98. Uşaqlıqda qonşumuzun həyətində ağacı kəsmişdilər. Mən və əmimqızı o ağacdan bir yarpaq götürüb onu yuyub, pambığa bürüyüb(öz aləmimizdə kəfənləmiş), torpağın altına basdırmışdıq. Hələ yetmirmişcəsinə yas elan edib yasa gəlməyən dostlarımızı dostluqdan silmişdik.
Belə yadıma düşür, xəcalət çəkirəm. Kaş babam bu umbaylığımı görüb bir dənə ilişdirsəydi, çünki mən hər yadıma düşəndə özümə bir dənə ilişdirirəm.
Sözümün canı təbiətə belə yanaşan birindən nə heyvan öldürmək.)
Suyun içinə şampun qatıb, qarışqaları vərrəmə öldürdüyüm ya da pıt-pıt radiatorun(atapleyna)nın üzərinə atmağım istisna. Bir az da fikirləşsəm o qədər yaxşı biri çıxmayacam.