ələ keçirəcəklər.

çantamıda götürüb yola qoyuldum. yol boyunca insanları müşahidə edirdim. insanlar yenə qaşqabaqlıydı. bir xala mənə elə baxırdı ki, dedim döyüb eləyəcək bu dəqiqə. nə olub görəsən insanlara? heç kəsin üzü gülmürdü. məncə haqlıydılar da. həyat çox sıxıcı və yorucudu..

birdən birə məni valeh etmişdi. o qoxu, o ləzzət.. manatlıq dönər almağa qərar verdim. doymadığımın fərqinə vardım. lavaşda bir dənəsini gillətdikdən sonra əhmədlinin müqəddəs tunelinə daxil oldum. tonla insan içəri axın edirdi. qatarların səsi və əsən o qəribə qoxulu metro küləyi. hər səfərində o nostaljik hissi yaşadır. metroda itən o balaca uşaqlıq illərim.. bakıkartda balansımın artıqlamasıyla dolu olduğundan, əmin addımlarla keçmək istəyirdim ki, polis əminin sumkamı istədiyini gördüm. o çantaları yoxlayan şeyin adı nədi bilmirəm ora qoydum yüngül çantamı. maraqlıydı görəsən içindəkiləri kompyuterdə göstərir? onsuzda içində elədə bir şey yox idi. sadəcə iş forması və üç dörd dənə ədv çekiydi. çantamdan nəşə çıxmadığına məyus olan polis məni buraxdı. tam kartı vurub keçirdim ki dərnəgül qatarının qapılarının açıldığını gördüm. böyük ehtimal çata bilərdim. amma özümü yormayacam. birazda qaçışan insanları izləməyə qərar verdim. bir dənə qaqaşın əli qapının arasında əzilmişdi. kimisi də qapı bağlandığı üçün biri içəridən, biri də çöldən şüşədən baxışıb gülüşürdülər. metronu buna görə sevirəm əslində. hər gün yeni insanlarla tanış olma şansı və yeni macəralar..

iki üç dəqiqə sonra içərişəhər qatarının taqqıltısı eşidilirdi. arxa planda yenə həmin sözləri təkrarlayan qadının səsi eşidildi: "hörmətli sərnişinlər. metropoliten ərazisində şübhəli şəxslər gördükdə, habelə stansiyalarda və vaqonlarda sahibsiz əşya aşkar etdikdə dərhal polis əməkdaşlarına və yaxud metropoliten işçilərinə məlumat verməyinizi xahiş edirik." qatarı gözləyən insanların sayı artmışdı. qatarın vaqonları sürətlə gözümün önündən keçirdi. mənzərə ürək açan deyildi. vaqonlardakı insan sayı çox idi. hər nə də olsa gözlənilən haldı. hamı işə tələsirdi. qatar dayanan kimi özümü içəri atdım. daha əvvəlki kimi insanlara yol vermirdim. çünki hər dəfə gentleman'lik edib qadınlara içəri keçməsi üçün yol verdikcə özüm arxaya düşüb çöldə qalırdım. biraz sonra qatar hərəkətə keçmişdi..

cəmi 3 stansiya sonra blinçikə dönmüşdüm. insanlar vaqonlarda bir birinə təcavüz edirdi. gombul bibilər mənə rəhm etmirdi. qabırğalarım sıxılırdı. əslində, bu bibilər azərbaycanı təmsil edə biləcək sumo güləşçiləri ola bilərlər. bir təhər bağlı qapılara tərəf keçib söykəndim. ən azından insanların arasında sıxılmaqdan yaxşıydı. lakin yanımda dayanmış şəxs diqqətimi çəkirdi. maraqlıdı ki, nə əcəb sadəcə mən ona baxırdım. ətrafdakıların elədə diqqətini çəkməmişdi. yay vaxtı şlyapa və plaş geyinmiş şəxs əlindəki bənövşəyi çantayla dayanmışdı. turist zad idi bəlkədə. amma əmin olmaq çətin idi. böyük eynəyi sifətini gizləyirdi. şübhəli görünürdü..

qatarı dəyişmək üçün 28'də insan dalğasıyla birlikdə düşdüm. biraz nəfəsimi dərib telefona gəlmiş bildirimlərə baxdım. ordumun mənə ehtiyacı var idi. bilirəm amma bağışlayın, vaxtım yoxdu. yandakı oturacaqda oturub sonrakı qatarı gözləməyə başladım. qəribədi.. bayaqkı o çanta. şübhəli görünən şəxsin çantası düz ayağımın dibində, divarın küncünə söykənmiş halda dayanmışdı. xatırlamağa çalışdım. o da mənimlə birgə düşmüşdü ki? bəlkə də burda qoyub getmişdi, yadından çıxmışdı. çantanı götürüb polisə yaxınlaşmağa qərar verdim...