Hindistanda bir sıra qeyri-adi ənənələr var:
-Ganj çayında (dünyanın ən çirkli hövzəsi) yuyaraq günahlardan təmizlənmək
-inəklərin müqəddəs olması
-intiharın təqdirəlayiq hərəkət olması
- qadınların çox ərli olması
- qızların evlənənə kimi onları qoruyacaq itlə evlənməsi
- qızı alan kimsəyə başlıq pulu verilməsi
-ilan oynatma, qurbağaların evləndirilməsi
- körpələri ağıllı və həyatda uğurlu olsun deyə yuxarıdan aşağıya atılması və s( bunu hindistanda olan hindular və müsəlmanlar da 700 ildir ki, edir.)
Və gördüyünüz kimi bu ənənələrdə olan qeyri-adiliklərdən biri elə cənazə mərasimi ilə əlaqədardır.
Deməli, hindlilərə görə müqəddəs və saf olan, ancaq dünya ekoloji standartlara görə ən çirkli yer olaraq bilənən ganj çayı ( tanrıça ganganın burada bədən tapdığına inanılır, o, başında bəyaz tac, əlində su çəlləyi olub ev heyvanı hesab etdiyi timsahın çiynində oturan gözəl bir qadın kimi təsvir olunur.) Hindlilər hər yaz ganga dusshera və ganga dashami olaraq bilinən festivallarda tanrılarının enməyini qeyd edərlər və orada kimsəni yuduqda günahlarının təmizləndiyini irəli sürərlər.
Həm ölülərə, həm də dirilərə müqəddəs bir yerdir. Çayın kənarında yandırıb küllərini o dənizə atdıqda ölünün ruhunun azad olduğunu düşünərlər.
islama görə yandırmaq günahdır və bu bütün digər səmavi dinlərdə belədir.
Hindular ölünü yandıraraq ruhu və bədəni bir-birindən ayırmış olduqlarına inanırlar.
Hindistanın paytaxtı Dehlidə xalqa açıq parklarda çatma odunlar yığılır və ölülər yandırılır.
islamda və digər səmavi dinlərdə bəzən ölünü gözlətmədən o dəqiqə basdırırlar, bu yanlışdır, "ruh geri qayıda bilir", bu zaman ölü gözlərini tabutda açır və hadisənin şoku ilə ürəyi partlayır və yenidən ölür. Ona görə elə gürcüstanlılar kimi cənazə 1 gün evdə ya da xəstəxanada saxlanmalıdır. Bu zaman öldüyü dəqiq aydınlaşar.
Xristianlar tabutla basdırır, çünki rəblərinin sözü kimi məsihin ikinci dəfə gəlib və ölüləri dirildəcəyinə inanılır.
Ganj çayına qayıdaq: sayısız mikrobu özündə saxlayan bu yerdə ölülərin yuyulmasından əlavə öz gündəlik paltarları da yuyulur.
Və ölünün əsas mərasimi 20 mindən çox tapınağa xidmət edən varanasi kəndində çoxlu rituallar və mərasimlərin aparıldığı bu yerdə ən məşhuru ölü yandırma mərasimləridir.
Amma qlobal istiləşmənin dünyanı təhlükə altında saxlayan aktual problemlərdən olmasına baxmayaraq hindistan qulaqlarını qapadır və hər ölü üçün yanma mərasimi zamanı karbon qazı atmosferin üst qatlarına yığılır və bitkilərin hamısı bu karbon yığınağını mənimsəyə bilmir, nəticədə üstdə yığılan qaz, sanki bir örtük əmələ gətirir. Və bu da dünyada istiləşməyə gətirib çıxarır.
Bu və bu kimi digər problemlərə..
Covid 19 zamanı:
Bunun üçün kremasyon ocağı ixtira ediblər, cəsəd 900-1200 dərəcədə 70 dəqiqə (yetişkinlik çağında biri üçün 80-120 dəq) yandırılır.
Orta Avropa miladdan sonra 400-cü ildən sonra torpağa basdırmağa davam etdi. Qərbdə isə yenidən yandırılmağa davam edildi. Florensiyada yerləşən beynəlxalq tibb konfransında bu cihazın ekologiya sağlamlığına və xalq rifahına töhfə veriləcəyi açıqlandı. Ancaq bu cihaza girməzdən əvvəl süni protez və metal bədəndə olmamalıdır. Bu ocaqda ailəsi/tanış/şahid icazəsi ilə ölünün girilməyinə icazə verilir. Bu zaman oradan çıxan kül yox, sadəcə 2,5-3 kq ağırlığında sümük yığınıdır. Onu kül etmək üçün daha çox enerji/istilik lazımdır. Ona görə o yığını da üyüdücüdən keçirib toz halına salırlar. Onu da qabda saxlayırlar. (Əsasən) Ya da boyaya ,sementə qarışdırılır ölünün portreti kimi bir hala gətirilir.
Ölünün əsasən oğlu , oğlu olmasa həyat yoldaşı və ya qohumu ağ rəngdə geyindirilir, ölünü yumaq üçün o və bir neçə şəxs çiyinlərində kəfənli şəkildə çaya aparırlar. Küçələrdə bu aydın görünür. Xalq bu vəziyyətə öyrəşib , amma gələn turistlər bu vəziyyətə hələ də öyrəşə bilməyib.
Varanasidə ölünü 350 kilo odun istifadə edərək yandırmazdan əvvəl ona ətir və yağ vururlar.
Atəş isə müqəddəs atəş adı ilə rahiblərdən əldə edilir. Odun və müaəddəs atəş birləşəndə yaxınlar ilahilər oxuyar və bu 4 saat çəkər. Cəsədin başı partladıqda ruh və bədənin bir-birindən ayrıldığı iddia edilir. Əgər oldu da baş partlamazsa onda başa əsa ilə bərk-bərk vurarlar. Əksi təqdirdə ruhun iztirab çəkəcəyinə inanılır.
O çayda hər gün minlərlə cəsəd yuyulur.
Din adamları doğuş zamanı ölən qadınların və uşaqların təmiz olduğuna inanırlar. Onları birbaşa çaya atırlar.
Din demişkən hindlilərin dinləri bunlardan biri: hindiuzim, budizm, jainizm, sihizm.
Nietzsche demiş->
Bu aşikardır ki, Hər kəs olduğu situasiyaya uyğun dinlər yaradılıb onlar üçün bir cığır çəkilib və bu inanclarla həyatlarını davam etdirirlər/ həyatı daha asan anlayırlar.
Ancaq cahilliklə üz-üzə durub və buna inanmaq heç bir şeyə inanmamaqdan daha yaxşı ola bilərdi. Dövlət o kimi sulara turistləri yaxın buraxmır, ancaq onlar bu vəziyyəti görməyəcək qədər kor və inanclıdırlar.
Yas evindəkilərə yemək verilir, ancaq bu o inancda ölən kişinin ruhunun qayıdacağına inanıldığından belə edilir.
Əslində baxsaq, bizim dinimizdə də üstü bağlı bu kimi hadisələrə yol verilir. Biz isə kor-koranə inanmağı seçirik.
Nietzsche demiş->
